Deze namiddag even er op uit getrokken met de trein voor een afspraak. Met de trein is het altijd een beetje reizen. Je ziet van alles en nog wat voor tijdens en na de rit.
Nadien heb ik een beetje moeten wachten op de volgende trein richting Roeselare. Tijdens het wachten op het perron zat ik wat te spelen met de GSM en enkele plaatjes geschoten.
Ondertussen ook mijn berichten gelezen : mevr. Paradijsvogel die om hulp vraagt en een andere dame die laat weten dat haar zoontje na jaren van onzekerheid uiteindelijk de diagnose autisme en ADD gekregen heeft. Kan ze nu gepaste hulp zoeken. Heeft ze nu een zorg minder. Of meer ???
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
De trein … inderdaad altijd een beetje reizen … meestal (maar niet altijd) weet je wanneer je vertrekt maar nooit wanneer je aankomt!
Als ik met de trein reis is dat echt een enkele keer per jaar. De meeste bestemmingen bereik/rijd ik ook met de auto. Soms doen we een stadje aan en ontdekken dat wat wij zoeken niet meer bestaat of gesloten. Terrasje, leuk, maar kan ik thuis in Amsterdam ook. Kortom, ik weet niet of we nog weer met de trein onderweg gaan.
Ik hoop dat het hen helpt. Goed thuis gekomen? Zonder ongelukken?
Heelhuids zonder obstakels thuisgekomen.
👍
even rusten op het station en dan berichtjes lezen, hopelijk bleef het dan bij een rustmoment, want na zo’n berichtje komt alles weer naar boven…
Een @->- voor jou.
Mooi, even een rustmomentje op het perron…
Heerlijk relaxte foto. Dat zie ik toch als groot voordeel van de trein. Ik denk dat een diagnose rust geeft, wetende dat er idd iets is. En dat er een behandeling is.
Het kan je helpen om dingen beter te begrijpen. Dat is ook weleens lekker als je begrepen wordt.
love As Always
Di Mario
Reizen met de trein of bus geeft je de gelegenheid om dingen te overdenken is mijn ervaring. Hans
Toch beter een diagnose dan constant in onzekerheid leven en wat aanmodderen. Velen van ons hebben vroeger veel gemist omdat daar vroeger totaal geen aandacht voor was.
het geeft in iedere geval een richting voor de toekomst aan Suske
groeten
Lang geleden dat ik voor het laatst een ritje in een trein heb gemaakt.
Maar wat het 0nderwewrp betreft, ik ga er vanuit dat een diagnose niet direct minder zorg betekent. Maar het kan wel het begin zijn van een nieuwe manier van kijken en handelen, die het kind en zijn omgeving ten goede komen.
Op het spoor is altijd wat te zien maar in Nederland is het spoor enkel nog voor mensen die van a naar b willen en niet meer toegankelijk voor fotografen en andere pottenkijkers
Hoe kunnen ze je de toegang als fotograaf verbieden ?
ik trein veel en met plezier
goed te lezen dat er eindelijk duidelijkheid is voor moeder en zoon
Tegenwoordig lijkt elk kind wel een aandoening te moeten hebben, waarbij het niet waarneembaar hebben van een aandoening ook telt als aandoening. Maar het is wel fijn als het duidelijk is waarom een kind anders is als het echt iets mankeert, dan kun je er ook iets mee doen. Treinreizen is altijd leuk, vooral als ze op tijd rijden!
De trein is altijd een beetje zorgeloos reizen … of dat was het en zou het moeten zijn. Maar in realiteit is dat niet zo.
Treinen is echt fijn, als de trein niet te vol is.
Voor de moeder van het ADD-jongetje zal het moeilijk zijn. Een diagnose is zekerheid maar daarmee vervliegt ook de hoop dat het mee zal vallen.
De moeder van het zoontje zal vast nog evenveel zorgen hebben maar misschien dat ze met deze diagnose aan beter passende hulp kan komen, dat is dan toch wel wat winst.
Heel wat winst. Zo weet je waarom je kind zus of zo reageert. Als ouder moet je je dan aanpassen aan je kind.
Ja zo werkt dat en in ieder geval wéét je dan in bepaalde situaties waarom het kind anders reageert dan verwacht.
Dat kind reageert al lang anders en de moeder evan wist dat ik dat opgemerkt had. Ook zij had vermoedens maar die werden nooit echt hard gemaakt tot nu.
Jij hebt daar zelf natuurlijk ook veel ervaring mee, dan herken je dat eerder.
Zijn reacties deden me denken aan mijn eigen zoon toen hij zo klein was. Vandaar dus.
Ja precies, ervaringsdeskundige!
Een diagnose kan heel veel stress en spanning wegnemen.
Het maakt ruimte om een gerichte weg te gaan bewandelen.
Een diagnose helpt echt enorm en zeker goed als dat al op jonge leeftijd gebeurt. Bij mij hebben ze dit jaar pas een diagnose gesteld waardoor er voor mij veel op z’n plek viel.
Da’s goed om lezen, zo kunnen de puzzelstukjes plots goed in elkaar passen. Een diagnose is geen stempel zoals sommigen denken, maar een hulpmiddel om de juiste behandeling te krijgen.