Grote Muis komt terug van een avondje stappen. Ze heeft wat teveel op, maar weet gelukkig nog de weg naar huis. Ze is dat weekend zonder haar dochtertje. Die is bij de vader. Wat doe je dan als je alleen bent in zo’n groot oud huis? Juist ja ! Je zet een stapje in de wereld. Aangekomen bij haar woonst zoekt ze de sleutel in haar tasje. Net ze de deur opent krijgt ze een stomp in haar rug. Voor ze het goed en wel beseft wordt ze naar binnen geduwd. Ook al is ze een kop groter, toch kan ze zich niet tegen die persoon verweren. Hij gaat als een beest tekeer. Ze probeert om hulp te roepen maar er komt geen geluid uit haar keel. Hij heeft haar volledig in zijn macht. Heel die nacht botviert hij zijn lusten op haar…
Alaaf beste luisteraars. Dit is het gesproken dagblad ik herhaal het welbespraakte dagblad. We beginnen deze editie met nieuws uit het dorp waar gisteren de carnavalsstoet doorheen trok. Eén wagen mocht alvast niet mee in de stoet. Die stak de draak met Trump en daar kan de president niet om lachen. Ook ging de menigte uit de bol toen ze Bieke verkleed als duiveltje te zien kregen. Daar kon meneer den onderpastoor ook niet mee lachen. Het geplande optreden van de gekende slagerzanger Dennis Pretstael bekend van zijn grote hit “koetje boe waar ga je naartoe” werd van hogerhand afgelast wegens vrees voor ordeverstoring door het gooien van xxl dames onderbroeken en het hemdje van Bieke. Fake news beweren enkele gezagsdragers die voor de orde moesten zorgen en dan nu……
Het is vroeg in de morgen. De haan van boer Floris heeft nog niet gekraaid. Toch is nonkel Juul weer…
Gezien ik het deze week nogal druk heb en we op het werk met minder personeel zijn kan ik niet beloven hier regelmatig aanwezig te zijn. Nonkel Juul zal het van mij overnemen voor zover het mogelijk is. Regelmatig reageren op uw logs zal ook niet altijd mogelijk zijn.
Deze maand zit er alweer bijna op. Nog één weekje en het is maart. Februari was al bij al een stormachtige maand. Daar zien we hier nog de gevolgen van.
Februari is ook de maand van Valentijn. Daar doe ik niet aan mee. Het zou in feite alle dagen Valentijn moeten zijn. Maar dat zou een mens ook rap beu worden. Daarom een passend nummer om hiermee af te sluiten.
The J. Geils Band (spreek uit als “Gails”) was een Amerikaanse rockband opgericht in 1967. De band was actief van 1967 tot 1986, met even een korte heropleving in 1999 en 2006. De band is vernoemd naar zanger en gitarist J. Geils.
Dus niet teveel bonen eten als je van plan bent iets leuks te doen met je geliefde.
Kuch…Kuch….Dit is het gesproken dagblad….Kuch het gesproken dagblad zeg ik U. Brakend nieuws : De politie van het dorp heeft enkele leden van een sekte aangehouden en in den bak gesjareld die verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van de commissaris JM De Zeurder. Veel informatie is er verder niet. Meneer den onderpastoor wist wel te vertellen op een zwijgen dat het om een gevaarlijke sekte gaat die steeds bereid zijn hun tegenstanders naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Ook jehovah’s getuigen zouden op hun dodenlijst staan. De burgemeester zal morgen de pers toespreken. En dan nu….
Een geweerschot klinkt door de niet al te grote living. Gelukkig heeft de koekoek uit de koekoeksklok oordopjes. Je kan hier ten huize van maar op het ergste voorbereid zijn.
Nonkel Juul zit rustig aan tafel de krant te lezen wanneer er op de voordeur geklopt wordt. Mopperend staat hij recht en gaat…
Toen ik donderdagmorgen richting stationsplein fietste hoorde ik zwaar geschut of iets van dien aard. Precies kanonnen die aan het schieten waren. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een arbeider was die de deur van het pand op de foto aan het kapotslaan was. “Ook een originele manier om ergens binnen te geraken” bedacht ik en reed verder.
Lang geleden – ik spreek van de jaren 1970 en 80 – was dit zowat DE pleis toe bie voor het jonge volk. De zaak heette toen nog “Peegie” naar een bekend volksfiguur van nog langer geleden. Op het gelijkvloers kon je dansen en aan den toog hangen van ’s middags tot in de vroege uurtjes. Boven was er “upstairs” (geen originele naam dus.) waar je met een modern woord kon “chillen”. Een praatje maken of je terugtrekken met je verovering van de dag al dan niet met een sterker drankje. Na een brand begin jaren 1990 werd de zaak overgelaten. De één na de andeere uitbater kwam en ging. Ook de naam van de dancing veranderde regelmatig. De laatste was “Dreams”. Terwijl ze via de lokale radio reclame maakten voor topless bediening ging de zaak op de fles. Het definitieve einde achteraf gezien want voor zover ik weet komen er nu appartementen in de plaats. What’s new ?
