De dingen des levens !

Tegenwoordig hoor ik nogal geklaag over het feit dat de kappers nog steeds gesloten zijn door dat virus. Zelfs mijn moeder klaagt over haar kapsel dat er nog nooit zo erg uitgezien heeft als nu.

Ja dit zijn nogal eens tijden. Ooit was het anders. Ik herinner me nog goed dat mijn moeder vroeg, smeekte en soms dreigde dat ik eens langs ging gaan bij de kapper voor een knipbeurt. Het haar over de oren, bakkebaarden. Kortom je hoorde de oude garde van de jaren 70 regelmatig zeggen dat de kappers geen werk meer hadden door dat jong werkschuw tuig. Lang haar was toen de norm. Pas met de komst van punk eind jaren 70 zou kort haar weer terugkeren bij de toenmalige jongeren.

Ooit was er een musical die “Hair” heette. Vijf broers en een zusje namen samen met hun moeder van de titelsong een cover op en behaalden daarmee de hitparade. Hier heb je ze :

“The times they are a changing” zong den Bob lang geleden en hij heeft nog gelijk gekregen ook.

Groetjes.

🙂

Dinsdagmiddag kwam ik thuis van een ochtend op de markt in de gietende regen. Vlug een eenvoudige doch voedzame maaltijd naar binnen werken en dan mijn stramme botten even te rusten leggen op de bank. Plots maakt mijn phone geluid. Ik neem op. “Wanneer gaan we nu naar de AH ???”

Even later ben ik met de Muizen op baan. Eerst even langs gaan bij de school van Kleine Muis. Zij moet enkele taken printen voor school, maar de inkt is op en Grote Muis ziet het niet meer zitten om nog maar eens inkt te kopen.

Eens dat deze klus tot een goed einde gebracht is rijden we richting centrum. Kleine Muis heeft nog niets gegeten en heeft dus honger. We stoppen bij de broodjeszaak waar Eva graag langs gaat. Kleine Muis moet van haar moeder alleen de zaak binnen. Dat ziet Kleine Muis niet zitten, maar tenslotte gaat ze mompelend de zaak binnen.

Terwijl Kleine Muis haar broodje opvreet rijden we verder. Even een brief posten en dan richting AH. Ik heb niets nodig en wacht in de auto. Ook moeten we nog even langs bij een bekende dame die pakketjes samenstelt om te verkopen. Zo hoopt ze nog een centje te verdienen daar ze zonder werk zit, haar man op de ziekenbond en enkele kleintjes die ook geld kosten. Wel heeft ze kans om binnen enkele maanden als poetsvrouw in een nonnenklooster aan de slag te gaan. Ze is al op solicitatie gegaan waarbij de zuster van dienst haar over haar geloofsleven interpelleerde en haar vroeg of ze het zag zitten om de kamerpotten van de zuster te ledigen en te kuisen.

Op hoop van zegen dus en alle zegen komt van boven !

🙂

Om 6u werd ik wakker. Ik hoorde de regen op het dak plenzen. “Ik ga vandaag niet!” bedacht ik me en draaide me nog eens. Zo rond 7u werd ik terug wakker en buiten goot het nog volop. “Tijd om op te staan” bedacht ik me. Kleren aan en naar beneden om koffie te zetten. Het goot nog altijd. “Ik ga niet” ging het opnieuw door mijn hersenpan en smeerde een boterham.

Even later fietste ik door de gietende regen richting centrum. De seingevers stonden onder een afdak te keuvelen met één van de shoppinggidsen. Even voor 8 besloten we van start te gaan. Zoals steeds ging ik naar de seingever die op de hoek van de markt en de school staat de auto’s en de fietsen in de gaten te houden en eventueel tussen te komen waar nodig. Het was me daar een opstopping van jewelste. Auto’s die midden de straat halt hielden opdat de toeziende kleuterleidsters hun kroost uit de auto konden halen. Ondertussen deden de seingever en ik teken dat de anderen even moesten geduld hebben. Getoeter hield dan op. Met dit hondenweer had iedereen zijn of haar auto uitgehaald. Je zou maar eens nat worden.

Op het Polenplein waar zich de kramen bevinden met voeding was het nog te doen. De meesten waren afgekomen. Op de Grote Markt was het heel wat minder wat de opkomst betreft. De Botermarkt, daar was het om te wenen. Hier en daar een bezoeker die zich zo vlug mogelijk uit de voeten maakte met de koopwaar. Soms waren er meer toezichters dan bezoekers van de markt.

Gelukkig ging de tijd snel voorbij mede door het traditioneel bezoek van de karatetrainer en Ernest den Evangelist. Veel te bekeren was er deze keer niet bij.

Groetjes.

🙂

Beste lezers, vandaag gaan we wat dieper in op de supermarkt “Asalam” en plaats ik dus een foto van die winkeld die ik gisteren hier ook al geplaatst had. Vooraleer hier dieper op in te gaan moet ik eerst vermelden dat ik vooraf aan Kleine Muis mijn mening moest geven over haar make up waar ik dus niet dieper op zal ingaan. Dit tot grote opluchting van Grote Muis.

