Maandagavond kreeg ik een telefoontje van Grote Muis of ik reeds in nachtkledij was. “Neen, nog niet.” was het antwoord. Of ik met de hond van Exvan naar de dierenarts kon. Met zijn bromfiets is dit niet te doen.
Even later stond ik bij Max die op de bank lag. Toen hij me zag richtte hij zich op maar viel pardoes van de bank. Hij wou rechtstaan maar dat lukte met veel moeite. Tenslotte sleepte hij zich naar een kussen en deken dat op de grond lag. “Dat ziet er niet goed uit” was mijn reactie. “Waarschijnlijk een beroerte of iets van die strekking.” Zo’n bordercollie van 14 jaar en 25 kilo versleep je niet zomaar. Gelukkig kon Exvan hem opheffen en naar de auto dragen.
De dierenarts liet Exvan binnen met de hond. Ik mocht niet mee binnen en bleef dus in de auto wachten. Ongeveer vijftien minuten later kwam Exvan terug naar buiten met Max in zijn armen. Geen beroerte ofzo maar een prop in één van zijn oren waardoor hij het evenwicht verliest. Diepe zucht.
Ter verduidelijking : Max is niet mijn hond maar die van Exvan. Een brave sloeber die met iedereen bevriend is. Hij is geen zuiver ras, maar dat geeft niet.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Daar heb ik nog nooit van gehoord, maar dat was vast een flinke meevaller, op die leeftijd is voor een hond zo’n ritje meestal het laatste ritje.
Altijd triest als een geliefd huisdier iets mankeert. Gelukkig viel het dan dit keer mee. Dit jaargetijde doet ons helaas te veel terugdenken aan een paar jaar terug toen we twee van onze nog jonge katten kort na mekaar verloren aan heftiger kwalen….Komt altijd weer voorbij..
als je een hondje graag ziet, doe je alles, het maakt niet uit, als je maar goed samen bent
-Een @->- voor jou.
Fijn dat jij het kon helpen oplossen.
Je hoopt altijd dat het iets is dat makkelijk verholpen kan worden, en dan weer verder genieten van het leven.
Och gelukkig geen beroerte, wat zijn honden hard innemen zeg, zal niet alleen op het evenwicht invloed hebben maar ook behoorlijk pijn. Exvan zal ook heel blij zijn dat zijn trouwe vriend weer mee terug naar huis kon .
Nou dat liep goed af gelukkig, wat een lieverd.
Ach die max.. gelukkig heb je hem even naar de dierenarts gebracht, want dat gaat niet zo maar vanzelf over .Iets simpels, maar wel nodig.
love As Alwyas
Di mario
Ocharme dat beest. Gelukkig was het dat maar. Maar wat voor akelige duizelingen dat zijn, weet ik maar al te goed. Het is vreselijk. En je evenwicht is inderdaad helemaal zoek.
Wat moeten ze toch zonder jou…!
Weer een goede daad verricht.
Wat een opluchting en kan nu nog jaartjes mee hopelijk
Denk dat de niet zuivere rashonden ouder worden dan de rashonden
Dat zijn lastige dingen, maar gelukkig is het mede aan jou te danken dat het weer met een sisser is afgelopen.
ahhhhh dat was schrikken voor ze, raszuiver of niet, dat doet niks aan de liefde af hé, wat aardig van jou dat je met hem gegaan bent ❤
Je hebt in ieder geval weer een goede daad verricht.
Gelukkig viel het mee en ja als je wat in de oren heeft kan je last ontvangen van Je evenwicht. Dat is bij de mens ook. Geniet van de dag.
Weer een werk van naastenliefde gedaan, zie!
Gelukkig liep dit zonder al te veel narigheid af Suske
prettige dag
Dat viel mooi mee voor Max. Hopelijk krijgt hij nog een paar gelukkige jaren. Zijn baasjes lijken wel om hem te geven en zorgen goed voor hem. Dat zie je wel anders in Vlaanderen met hun honden die altijd buiten moeten blijven in hok of ren.
Gelukkig goede afloop. Een bastaard leeft meestal wat langer.
Pfff, een opluchting voor Max, het moet akelig zijn en er natuurlijk niets van snappen.
Dat viel gelukkig mee dus, maar zo’n prop kan voor een hoop narigheid zorgen.
mogge Suske
gelukkig dat het goed kwam met Max
het zijn schitterende honden deze bordercollies
frisse groet
Bij mensen kan dat ook problemen geven. Goed dat het dat maar was.
Ja, een prop in de oren kan ook een hond last van hebben en dat kan gekke gevolgen hebben. Toch fijn dat het zo meeviel, en raszuiver of niet is niet belangrijk.