De lucht is nog donker en het giet water als ik richting Grote Muis rijdt. Echte stortbui. De bomen beginnen hun bladeren te verliezen. Meer herfst kan het niet zijn. De voorbije dagen zijn de zus van Grote Muis en diens zoon komen logeren. Nadat ze alles opgevreten hebben zijn ze weer naar huis getrokken. De muizen met lege frigo en provisiekast achterlatende. Uit pure noodzaak had Grote Muis me de avond voordien opgebeld met de vraag om samen naar de Aldi te trekken terwijl Kleine Muis op school is. Zodoende…..
Als we de straat uitrijden waar de Muizen wonen vraagt Grote Muis of het mogelijk is eerst nog eens binnen te wippen bij Kleine Mama. Ze heeft de afgelopen dagen meer dan twintig maal gebeld met de vraag even langs te komen. “Ze zei dat jij ook maar eens moet langsgaan om haar nieuwe woonst te bewonderen”. Ik knik…
View original post 433 woorden meer
De dingen des levens ! 
Autorijden met hevige regen vind ik altijd zwaar kloten, maar soms moet het gewoon. Jij hebt weer iemand geholpen 🙂
Alles op zijn tijd.
Zelf ook nog leven hé Suske. Gaan zij helpen als jij het nodig hebt? Toch even over nadenken. Een medemens helpen is fijn maar trop c’est trop…
En zo wordt op den duur je eigen leven gedomineerd door die Muizenfamilie.
Vergeet ook jezelf en de jouwen niet !!!
Nee hoor, ik vergeet mijn eigen gezin niet. Die en mijn moeder hebben voorrang. Je moest eens weten hoeveel verzoeken van diverse personen ik moet weigeren. Ik zou nooit meer in mijn kot zijn.
Hewel… op zo’n moment ook aan jezelf denken is niet egoïstisch!