De dingen des levens !

Eva gaat sedert enkele weken iedere zaterdag op dansles. Een uur dat voor haar rap voorbij is. Tot zaterdag laatst deed ze dit met  haar sportschoenen. In een grote sportwinkel vlakbij de sportschool waar ze dansles volgt had ze enkele dansschoenen zien liggen die ze kan gebruiken.  Voor de prijs moest ze het zeker niet laten : 13.50 €.

Na de les gingen we de winkel binnen. Eva wist waar ze die schoenen kon vinden zodat we niet moesten zoeken. Even proberen of ze passen en dan ermee naar de kassa.  De dame aan de kassa nam de schoenen en zei ; “25 € aub” Nog voor ik iets kon zeggen reageerde Eva met “In de rekken stond 13.50 €”. De dame keek verwonderd op en nam haar telefoon “Even de verantwoordelijke bellen”.  De verantwoordelijke wist mede te delen dat die schoenen inderdaad 13.50 € kosten.  De kassadame tikte het juiste bedrag in. Dit had Eva even mooi geregeld.

Groetjes.

🙂

Met het weer van de laatste dagen droomt men van de lente en soms wel eens van de zomer. Voor deze zondag dan maar eens een zonnig nummer uit mijn collectie gekozen. Luister zelf maar !

The Beach Boys is een Amerikaanse band die in 1961 werd opgericht door de broers Brian Wilson, Dennis Wilson en Carl Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine.

Groetjes.

🙂

In februari heb je reeds enkele mooie lentedagen. Die zijn nu volop bezig. Iedereen lijkt  herop te leven. De zon doet deugd en er is weinig wind. Toch is dit niet uitzonderlijk. Hoe dan ook laten we volop genieten want voor we het goed en wel beseffen kunnen we weer in de wintermodus zijn.

Geniet van dit weekend en het weer.

Groetjes.

Greet schrijft.

Ik ben vorige maand naar het RPC van het VAPH geweest om onze dochters PVB te helpen bepleiten.
Eergister was er afspraak bij de CM -algemeen gekend, als ziekenfonds- om te vragen hoe het stond met FOD-uitkering.
Ik hoef ze niet meer van buiten te leren. Alles is goedgekeurd.
Wij, met A, voor Eva,  hadden gister een gesprek in een zaal die kan helpen om de zo nodige hulp te bieden.
Wel dit kan ik voor ons alle drie zeggen: dat gesprek heeft ons een zeer goed gevoel gegeven. Wij kunnen ook als ouders, ons dochters toekomst ondersteund tegemoetzien.

Vanwege Eva”s autisme en omdat er nog niets vaststaat kan ik geen details geven.
Fijn is wel om weer 2 vrouwen te hebben ontmoet die werken met een hart voor mensen.
mvg

Greet

Vandaag was ik in de kringwinkel waar ik deze grote pop zag staan volledig aangekleed voor carnaval.
Ikzelf ben niet zo’n groot liefhebber van deze festiviteiten. Toen de kinderen klein of kleiner waren dan nu gingen we ieder jaar naar de stoet in het centrum van Roeselare kijken. Het is nu al enkele jaren dat ik nog geweest ben. Misschien moet ik dit jaar maar eens gaan kijken. Wel even op de agenda van Stad kijken wanneer die doorgaat.

Vroeger had je van die carnavalshits die ze in Toppop toonden. Ik was steeds blij wanneer dit weer voorbij was. Dat blijkt niet meer te bestaan zulke hits of ben ik gewoon niet meer bij de tijd voor deze muziek ?

Groetjes.

🙂

Vandaag de start van het laatste jaar met mijn oude voordeur. Volgend jaar krijg ik een nieuwe. Niet dat ik daarvoor sta te springen.  We worden al rap genoeg oud(er).

Geen blog met diepzinnige filosofische bedenkingen vandaag, maar een greep uit de foto’s van mij die op deze blog verschenen zijn de laatste 10 jaar.

Geen bloemen of kransen.

🙂

Get Yer Ya-Ya’s Out! is een livealbum van The Rolling Stones, uitgegeven in 1970. Het werd opgenomen in New York en Baltimore, Maryland in november 1969, net voordat Let it bleed werd uitgegeven. De titel van het album kwam van het nummer “Get Yer Yas Yas Out”, van Blind Boy Fuller. De betekenis van Yas Yas in het nummer staat voor de borsten van een vrouw.

Uit deze plaat heb ik “Carol” gekozen, een cover van Chuck Berry.

Groetjes.

🙂

Eva gaat op zaterdag in de voormiddag dansen. Eerst enkele gratis proeflessen. Nu is ze ingeschreven voor dit semester.  Deze lessen gaan door in een zaal die ook als dojo dient voor een karateclub. Niet deze waar ik lid van ben/was. Ondanks we elkaar al enkele decades niet meer gesproken hebben was het weerzien met de karatetrainer hartelijk.

Terwijl Eva haar lessen volgde praatten wij over het verleden en het heden.  Dertig jaar geleden is het dat we samen trainden. Hij als bruine gordel, ik witte way back in 1987. Mijn vechthandschoenen die ik destijds gebruikte heb ik nog steeds in de kast liggen. Deze middag voor de grap (en voor de foto) nog even van onder het stof gehaald.

“Nee, ik heb me niet verveeld terwijl ik zat te wachten” antwoordde ik op de vraag van Eva toen we naar huis reden.

Groetjes.

🙂