De dingen des levens !

Afgelopen woensdag was Eva met een groepje in Brugge. Veel gewandeld maar bijna nergens binnen geweest. Het was heel kalm in het centrum, maar dit kon de pret niet drukken. Ze heeft me enkele foto’s gegeven voor deze blog.

Groetjes en tot de volgende.

🙂

Naast de kerk die ik hier gisteren voorstelde staat er een standbeeld. Het is weinig opvallend maar heeft toch Roeselaarse geschiedenis.

Marie-Louise De Meester (Roeselare, 8 april 1857 – Heverlee, 10 oktober 1928) was een Belgische kloosterzuster. Zij was de stichter van de congregatie van de Zusters Missionarissen van De Jacht.

De Missionarissen van het Onbevlekte Hart van Maria is een congregatie van zusters naar apostolisch recht. De zusters zijn ook bekend als de Missiezusters van De Jacht of de Zusters Missionarissen ICM (Immaculati Cordis Mariae).

In 1897 stichtte Marie-Louise De Meester (1857-1928) samen met haar eerste gezellin Germaine De Jonckheere (Zuster Marie-Ursule, 21 november 1872, Staden – 8 maart 1958, Brugge) haar orde in Mulagumudu in het uiterste zuiden van India, waar ze op uitnodiging van de karmeliet Victor Verleure een weeshuis overnam en uitbouwde. Tot op vandaag draagt de orde er zorg voor een normaalschool en een kantklosatelier, en verzorgen de Indische zusters de contacten met de naburige parochies. De eerste tien jaar van de congreatie werden beschreven in het boek “Histoire d’une Fondation ou les dix premières années d’existence d’une congrégation missionnaire” door R.P.O. Huysman uit 1929.

.Hiermee komt een einde aan de rondleiding in de omgeving van de Sint-Michielskerk. Hopelijk vielen jullie niet in slaap van verveling.

In het dorp van nonkel Juul gaat de devotie nog een beetje verder. Lees dus ook op https://nonkeljuul.wordpress.com/

Nog een gezegende dag

🙂

In deze aflevering van de meest vrome blog die je kan vinden gaan we even de muzikale toer op.

Adriaan Willaert (Rumbeke, circa 1490 – Venetië, 7 december 1562) was een innovatief componist, dirigent, muziekleraar en kapelmeester die gerekend wordt bij de Franco-Vlaamse school van polyfonisten.

Van Willaert zijn veel werken bekend, vooral geestelijke (150 motetten, vespers, hymnen en psalmen, acht missen) en daarnaast ook ongeveer 60 Franse chansons, 70 Italiaanse madrigalen en instrumentale composities.

Na zijn overlijden verdween hij wat in de vergeethoek, tot hij in de negentiende eeuw door het heropgeflakkerde Vlaamse historische bewustzijn terug in beeld kwam. Zowel in Brugge als in Roeselare is er een Adriaan Willaertstraat. In Roeselare werd de plaatselijke muziekacademie die in 1920 opgericht werd, de Stedelijke Academie voor Podiumkunsten Adriaan Willaert genoemd. De naam van Willaert is tot op heden in de naam van de school bewaard gebleven. Tijdens het erfgoedproject ‘Het talent van Roeselare’ van de stad Roeselare in 2013 werd Willaert als achtste verkozen in de top 100 van ‘Hét talent van Roeselare’ of ‘de grootste Roeselarenaars’ aller tijden. Op 1 juli 2017 volgde ook nog een monument (bronzen buste van Ron Deblaere) aan de zuidgevel van de Sint-Michielskerk. In deze kerk staat ook een orgel opgesteld dat zijn naam draagt (overgebracht van de ontwijde Sint-Amandskerk).

Nu dringend naar de Vespers !

Fijne dag !

