De dingen des levens !

Het is al van oktober 2020 dat hij bij ons zijn intrek genomen heeft. Van de angstige mopperaar die maar niet uit Eva’s slaapkamer te krijgen was is niets meer te bespeuren. In de plaats hebben we nu een bazige kater die weet wat hij wil en ook weet hoe het duidelijk te maken.

Zo weten we ondertussen dat hij alleen kattenvoer van een bepaald merk wil eten. Nu zijn dienster Eva niet mobiel is als voorheen met die kapotte voet heeft hij mij uitgekozen om hem op zijn wenken te bedienen. Ook Greet mag nu en dan dienster zijn maar toch kiest hij meestal mij.

Ook is iedere vorm van angst en wantrouw verdwenen. Een poesje die op je schoot spint zal hij wel nooit worden, maar zoals hij daar op de foto ligt spreekt boekdelen. Hij heeft zijn personeel goedgekeurd en een contract aangeboden.

Groetjes.

🙂

Greet schrijft, op vraag van Francky

Gisteren kregen Francky en Eva de eerste vaccinatie.
Allebei klagen ze over een stijve arm.
Eva verder geen last, Francky spreekt over ijlhoofdig zijn, maar anders dan het vorige ziek zijn.

Covid. Ik ben naar de kapster geweest, een kilo haar weg -zegt Francky-
Het is wel waar dat ik mijzelf beter voel als ik nu in de spiegel kijk.

Covid nog niet voorbij: De kapster meldde dat haar zoon zijn kapsalon weer had moeten sluiten. Hij is in quarantaine voor 7 dagen, ze wist nog niet of hij positief was. Zijn partner wel, die werkt in een schildersbedriijf waar 17 mensen besmet zijn.

Voor Eva is dit hopelijk haar laatste nacht beneden. Morgenmiddag opnieuw naar het ziekenhuis om de gebroken voet te evalueren.

ha ja ik ga dit afronden met iets wat ik zelf al wel weet, maar dat mijn kapster nogmaals benadrukt heeft: in deze tijd leven is niet makkelijk. Maar er wordt niet gebombardeerd, niemand wordt naar een concentratiekamp gestuurd, of bijgot vergast.

Een jaar moeilijk leven, waar er dan ook nog eens digitale verbindingen bestaan. Wij klagen niet.

mvg Greet

Greet schrijft

Op deze blog is niet nieuws geschreven sinds zondag.
Francky is toen in de namiddag naar bed gegaan en er niet meer uitgekomen tot dinsdagmorgen. Droge hoest, keelpijn, vermoeidheid,…
Ja de huisdokter is langsgekomen coronatest.
NEGATIEF, gelukkig.
Cynisch eigenlijk, want vanmorgen kreeg hij zijn eerste vaccinprik. Vanmiddag Eva ook.
Clienten van een zorgvoorziening krijgen ook voorrang.

Ja covid is zeker nog niet voorbij. De persoonlijke begeleider van Eva is in quarantaine door zijn dochtertje, die niet echt ziek is, maar het wel heeft. Besmet op school. Gelukkig heeft hij vervanging geregeld.
Eva nog altijd in het gips. Hopelijk mag ze vrijdag in een loopgips, of zo’n speciale schoen, dan kan ik ze zondagmiddag meenemen naar oma voor moederdag.

Ja ik heb mijn moeder, oma, al niet meer gezien sinds pasen. Francky s moeder is hier altijd voorgegaan als persoon die hulp nodig heeft.

mvg, greet

Focus is een Nederlandse progrockband, vooral bekend uit de jaren zeventig om zijn instrumentale muziek, een combinatie van invloeden uit klassiek, rock en jazz.

In de periode waarin Focus haar grootste triomfen vierde bestond de band uit:

Thijs van Leer – zang, fluit, toetsinstrumenten
Jan Akkerman – gitaar
Bert Ruiter – basgitaar
Pierre van der Linden – drums

Sylvia heeftVan Leer geschreven voor de achtergrondzangeres Sylvia Alberts, die destijds net als hijzelf in de cabaretgroep van Ramses Shaffy werkte.

Zijn er nog Nederlandse progressieve of symfonische rockbands uit de periode 1965-1980 die jullie hier eens willen horen of vermeld zien worden, laat het dan weten in de comments. In ieder geval, voor volgende week staat Kayak gepland.

Groetjes.

🙂

Deze middag ben ik met mijn moeder naar de radiologie gereden. Blijkbaar had haar huisarts vastgesteld dat ze last heeft van galstenen. Dan maar een echo laten nemen. In haar toestand is zo’n trip geen sinecure. Ik mocht mee binnen om haar te helpen met haar kleren en haar op de tafel te helpen en na het onderzoek er weer af krijgen en terug in de kleren helpen. Dat het ooit andersom ging, daar sta ik dan wel even bij stil.

De arts kon niets ernstigs zien op de echo, maar zou de resultaten even later doormailen naar haar huisarts. Dat was al een geruststelling. Eten had ze niet klaargemaakt of klaargezet. Dan vroeg ze of ik ergens wou stoppen voor frieten met iets erbij. Daar had ze zin in. Ik bleef bij haar thuis tot ze klaar was met eten. Ik liet haar met de belofte zich te rusten te leggen.

Ook had ik beloofd even den Aldi binnen te wippen voor enkele kleinigheden. Tevens merkte ik dat ik een sms van Grote Muis gekregen had met de vraag samen naar de Aldi te gaan. Twee vliegen in één klap dus. Grote Muis bleek last te hebben met haar bril die steeds maar van haar neus afzakte. Dan maar even langs bij Hans Anders.

Een beetje later was ik terug bij moeder met de boodschappen. Ik bleef niet lang want ik wilde tenslotte ook nog eens in mij eigen huis vertoeven. Net toen ik neerzat op de bank kreeg ik een sms van de fietsenzaak hier vlakbij dat mijn fiets hersteld is. Het euvel kon ik niet in het Fietspunt laten herstellen, maar die fietsenhersteller kon dan wel, dus….

Zo was deze dag vlug om. Nu even chillen zoals men dat heden zegt.

Groetjes.

🙂