Het was een tijdje geleden dat Kesha de beruchte buurtkat nog eens in onze tuin langskwam. Sedert Louis de plak zwaait is dat niet zo evident meer om zomaar even de tuin te betreden. Gelukkig was Louis binnen aan het slapen.
Voor allen een fijne zaterdag gewenst.
Groetjes.
🙂
Beste luisteraars, dit is het gesproken dagblad, ik herhaal : het gesproken dagblad. Goedenavond. De burgemeester van het dorp heeft het besluit genomen dat het verboden is voor de dorpelingen om de pinguïns die asiel aangevraagd hebben af te schieten. Garde Punaize en de BOA’s zullen er streng op toezien dat de pinguïns met de beste zorg behandeld worden. Protest op deze beslissing kwam onder andere van nonkel Juul die dit als een aanslag op zijn vrijheid beschouwt. De burgemeester heeft hiervan akte genomen. En dan nu het weerbericht.
Het zijn de zes donkere weken. Drie voor kerst en drie nadien. De duisternis valt dan heel vroeg. Twee silhouetten verplaatsen zich door de donkere wegen in het bos. Nu en dan kraakt een dode tak onder hun voeten. Geen maan die zijn licht werpt op de mannen.
“Heb je het nieuws al gehoord ?” raspt nonkel Juul terwijl hij zijn…
View original post 278 woorden meer
Ook onze ouders gingen naar school. De meesten gingen tot ze oud genoeg waren om naar de fabriek te trekken. Deze schoolfoto werd volgens mij begin jaren 40 van de vorige eeuw genomen. Begin van den oorlog dus.
Mijn moeder meen ik te herkennen zittende op een stoel of bank tweede rechts van de non.
Ja, ik amuseer me met deze oude foto’s. Ze geven een tijdsbeeld weer dat redelijk ver achter ons ligt. Tijden veranderen nu eenmaal en de tijd vliegt.
Groetjes.
🙂
Afgelopen dagen heb ik nu en dan eens in de oude foto’s zitten snuisteren. Voor het logje van heden heb ik enkele foto’s van mijn moeder uitgekozen.
Hieronder zie je ze in een wegel dat leidde naar het huis van nonkel Juul en tante Martha. Tante was tevens haar doopmeter. Aan de overkant van de straat had je café Transvaal en een beetje verder café Vlaanderen.
Hier zie je haar een peuter voortduwen. Wie de kleine is weet ik niet, maar vond het wel een leuke foto om te delen.
Volgende keer meer van dat.
Groetjes.
🙂
Maak ik op een doordeweekse dag een logje over mijn moeder en een oude bekende die samen een kamer delen in het ziekenhuis wordt dit log door datzelfde ziekenhuis opgemerkt. Met mijn toestemming en die van de familie van de andere dame mag dat ziekenhuis dit heuglijk nieuws op hun sociale media plaatsen ttz. Instagram en Facebook.
Vervolgens wordt het artikel op Facebook opgemerkt door een journaliste van Het Laatste Nieuws. Die wilt er een artikel aan wijden in de krant. Weer onze toestemming gegeven.
Goed nieuws is blijkbaar een must in deze tijden van corona.
Mvg
🙂
Zoals ik reeds zaterdag schreef heb ik pakken oude foto’s gevonden bij mijn moeder’s huis. Die zal ik allemaal bekijken en zien of er leuke tussen zitten die ik hier dan kan posten. Die oude foto’s geven een mooi tijdsbeeld. Denk maar aan de kleren en de vervoermiddelen uit die tijd.
Vandaag een foto van een oom en tante van mij en hun gezin. Hij was de tweede oudste uit een gezin van zeven. Mijn vader – zijn broer dus – is de derde op rij. Aan de leeftijd van de jongen op de auto kan ik afleiden dat de foto ergens rond 1955 moet genomen zijn. Mijn tante was afkomstig uit Dordrecht. Ze hebben elkaar tijdens den oorlog leren kennen wist men mij ooit te vertellen. Oom en tante zijn in de jaren 80 overleden. De kinderen leven nog. Met de jongen die ondertussen ook met pensioen is heb ik nog contact. Mijn moeder is zijn doopmeter. Hij belt regelmatig om te informeren hoe het met moeder gesteld is.
De kleur op de foto heb ik via deze link verkregen.
Groetjes.
Steve Winwood is een Brits muzikant die vooral bekend werd om zijn spel op het hammondorgel. Daarnaast is hij gitarist en zanger.
Winwood werd op zijn vijftiende lid van The Spencer Davis Group, die hits had als “Keep On Runnin”, “Gimme Some Lovin” en “I’m a Man”.
In 1967 richtte hij de band Traffic op. In 1969 maakte Winwood deel uit van de groep Blind Faith. Vervolgens kwam Traffic weer bij elkaar. Na artistieke meningsverschillen viel Traffic midden jaren 70 uit elkaar.
Winwood nam in 1977 zijn eerste soloalbum op. Daarna volgden Arc Of A Diver (1980), Talking Back To The Night (1982) en Back In The High Life (1986).
Drie nummers uit de omvangrijke loopbaan van den Steve. Deze aflevering van “muziek op zondag” zit er weer op.
Groetjes en geniet de dag.
🙂
In afwachting dat mijn moeder naar een “woon-zorgcenter” kan verhuizen heb ik alvast Ă©Ă©n en ander in haar huis opgeruimd. Terwijl ik zo bezig was stootte ik op een pak oude foto’s al dan niet in een album verzameld.
De foto die ik voor deze blog uitgekozen heb is van mijn grootouders samen met mijn moeder. Zo te zien is mijn moeder daar ongeveer een jaar of twee. Daar ze in 1933 geboren is zal die foto uit 1935 zijn. Een tijdje geleden dus.
Ik ga verder snuisteren in die stapel foto’s en er nu en dan enkele hier posten. Hopelijk is er bij jullie interesse hiervoor.
Groetjes.
🙂
Beste luisteraars, dit is het gesproken dagblad, ik herhaal : het gesproken dagblad. Goedenavond ! Deze morgen bereikte ons het nieuws dat een grote groep pinguĂŻns het dorp van nonkel Juul en zijn wuuf naderen met hoge snelheid. Of die pinguĂŻns gewapend zijn is bij deze noch bevestigd noch ontkend. Programmaleider Warren Pickles en zijn crew zijn er op uitgetrokken om deze volksverhuizing in beeld te brengen. Presentatrice Pamela Miller heeft alvast aangepaste kledij aangetrokken om niet teveel op te vallen tussen die vogels. En dan nu reclame !
10 uur De bel rinkelt. Het is speeltijd. De kinderen verlaten hun klas en begeven zich naar de speelplaats. De jongen hokken samen voor een spelletje knikkeren of pekkelen. De meisjes hebben hun springtouw of hinkelen gelijk het een lieve lust is.
Vlakbij de schoolpoort beweegt zich een schim. Met zijn ogen vol staar kijkt hij naar de drukdoende kinderen. Het…
View original post 169 woorden meer
Dit is de tweede dag deze week dat het erg mistig is. Bij zo’n weer blijf ik het liefst van al binnen. Toch moest ik even de baan op voor een boodschap. Gelukkig was het niet veraf.
Positief aan zo’n weer is dat je er mooie foto’s mee kan maken. Deze hierboven vind ik redelijk geslaagd. Hoe was de mist bij jullie ?
Fijne dag verder.
🙂
De dingen des levens ! 