Dit is het gesproken dagblad, ik herhaal voor de zoveelste keer : het gesproken dagblad. Goedenavond beste luisteraars, doven en blinden. We beginnen met het binnenlands nieuws van te velde. De burgemeester van het dorp heeft de namen bekendgemaakt van de notabelen die de begrafenis van de onlangs overleden commissaris JM De Zeurder zullen bijwonen. Onder hen : Donald Trump, Zuster Buigvooroverste van de congregatie van de nonnen van de jacht, Antoinette de voorzitster van de breiclub en de baron van het kasteel en zijn gevolg. Dan nu het buitenland : In Iran is er………
Op de boerderij lijkt alles zijn normale gang te lopen maar dat is slechts schijn. Zopas heeft de bonobo met behulp van zijn apostel het varken van boer Floris bekeerd. Tijdens de bekering is er wel iets misgelopen zodat het varken nu constant uit de koran loopt te citeren Gina heeft alle aardappelen gerooid en…
Eén van mijn vaste klanten haalde deze week de krant. Hij werd veroodeeld door de rechtbank om een mes op de keel van zijn huidige vriendin te zetten en te dreigen haar de keel over te snijden. Gelukkig hoorden de buren wat er aan de hand was en verwittigden de politie.
Bij ons is hij een oude bekende. Altijd onder invloed van alcohol en ander lekkers. Zijn fietsen raakt hij steevast kwijt of rijdt ze de vernieling in. Onlangs kwam hij met zijn fiets die een kapot achterwiel had. Geen spaak was nog intact. Hij werd doorverwezen naar een fietsenmaker en werd op het hart gedrukt niet meer met deze fiets zo verder te rijden. Hij stapte een tiental meters naast de fiets en toen hij meende uit ons zicht te zijn sprong hij toch op de fiets en reed zo verder. Hij is een tijdje dakloos geweest en leefde in een garagebox. Het afgelopen jaar had hij een deftige huurwoning. En nu dit weer.
Waarom ik dit vertel ? Soms heb ik de indruk dat de lezers dezer blogs zich afvragen waar ik de inspiratie voor mijn verhalen haal. Door goed te luisteren en dingen van heden en vroeger te noteren. De omgeving van het station is ook een inspiratiebron geweest en soms nog. Vroeger had je het buffet van het station waar je mensen van diverse pluimage kon aantreffen. Zo zat ik er ooit tijdens mijn pauze een soep te nuttigen terwijl ze enkele meters verder op de grond lagen te vechten. Dit buffet is samen met het vorige stationsgebouw afgebroken. Tijden veranderen. Inspiratie ook. Soms haal ik er ook uit de actualiteit. Of krijgen mijn hersens rare kronkels tijdens het typen.
De foto werd genomen in het buffet jaren terug. Dit is dus verleden tijd.
Deze middag kwam een medewerker me zeggen dat er een “vriend” van mij aan de balie stond te wachten. “Heb ik dan vrienden ?” flapte ik er uit. “Dat vraag ik me ook af’ hoorde ik mijn leidinggevende zeggen. Benieuwd ging ik richting balie. Het was niemand minder dan Ernest (genoemd naar diezelfde uit de verhalen van nonkel Juul) den evangelist. Hij zwaaide me een flyer. “Een uitnodiging voor jou voor lofprijzing op zaterdagavond in de Pinkstergemeente”. Vlug stopte hij het papier in mijn handen en maakte zich uit de voeten.
Thuis gekomen liggen twee boeken van Louis Paul Boon op me te wachten. Die heb ik via bol.com voor een prijsje (tweedehands) op de kop kunnen tikken. De ene zit niet meer in het assortiment van de bib en het andere vind ik er alleen in een onhandige omnibus. Toen ik die zag staan op bol. was mijn besluit om te kopen vlug gemaakt.
Vandaag weer eens tussen twee buien op en rond het stationsplein bezig geweest. Zo liep ik één van mijn oude leidinggevenden en zijn gemalin tegen het bijna afgeleefde lijf. Hij is op enkele dagen na exact twintig jaar ouder dan ik. Toen hij vroeg hoe oud ik ondertussen was gaf hij meteen repliek met de opmerking dat ik over zijn leeftijd moest zwijgen. Hierop reageerde ik met de opmerking “we hebben beiden een nieuw nummer vooraan” Daar kon hij mee inkomen.
Verder was alles rustig ende kalm op en rond het stationsplein. De foto hierboven nam ik achteraf. Ongelooflijk hoe men met spullen van openbaar nut om kan gaan.
