Zaterdag heb ik zoals altijd eerst boodschappen gedaan met mijn moeder.
Deze maal is Eva ook mee.
Terug thuis vlug alles uitladen want ik word verwacht bij Leentje en haar dochtertje dat hier op deze blog een fanclub begint op te bouwen.
Leentje had vorige week woensdag haar dochter opgehaald. Ditmaal zonder mijn diensten maar met de hulp van een andere vriend daar ik moest werken. Haar ex had vergeten het meisje haar jas mee te geven en die heeft ze nodig om naar school te trekken. Ik wil die jas wel halen maar dan moet zij mee, want alleen bij die hufter binnenstappen doe ik niet. Leentje is akkoord op voorwaarde dat dochter ook mee mag. Natuurlijk, zij moet die kleine van mij niet alleen thuis achter laten; Dat bedoelde ik nu ook weer niet. Ook wil ik zekerheid dat ze met ex afgesproken heeft zodat we niet zonder die jas moeten terugkeren.
Leentje heeft twee verzoekjes wanneer Eva en ik de keuken binnen stappen.. Ten eerste of ik bij het terugkeren nog even halt wil houden bij het ziekenhuis van Torhout en ten tweede of haar vriendin Dana en haar dochtertje mee mogen.. Ik heb in mijn wagen plaats voor zes passagiers zodat dit geen probleem is.
Als we ter hoogte van Lichtervelde zijn belt Leentje voor alle zekerheid nog even met ex. Die neemt niet op. Leen besluit dan maar naar haar zoon die bij ex woont te telefoneren. Die neemt wel op, maar hij blijkt niet thuis te zijn. De stem van Leentje gaat een octaaf hoger. Blijkbaar is ex ook niet thuis, maar niet getreurd, hij heeft de jas aan de voordeur gehangen. Leen kookt van woede. Een tien minuten later zijn we in de wijk waar ex woont. “Hopelijk hangt die jas er nog” gromt Leen. Vol spanning rijden we de straat in. Iedereen in de wagen houdt zijn adem in als we het huis van ex naderen. “JA ! De jas is er nog !” Leen springt uit de wagen en met grote stap gaat ze richting deur. Met boze blik en trillende handen grijpt ze de jas. “Wie doet dat nu zo ? Oh wat haat ik die vent !”
Vlug terug in de wagen en terug weg. Je weet maar nooit dat hij in de buurt is en wat er dan kan gebeuren kan niemand voorspellen.
Wordt vervolgd in het ziekenhuis van Torhout.
De dingen des levens ! 
De foto zegt eigenlijk alles … wat een trieste situatie is dit.
Papa en mama hebben problemen, het meisje is de dupe.
Hoe groot de problemen ook mogen zijn, ik vind het harteloos van papa om het jasje van Britt zomaar aan de voordeur te hangen.
Zoiets doe je niet …
Gelukkig komt Britt’s stralende glimlach als vanzelf tevoorschijn wanneer ze u ziet.
Kusjes voor Britje
Hier hangen ze ook de leesmap aan de voordeur, gaat (bijna) nooit mis. Het kind betrekken bij de ruzies lijkt me ook geen goed plan, ze heeft toch al een loyaliteitsprobleem naar beide ouders.
Tjonge Suske wat een belevenis! Lijkt me geen aardige man, een vader doet zoiets toch niet?
Maar ja de reactie van Leentje snap ik ook wel weer…
Dat waren dus duidelijk vechtgenoten van elkaar.
Gelukkig ben je een toevlucht in tijden van nood.
Gelukkig heeft de omgeving de jas laten hangen anders was het verdriet nog groter geweest. Hans
Lieve deugd. De jas aan de voordeur hangen. Sympathieke man moet dat zijn 😦
Wat een gedoe om een jas…en het kind dan?
Danke Suske das ist nicht gut für ein Kind ist schädlich.Wünsche dir einen schönen sonnigen Tag lieber Gruß Gislinde
Zeer pijnlijk, maar inderdaad, zoiets mag een kind niet meekrijgen hoe men denkt over haar vader. Hoe moeilijk ook, ik heb na mijn scheiding altijd liefdevol over de vader van mijn dochter gepraat, ook al liet hij haar in de steek, geeft ie nog steeds geen sjoege. Er was liefde, ooit… en als dat stuk gaat om welke reden dan ook, dan hoort een kind dat amper te merken.
Deze wijsheid kreeg ik zelf omdat mijn eigen ouders uit elkaar gingen. Een vechtscheiding noemen ze dat tegenwoordig en soms kreeg ik dus opmerkingen mee zelfs van mijn eigen ouders, als je bij hem bent vraag dan even dit of dat terug! En mijn vader gaf dan weer aan mij door, zeg maar tegen je moeder dat…
Geloof mij, dat is zo schadelijk! Want je bent kind, je snapt het al niet, en het enige wat je wilt is dat ze misschien weer bij elkaar komen, ook al is 1 van de 2 nog zo’n hufter. Dit hangt dan wel weer van de leeftijd af.
Vroeger was het heel normaal dat je je jas gewoon aan de deur hing als je aan het spelen was in de buurt. Het is warm, even jas neergooien en weer verder spelen. Tegenwoordig zie je dat veel minder.
Maar als je ex het doet, dan is het toch weer een ander verhaal.
Love As Always
Di Mario
Pff… Die man heeft zo te zien niet veel interesse in zijn eigen kind? Ik zou ook koken van woede, hoor!
“makkelijk” figuur die ex.
een “pijnlijke” zaak voor alle betrokkenen…
Ik vind dat John een punt heeft, je mag een kind daar nooit tussen in plaatsen en dat gebeurt nu wel
Het is niet goed om zo over de vader van haar kind te praten waar ze bij is. Dit gefet uiteindelijk alleen maar conflicten waar niemand op zit te wachten, en je moet het je kind gewoon niet aandoen. Als je er als volwassenen niet uitkomt laat je dat niet blijken aan je kind.
Grappige foto. Ik zag zoiets niet eerder.
nee dat is geen stijl zo die vent dat allemaal doet
als ik dit zo lees , moet het ook een klootzak zijn en een engerd als wel
die meiden zijn blij met jou
geniet de dag