Zoals je hier ondertussen meerdere malen gelezen hebt is “Asalam” een halal supermarkt vlakbij het stationsplein. Voor de oudere lezers bevond zich tot voor enkele jaren in dit gebouw een “Quick“restaurant. Da’s waarschijnlijk allesbehalve halal. Dienen Kwiek is dus even rap verdwenen als dat hij gekomen was. Vandaar de naam dus.

Hoe we dieper ingaan bij Asalam ? Via de deur natuurlijk die vanzelf opengaat. Eerst waren we even langs geweest bij de “Turkse bakker” en dan naar de supermarkt. Waarom dit alles ? Omdat ik enige tijd geleden Kleine Muis beloofd had daar even langs te gaan met haar. Die wou eens zo’n turks brood proeven. Belofte maakt nu eenmaal schuld.

Ook zag ik de imam van de moskee nog eens. Tijden geleden dat ik die kerel nog eens zag. Hoewel hij mij steeds “vriend” noemt maakte hij zich ditmaal snel uit de voeten. Rare jongens die…

Dat het niet bij dat brood van de Turkse bakker bleef was te verwachten. De Muizen liepen de rekken af en gooiden van alles in de mand die ik droeg. Kleine Muis was tevreden eens deze kant van Roeselare bezocht te hebben.

Dat Kleine Muis achteraf naar de Mac wou is hier volkomen bijkomstig.

Groetjes.

🙂

“Hier sta ik dus op het stationsplein vlakbij de beelden die daar weeral een tijdje staan. Veel is er niet aan die beelden veranderd behalve misschien de duivestront die ook de buurt onveilig maakt. Hierover ga ik enkele voorbijgangers interviewen en dat live vanop het stationsplein. Over naar deze blog”

Ik lijk op de foto precies op zo’n reporter die rechtstreeks in beeld komt om te zeggen det er in feite niets te zeggen valt. Daarom dat ik met de tekst onder de foto van start ga. Bij de twee andere foto’s ga ik ook als reporter tewerk.

“Wat u hier op deze foto ziet is een paal die duidelijk niet recht staat. Het team van stad dat deze zaak onderzoekt staat met hun handen in het haar. Van de daders geen spoor. Of dit iets met de rondzwervende duiven te maken kan hebben moet nog onderzocht worden.”

“Hier ziet u de reeds min of meer op deze blog bekende of beruchte Halalwinkel vlak aan het stationsplein. Bekend of berucht hangt af of je als toeschouwer de zaak van links of van rechts bekijkt. Zo te zien komt er naast de reeds bestaande supermarkt ook nog een bakkerij en restaurant. Wanneer deze opent is nog niet duidelijk. Een voorbijganger die duidelijk met zijn hoofd ergens op een andere planeet was kon hier ook niet op antwoorden. Hij wou ook niet op de foto. Dus het heerschap dat u hierboven ziet is niet de man die nu op Pluto rondzweeft.”

En dan nu over naar de santaire voorzingen !

🙂

Enige tijd geleden kreeg ik van mijn moeder een CD box mee. Naast den Evis en den Chuck zat daar ook nog een schijf bij van Buddy Holly. De oudere jongeren zullen die naam nog kennen.

Holly was een pionier van de rock-‘n-roll, maar door zijn jeugdig overlijden kon hij zijn muziek niet verder ontwikkelen. Hij legde de basis voor vele artiesten na hem, zoals The Beatles, The Rolling Stones en Bob Dylan.

Meer over deze legende kan je hier lezen.

Voor deze aflevering heb ik gekozen voor “Peggy Sue“.

Deze mag er ook bij, want de singles duurden in dien tijd niet lang.

Vanuit de jaren 1950 terug naar 2021 !

Groetjes.

🙂

De morgen begon droog en rustig. Geen vorst maar wel reeds grijze lucht. Rond de middag begon er iets wits uit de lucht te dwarrelen. Even later werd de sneeuw dikker en dikker met een wit tapijt als resultaat. Nu afwachten of die lang blijft liggen. Hieronder enkele sfeerfoto’s van rond ons huis.

Ik heb buurman Ronnie voorgesteld om zijn kerstverlichting terug te plaatsen in zijn tuin, maar dat ziet hij niet zitten. Ook onze buurvrouw zag het niet zitten om met haar hondje naar de kapper te gaan. Heb ik dan maar gedaan.

Groetjes.

🙂

Gisteren donderdag was het bij wijze van spreken geen weer om een hond door te jagen. Zware bewolking met afwisselend regen, sneeuw, smeltende sneeuw, regen, sneeuw enz. Annabel onze huispoes deed geen moeite om naar buiten te gaan. Ze bleef mooi binnen en keek nu en dan door het raam naar buiten. Achteraf viel ze dan in een diepe slaap op de vensterbank. De warmte van de radiator zal hier wel voor iets tussen gezeten hebben.

Waaraan ze dacht terwijl ze zo naar buiten zat te kijken weet ik niet. De kinderen zijn op school en er ligt geen sneeuw om een sneeuwman te maken. Dan maar een sneeuwvrouw ?

Waar die foto genomen is weet ik niet maar het zal volgens mij ergens zijn waar men kan jodelen aan de grootte van de sneeuwballen te zien.

Groetjes en stay safe op de weg.

🙂