🙂

Vandaag gaan we op deze gewijde blog verder met het verspreiden van Roomskatholieke foto’s uit het Heilige Roeselare. Ditmaal enkele foto’s en wetenswaardigheden over de centrale kerk, namelijk de Sint-Michielskerk. Foto’s heb ik binnen niet kunnen nemen. Wie weet een volgende keer als ik even in de buurt ben.

De vroegste sporen van de kerk zijn te dateren in de middeleeuwen. Het was de enige kerk in Roeselare. In 1488 was er een stadsbrand, en gezien de meeste huizen uit hout waren en vlak bij de kerk stonden, was die vrij verwoestend. Ook de kerk werd niet gespaard. Het grootste deel werd herleid tot puin. De oorzaak van de brand waren trouwens Oostenrijkse troepen die de opstand tegen het centraliserende gezag van Maximiliaan wilden vergelden. Maximiliaan was gevangengenomen in Brugge en Filips van Kleef had die opstand geleid. Van Kleef, de heer van Roeselare (en Wijnendale), gaf opdracht de kerk te herbouwen.

In 1497 werd de eerste steen gelegd. De laatgotische kerk werd voltooid in 1504. De spitse toren was 91 meter hoog. In 1735 echter begaf de hoge toren het onder de wind. De spits waaide eraf en werd vervangen door een klokvormige toren. De kerkfabriek besliste in 1850 de kerk uit te breiden. De gebouwen die in de volgende 4 jaar werden opgetrokken zijn echter in 1968 afgebroken. Zo verkreeg de kerk de omvang die ze nu heeft.

Boven de hoofdingang van de kerk bevindt zich de patroonheilige Sint-Michiel.

Dit was het dus voor vandaag. Als je deze aflevering “te doen” vindt mag je bij de Deken enkele aflaten ophalen.

Groetjes en tot de volgende.

🙂

Dat er veel verandert in die straat en omgeving heb je hier al mogen lezen en bekijken. Vroeger was er daar veel landbouw. Daar kwam vorig jaar definitief een eind aan toen de laatste nog aktieve boer kwam te overlijden. Hij was goed in de 90 en altijd terug te vinden op zijn land. Nu staat de boerderij tekoop.

Heel lang geleden stond de woning verder van de straat. Het was zo’n typisch kronkelstraatje die je hier en daar nog ziet in gebieden waar nog veel landbouw is. Auto’s kruisen is dan een hachelijk iets door de smalle straat die langs weerszijden nog begrenst is door een gracht. De grachten zijn reeds jaren geleden verdwenen en de straat heraangelegd ten voordele van het vrachtverkeer.

Even een blik werpen door de ijzeren poort die jammer genoeg op slot is. Dit beeld werpt je terug in de tijd. Toen zag je overal in de buurt zulke gebouwen die dienden als stal of opbergen van de tractor enz.

Links naast de boerderij heb je een steegje met enkele kleine huisjes die blijkbaar nog bewoond zijn. In de volksmond heet(te) dit de “Pollepelreek”. Waar die naam vandaan komt heb ik niet kunnen achterhalen. Officieel is dit ook een deel van de Schaapbruggestraat. Eind jaren 50 van de vorige eeuw hebben mijn ouders hier ook een tijdje gewoond. De onlangs overleden boer was de eigenaar van die huisjes.

Vlakbij de boerderij staat dit kruisbeeld. Als ik het me goed herinner stond dit kruisbeeld oorspronkelijk aan de andere kant van de straat. Ik herinner me nog dat mijn vriendinnetje met haar ouders in een huis vlakbij de boerderij woonde. Toen onze moeders op een dag buiten voor het huis van dat vriendinnetje aan het praten waren moest ze plots dringend. Haar moeder deed teken van “doe maar hier;” Onder het oog van OLH trok ze haar kleedje omhoog en liet de natuur haar werk doen. Of ze dit later opgebiecht heeft in de biechtstoel weet ik niet.

Zo heb ik toch nog iets devoots kunnen toevoegen aan deze blog.

Groetjes.

🙂