Deze foto nam ik dinsdagnamiddag toen ik terugkwam van het ziekenhuis waar Eva momenteel verblijft. Dit is dus niet het ziekenhuis op de foto maar een andere afdeling ervan dichter hier bij huis.
Met dit mooie weer probeer ik zoveel mogelijk me te verplaatsen met de fiets. Het is tevens nog steeds rustig in de straten zodat ik nergens hinder ondervind.
Het voelt allemaal onwezenlijk aan. Behalve spullen naar Eva brengen is alles nogal doelloos. Het begint toch een beetje te wegen, maar net als gisteren zal ik vandaag in de tuin zitten met een boekje of tijdschrift. Zich druk maken over dit isolement lost niets op. Dat besef ik maar soms is het niet makkelijk.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Het is ook allemaal niet niets. Je zou voor minder in de put geraken. Sterkte met alles en probeer toch een beetje te genieten.
je bent haar papa, natuurlijk denk je aan haar
spijtig dat het zo goed liep, en nu….
-Een @->- voor jou
Het is gelukkig wel mooi weer.
De spoed opnamen is veel verplaatst naar een tent bij de ingang.
Het is lastig thuis zitten, zeker nu Eva is opgenomen.
Ik fiets ook regelmatig, prettig zonder verkeer en ver van wandelaars. Hans
Je kunt je beter in veiligheid bewegen dan dat je overal maar heen toert en het gevaar opzoekt.
Love as always
Di mario
Ik hoop dat je ze kan bereiken via telefoon? dat moet bang afwachten zijn!
via gsm geen probleem.
ja ik vind dat ook leuk , en omdat er veel nieuwe volgers zijn kon het wel weer eens 🙂
fijne avond groet
Sterkte jullie allen!! XX
Makkelijk is het allemaal zeker niet, nodig wel…!
laat het maar over heen komen suske. dat lijkt me het beste, maar ja het is wél een enorme omschakeling ook he
sterkte hé man
Die gevoelens van onrust herken ik wel, maar we zullen toch eerst door deze crisis heen moeten, voordat we weer wat meer bewegingsvrijheid terug krijgen, denk ik. Volhouden, Suske!
We kunnen niet meer doen dan hopen dat er snel betere tijden komen maar ja….. heel waarschijnlijk is dat op korte termijn toch niet geloof ik.
Lastige tijd voor iedereen en wanneer gaat het beter gaan?
Nee het is waardeloos ook dat je niet naar je kind kan. Sterkte we moeten het volhouden.
Ik heb alleen spijt dat ik geen grotere hof heb. Ik moet me dus op ander manieren bezighouden.
Volop tijd om nieuwe dingen te proberen dus.
Ik heb er deze morgen ook gefietst naar het postkantoor !
Het was er aanschuiven in de post …
En ik merkte op dat het er éénrichtingsverkeer is momenteel richting St Michielskerk !
Hopelijk al iets beter en ik begrijp best wel dat het niet gemakkelijk is !
Laten we hopen dat alles vlug voorbij zal zijn !
Hou je goed en ooit kom ik je wel eens tegen !
We zullen geduld moeten hebben…
Gaat het vooruit met je dochter ?
Of nog geen bezoek mogen?
Dat dit niet met spoed gaat verdwijnen is wel duidelijk.
Ik begrijp je, ervaar het ook zo.
dat valt niet mee Suske
toch wat proberen van het mooie weer te genieten
hopelijk gaat het al wat beter met Eva
groeten
Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen, maar het begint toch zwaar te wegen onderhand. Het leven is zo anders en dit duurt nog wel even.
Het is allemaal verre van prettig en we zullen blij zijn als de voltallige familie en vriendenkring er nog is. Hopen, hopen dat alles goed komt…
Het valt zeker niet mee Suske, maar we zullen er doorheen moeten hè?
ja dat hebben ze leuk in elkaar gezet hé 🙂
zelf was ik de handen ook op gemakkelijker wijze
geniet de dag
Hou de moed erin zoals Matroos schrijft we moeten het aanvaarden en spijtig genoeg ondergaan.
Aum Shanthi
Nee, het is zeker niet makkelijk, maar wel noodzakelijk.
klopt Suske
het is allemaal wat onwezenlijk , maar zich er druk om maken lost het ook niet op
geniet van je tuintje en het zonnetje
We kunnen niet anders dan aanvaarden en ondergaan. Het komt wel goed, maar niet al te snel vrees ik.