Vandaag, in de late namiddag, nam ik deel aan een sessie over toekomstgericht leven en kijken. Mijn peut had me maanden terug voorgesteld hier aan deel te nemen. Volgens de peut zach ik de dingen te somber en zo’n sesie zou met helpen de dingen terug “kleurig” te zien. Sedertdien had ik er niets meer over vernomen maar enkele weken terug kreeg ik de ene mail na de andere van de mensen die de sessie organiseren. Gisteren kreeg ik de laatste en belangrijkste mail : hoeveel de sessie kost en op welke rekening het bedrag dient gestort.
Deze namiddag was het dus zover : naast mij waren er nog drie mannen en één dame. Er waren in feite drie vrouwen verwacht maar twee hadden hun kat gestuurd. Eerst moesten we volgens grootte achter elkaar staan en dan volgens welk uur dat we uit bed gerold waren deze morgen. Tenslotte stonden we in de rij volgens de eerste letter van onze voornaam. Boeiend begin nietwaar ?
De enige dame in ons gezelschap vertelde hoe zwaar ze het had om iedere morgen weer op te staan. Terloops liet ze ontsnappen dat dit haar laatste werkweek was. Dan ging ze met pensioen. Deze week kreeg ze van iedereen op school kusjes en knuffels en lieve woordjes. Dit allemaal omdat ze met pensioen gaat. “Zullen ze binnen twee weken nog zo lief zijn ?” vroeg ze zich bezorgd af.
De peut van dienst legde ons in het lang en het breed uit dat zich ongelukkig voelen voorkomt door dingen uit het verleden die we met ons meedragen. Daarom dat deze sessie niet over ons verleden zal handelen maar over de toekomst. “Loslaten” en “veranderen” waren de steeds terugkerende sleutelwoorden. De bijna in pensioen zijnde dame vroeg zich af of “zich ongelukkig voelen” of “depressies” niet eerder uit de persoon himself komen in plaats van uit het verleden. Met andere woorden : iets dat aangeboren is. “Zijn hier wetenschappelijke onderzoeken naar gebeurd ?” vroeg ze kordaat. Het leek of zij de leiding van de sessie naar zich toe trok. “Durf me maar eens tegen te spreken” leek er uit haar ogen te stralen. De peut moest even slikken alvorens met een wollig antwoord van preek te gaan.
Toen we na het eind van de sessie met zijn allen in de lift stapten nam onze “juf” nogmaals het woord. “Ruiken jullie ook deze lekkere geur ?” Wij mannen gaven geen kik. Het was genoeg geweest voor vandaag. Volgende week deel twee.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Goede morgen Suske. Hopelijk helpen die sessies jou maar ik vrees er een beetje voor als de therapeute geen weerwerk kan verdragen. Natuurlijk speelt het verleden een heel grote rol, maar naar ik begrepen hebt zit het beslist ook in je genen. De ene stapt licht over de dingen heen, de andere niet, dat ligt voor iedereen anders en daar mag je geen oordeel over vellen.
Hoe dan ook, als je er aan denkt ook de volgende sessies te volgen, heb je er blijkbaar iets aan en ik hoop uit de grond van mijn hart dat het je vooruit helpt!
Als mensen over een lekkere geur beginnen dan vrees ik altijd het ergste, dan heeft die persoon een verschrikkelijk vieze wind gelaten en wil die zeker weten dat de omstanders goed inhaleren en van de geur genieten. Heel hachelijk!
Nar mijn idee zou je meer gebaad zijn naar iemand die naar je luistert al jij je verhaal vertelt, je hebt best genoeg aan je hoofd waar je niet vrolijk van wordt. Geleuter over het verleden helpt je niet echt met problemen uit het heden lijkt me, maar ja, ik ben geen therapeut natuurlijk.
Ik wens jou en jullie een hele mooie toekomst.
Vriendelijke groet,
Hoop naar de toekomst deel twee 🙂
Aum Shanthi
Ik ga Sjoerd achterna….!!
dit lijkt me maar niets, maar ik hoop echt dat je er veel aan hebt…
Eén @->- voor jou
Ik zou hollend naar buiten gaan..
Het kleurige gaat er gelijk weer af, als je de rekening moet voldoen.
“Loslaten” en “veranderen” waren de steeds terugkerende sleutelwoorden.
Ja, maar vind de sleutel maar eens in de hooiberg. Hans
De bedoeling zal zijn dat je rooskleuriger naar de toekomst kan kijken…dus niet teveel verwachten van deel 1…komt vast goed
Groetjes
Het kan nuttig zijn zo’n sessies en je moet voor je zelf uitmaken of jou positieve energie oplevert of dat je het flauwekul vindt . Wellicht vind je het antwoord in sessie 2 .
ik ben komende dag van de arbeid 2 jaar met pensioen , en heb nog geen problemen met opstaan , soms wel met naar bed gaan 🙂
en toekomst gericht leven , met een klein pensioentje en een aowtje met een gat van 12% , valt niet mee in deze wereld geregeld van uit het haagse en brusselse 🙂
maar ik sta elke dag vrolijk op en pluk weer de dag met een lach
Lekker, zo’n bijdehante tante in de les. Uiteindelijk zit iedereen er om vorderingen in zijn/haar eigen leven te maken. Werken aan jezelf moet je niet licht opvatten. Courage!
Deel 2, daar ben ik heel benieuwd naar. Leuk blijspel.
Maar laat ik niet spotten, misschien is het nuttig.
Sorry heb even geen klein geld op zak. Maar ik zal er een bom duiten in de toekomst in doen. Ah daar is de peut weer, loslaten en veranderen, komt voor mekaar meneer. Goedendag meneer.
wel een vreemde start voor zo’n sessie Suske..
en die dame, niet om wakker van te liggen toch.
groeten