Ik rijd langs smalle wegen door het agrarische landschap. Een doel heb ik niet. Ik zal wel zien waar ik terecht kom. De hemel kleurt purple. Dit is een teken dat het avond wordt. Ik nader een dorp. Geen idee waar ik me bevind. Er zal wel een leuk terrasje zijn waar ik op krachten kan komen en ondertussen aan de eerste de beste dorpeling de weg vragen naar huis. Bezweet nader ik de dorpskern. Op het eerste gezicht een dorpskern waarvan er in de streek dertien in een dozijn zijn. Dan valt mijn oog op de kerk. In plaats van een traditionele katholieke kerk met kerktoren en windhaan duikt er een gebouw voor me op in de vorm van een reusachtige zwarte inktvis. Hij houdt zijn tentakels wijd open alsof hij me wilt vastgrijpen. Onder zijn grote ogen zie ik een witte grijnzende mond. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Vlug stal ik mijn fiets tegen de gevel van het postgebouw. Ik kijk om en het is alsof de “kerk” plotseling veel verder staat dan daarjuist. Ik begrijp er niets van. Terwijl ik mijn fototoestel neem om het “kerkje” op de gevoelige plaats te vereeuwigen komt er een dorpeling op me af. “Jij bent vreemd hier” gaat hij van start. Ik knik. “Veel toeristen komen naar ons dorp om naar onze kerk te kijken, maar weinigen verlaten dit dorp”. gaat hij verder. “Waar zijn die mensen dan gebleven ?” vraag ik nieuwsgierig. Hij wijst naar de kerk. Ik stop mijn fototoestel terug in mijn fietstas. Donkere wolken omsingelen de kerk zodat deze er nog meer sinister uitziet dan daarjuist. “Het wordt avond, tijd om terug naar huis te fietsen” zeg ik tegen de dorpeling die me met argusogen aankijkt. “Trouwens, hoe heet dit dorp ?” “Nieuwkerke” antwoordt hij tergend traag alsof hij iedere letter klaar en duidelijk wilt spellen. Zonder verder iets te zeggen spring ik op mijn stalen ros en begin te rijden. Geen idee welke richting ik moet nemen. Nergens een wegwijzer te bespeuren die me op de goede weg kan helpen. Ik draai me nog even om en merk dat de octopus verdwenen is. Een zonnestraal komt binnen piepen. Ik voel een ruige vacht tegen mijn gezicht duwen. Tijd om op te staan vindt Ginger.
- Follow De dingen des levens ! on WordPress.com
Recente reacties
Blogroll
- Bertie
- Catherine Boone
- DI MARIO
- Dieter Olhler
- Edward McDunn
- fietszwerver Karel
- fotorantje
- frank103
- Hanry
- Hans Bank
- Henk's fotospace
- Jan K. alias Afanja
- John
- Joke
- KAKEL
- kinderenenkleinkinderen
- Klaproos.
- Leo
- Marjolijn
- Matroos Beek
- meninggever
- mieniliciousblog
- ms
- Myriam
- nastycomics
- Nicole
- Nonkel Juul
- Omabaard
- Peter Grey photography
- petrasparkblog
- progwereld.org
- Rebbeltje
- regenboogbui
- Rene Smurf
- rietepietz
- Rob Alberts
- shivatje
- Sjoerd
- Terrebel
- Tine De Jong
- villasappho
- willy
- Yova
- zon-nebloem
Archief
-
Voeg je bij 1.008 andere abonnees
- Follow De dingen des levens ! on WordPress.com
Archief
- december 2025
- november 2025
- oktober 2025
- september 2025
- augustus 2025
- juli 2025
- juni 2025
- mei 2025
- april 2025
- maart 2025
- februari 2025
- januari 2025
- december 2024
- november 2024
- oktober 2024
- september 2024
- augustus 2024
- juli 2024
- juni 2024
- mei 2024
- april 2024
- maart 2024
- februari 2024
- januari 2024
- december 2023
- november 2023
- oktober 2023
- september 2023
- augustus 2023
- juli 2023
- juni 2023
- mei 2023
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- januari 2023
- december 2022
- november 2022
- oktober 2022
- september 2022
- augustus 2022
- juli 2022
- juni 2022
- mei 2022
- april 2022
- maart 2022
- februari 2022
- januari 2022
- december 2021
- november 2021
- oktober 2021
- september 2021
- augustus 2021
- juli 2021
- juni 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
- juli 2010
- juni 2010
- mei 2010
- april 2010
- maart 2010
- februari 2010
De dingen des levens ! 
Crazy!
Ik ben net wakker…. mooie verhaaltje…
Als ik droom zit ik vaak vast in de tentakels van het verleden. Zaken die niet zijn afgemaakt en eigenlijk een invulling behoeven. Of een kruisbestuiving van dingen die het verleden van een oudere jongere beklijven. Overigens reed ik dit weekend aan de oostkant van de Duits/Nederlandse grens naar het noorden. Daar kom je heel wat van deze soort dorpjes tegen. De kerk centraal punt, niemand op straat, de horeca gesloten. Je kunt er verdwalen en nooit meer gevonden worden zo lijkt het. Pas net over de grens met Limburg, we staken over bij Kevelaer, werd het weer typisch Nederlands e gezellig…
Ik ben blij dat je aan de kerk ontkomen bent. Kan ik in de toekomst nog veel van je lezen!
Zonnige groet.
Zelfs na mijn siësta krijg ik het benauwd van jouw verhaal ….
Vriendelijke groet,
Spannend verhaal hier op de zondagmorgen!
heel knap geschreven Suske
Wünsche einen schönen Sonntag liebe Grüße Gislinde
Goede zondagmorgen Suske. Wow, dit is een wel heel knap geschreven, prachtig verhaal! Goed dat je weer eens in je pen kruipt of beter gezegd op je klavier hihi om ons te verblijden met dit zowel mooi als grappig stukje!
Haha, daar had je me…
voor het slapen gaan toch
niet tijdens het slapen 🙂
mooie dromen
geniet de dag
hahaha, nieuwxkerke ligt in de vlaanders, en ik zit nu in Nieuwerkerken (limburg)
maar goed dat je wakker werd
Ja hallo.. hoe denk je nou nog dat ik rustig kan slapen.
Love As Always
Di Mario
Ben mooi op tijd voor het verhaaltje, ga zo maar slapen.
Maar of ik de slaap snel zal vatten is de vraag, ik krijg het gevoel dat er iets donkers naar me staart. Hans
Een droom van een verhaal 😉 Maak er nog een paar, zo leuk.
Dreams…heerlijk daar kan je alle kanten mee op 😉