Greet schrijft.
Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midweek proefdraaien bij een begeleid wonenproject.
Het was een idee van haar persoonlijke begeleider. Ook om iets anders te doen na haar gebroken voet. Gewoon midweek proefdraaien.
Iets dat niemand had kunnen voorspellen: absoluut niet meegevallen. De 23-jarige Eva is zeker nog niet in staat om elders te wonen.
Zowel Fr als ik gaan B niet met de vinger wijzen omdat hij als persoonlijke begeleider op dat idee is gekomen. Hij voelt zich schuldig. Wij zijn dan even schuldig -ik haat dat woord- omdat we het toegelaten hebben.
Nu, wat potentieel gevaarlijk kan zijn, voor Eva zelf dan, is dat ze weer een psychoseaanval gekregen heeft. Ik ben opgebeld dinsdagavond laat daarover. Fr is dan weer met een zombie -dixit hijzelf- op een moeilijk pad gegaan ivm haar 2de vaccinatie. Maar het is gelukt!
Vanmiddag heeft Fr trouwens ook zijn 2de prik gekregen.
En Eva? verder afwachten zeker? zoals zovaak, zoveel
mvg
Greet
Goh wat jammer nou. Dit had niemand kunnen voorspellen
dat is een flinke tegenvaller voor Eva
nee er iemand de schuld voor geven is denk ik niet van pas met z’n allen duimen op een voorspoedig herstel doet meer goed
Oei.. zware tegenvaller.. maar als het niet verwachten viel, hoeft niemand zich ook schuldig te voelen. Bovendien: dat zet ook helemaal geen zoden aan de dijk.. beter vooruit kijken en hopen op betere tijden.
Wat verdrietig voor Eva. Ik hoop dat ze snel opknapt in de PAAZ en dat de psychose geen grote schade aanricht. Niemand kan kwalijk genomen worden dat er iets geprobeerd wordt. Als je nooit iets onderzoekt weet je ook niet wat mogelijk is en wat niet. Het is, zo lijkt, vallen en opstaan. Voorlopig dan nog. Hopelijk blijft in de toekomst het vallen steeds meer achterwege.
Wat jammer, dat valt flink tegen hoor.
bijzonder jammer is dat
hopelijk komt Eva er snel bovenop
He, dat is een tegenvaller, maar ook weer een mooi leermoment voor allen. Hopelijk komt het snel weer goed.
Love As always
Dimario
Goh wat vervelend, juist nu het beter leek te gaan. Ik snap wel dat jullie (ouders en begeleider) het proberen haar naar begeleid wonen te krijgen, gelukkig was tijdig gesignaleerd dat het niet goed ging.
Wat een ellende, en vooral wat verdrietig voor Eva.Heel veel sterkte voor haar.
Schuldgevoelens helpen niet, linksom of rechtsom moet er af en toe toch een nieuw stapje gewaagd moeten worden. Om verder te komen.
Het blijft vallen en opstaan, een situatie waar niemand schuld aan heeft. Heel jammer en heel triest voor Eva.
Wie niet waagt, weet nooit wat de mogelijkheden zijn. Hopelijk geraakt de psychose snel onder controle. Voor haar en voor jullie heel moeilijk, vooral het leren aanvaarden van ups en downs.
Eva kon het maar proberen hé, voor hetzelfde kon het heel goed meegevallen zijn
zo jammer dat het dan zo’n weerbots heeft
Zwaar om dragen voor haar en jullie
Sterkte
Wat verdrietig, ook voor Eva is het vast een teleurstelling.
Voor alle veel sterkte. Hans
Goh wat vervelend
Het ging zo goed toch?
Tja de schuldige aanwijzen kan je toch niet dus vanaf nu weer vooruit kijken.
Sterkte
dat is echt vervelend, voor eva ook, ik had het haar zo gegund
maar soms moet je gewoon de waarheid onder ogen zien….
-Een @->- voor jou.
Wat een tegenvaller voor Eva en voor jullie.
Sterkte…!
Oh, wat naar dat het zo gelopen is zeg. Ik leef met jullie mee. Hopelijk voelt Eva zich snel weer beter.
Heel verdrietig zo’n terugval, maar toch moeten dit soort dingen wel geprobeerd worden want als het wél lukt zal dat haar leven verrijken.
Schuld treft niemand. Iedereen probeert het beste te doen. Jammer dat ze een aanval had. Duimen voor beterschap!
Wat een narigheid is dat toch. Op en neer, heen en terug. IK wens jullie en Eva zelf uiteraard, alle sterkte toe….
Succes hoor, een tegenslag betekent niks.
Leef ik even mee en denk ik. Soms is het leven echt wel proberen, soms met vallen, opstaan en weer doorgaan.
och arme…. ik leef met je mee suske
je blog heeft een zeer toepasselijke titel: ‘de dingen des levens’
soms gaat het goed en duurt het niet lang.
soms gaat het niet goed en moet je het geduldig verduren.
ik wens jullie veel moed en doorzettingsvermogen.
Als ouder wens je dat je kinderen zelfstandig in het leven kunnen staan, ook op de dag dat jullie er niet meer zullen zijn (laat dit maar nog heel lang duren!). Dan komen toestanden als dit bijzonder hard aan. Er valt niemand iets te verwijten, want wie niet waagt niet wint.
Volgende keer beter! Beetje met een keer…
Schuldgevoelens zijn vaak complex in en rond de zorg. Dat komt ook omdat verdriet en schuld in emotioneel opzicht zo dicht bij elkaar liggen.