Ik hoor de voordeur dichtvallen.
Iemand verlaat ons huis.
Half zeven in de morgen,
Wel wat vroeg maar niet uitzonderlijk
De zoon moet dikwijls vroeg weg naar zijn trein.
Ik sta op en ga haar wakker maken.
Zodat ze tijdig bij haar schoolbus zal geraken.
Kloppen op de deur,
deur openen,
de kamer is leeg.
Ik ga naar beneden.
Op tafel ligt een briefje met de mededeling dat ze al naar de bus is.
De bus die pas om kwart na zeven zal komen.
Vreemd.
Mijn kleren aangetrokken en naar de plaats waar ze gewoonlijk opstapt.
Geen kat te zien.
Dan maar een berichtje naar de begeleidster van de bus
die me laat weten dat ze niet mee was met de bus.
Wachten tot rond 9 u om naar haar school te bellen want dan is er zeker en vast iemand aan de receptie die kan zeggen of ze aangekomen is.
“Maar meneer, ze heeft zelf gebeld om te zeggen dat ze ziek is”.
???
Het is tijd voor mij om te gaan werken.
Mijn gedachten zijn niet bij het werk.
Nu en dan gebeld of bericht gezonden aan de vrouw en zij aan mij.
Geen nieuws.
Na wat heen en weer getelefoneer besluit mijn vrouw om de politie in te schakelen,
Als ze vernemen dat ze een beperking heeft worden ze alert.
Ik kijk naar buiten en zie de regen met bakken naar beneden vallen.
Waar zou ze zich bevinden ?
Om 16 u 40 krijg ik bericht van de zoon dat ze thuis is gekomen,
net alsof ze met de bus van school komt.
Ik mag vroeger stoppen van de baas en bij thuiskomst ga ik naar haar kamer.
We bespreken wat er gebeurd is.
Ze heeft heel de dag gescholen voor de regen zonder iets te eten.
Angstig en niet-begrijpend kijkt ze me aan.
Het dringt traag tot haar door wat we doorgemaakt hebben.
Ze heeft honger.
Dan belt de politie om te informeren of wij al iets weten,
Ze verzekeren ons dat ze steeds ter beschikking staan moest dit nog gebeuren.
Alles goed afgelopen dus,
voor deze keer toch.
De dingen des levens ! 
Dat moet verschrikkelijk geweest zijn wij hebben het ooit meegemaakt dat onze oudste toen een grote kleuter 2 uur spoorloos was
Als ouder is dit het meest vreselijke om mee te maken. Je kind weg en niet op de bestemming waar ze wezen moet… Wat zullen jullie van slag geweest zijn!
Ik ben wel blij dat de politie haar vermissing serieus heeft genomen. Maar ik hoop vooral dat het nooit, nooit meer nodig zal zijn.
Bekom van de schrik en liefs,
Kakel
ja man, wie zou als ouder hier koel bij blijven? Er spookte wellicht van alles door jullie hoofd. De dag van vandaag wordt iedere verdwijning wel serieus genomen gelukkig.
Best dat alles goed kwam. Hopelijk gebeurt het niet meer
ik zou het niet graag gedroomd hebben…
sterkte hierbij
Tjonge ,, dát is heftig in de rats zitten! Lijkt me heel moeilijk het “hoe en waarom” boven tafel te krijgen en dát is toch nodig om herhaling te kunnen voorkomen. Gelukkig is ze weer thuis en ik hoop dat het je lukt haar te laten zien waarom dit soort dingen écht niet mogen gebeuren, niet allen omdat jullie er zorgen om hebben maar óók voor haar eigen veiligheid.
Fijn dat je dit verhaal met ins wilde delen. Ookal ken je ons niet persoonlijk en wonen we niet bij je om de hoek, wij medebloggers staan ten alle tijde voor je klaar als je je hart wilt uitstorten en om je een hart onder de riem te steken. Ik hoop dat ze er iets van geleerd heeft………
Oei dat moet een vreselijke dag geweest zijn. Eentje waar je niet in één twee drie boven bent. Hoop dat ze een klein beetje beseft dat haar ouders ook in de penarie zaten. Gelukkig goed afgelopen. Koester haar.
Ai, is jullie echt zo iets overkomen Suske, dit is door de hel gaan! Ik hoop dat ze het goed in haar oren heeft geknoopt zo iets nooit meer te doen!
Dat is schrikken zeg!
Dan zit je toch niet lekker op je werk. Nu nog uitvinden wat ze deed.
Dat zijn geen leuke dingen van je dochter, je hart zal overuren gemaakt hebben.
Heb je ook kunnen achterhalen waarom deze aktie van je dochter ?
Dat moeten heel lange uren geweest zijn ! Dé nachtmerrie van elke ouder …
Dat meen je niet, ik voelde mijn hart in mijn lichaam kloppen. Dit wil je echt niet zomaar meemaken zeg. Ik hoop voor jullie allemaal, ook voor haar, dat het niet nog een keer gebeurd.
Love As Always
di Mario
hier wordt ik stil van…….
Autisme is een lijdensweg voor de betrokkene én voor de familie. Goed aangepakt, Franky!
Wat een dag voor haar en voor jullie.
Hopelijk komt de rust voor allemaal weer snel terug.
Suske , net thuis van het werk en vind dit blog in de mail
ik klikte zowaar op Like en weet je waarom , om de reactie van de politie
dit moet een dag vol spanning zijn geweest , ik hoop maar dat er niets ernstigs is gebeurd , en dat zij jullie angst heeft kunnen begrijpen , en het dan ook nog ter harte kunnen nemen
maar laten we niet vergeten dat ook zij in de rats heeft gezeten , hopelijk is te achterhalen waarom ze dit zo onder nam
even zo goed zeg ik
goede nachtrust
ik ben stil gevallen ..
wat moeten jullie doorstaan hebben! 😥
dat vraagt toch wel om een grondig onderhoud met je kind!
Hè, wat een akelig voorval, voor haar en jullie. Zo in de rats te zitten moet een ellendig gevoel geven. Valt niet mee joh!
Ohhh wat een dag…hopelijk krijg je nog wat meer te horen over het hoe en wat.
Een goede afloop maar wat moet ze een rotdag hebben gehad net als jullie.
Dat zal een akelige dag geweest zijn, heel vervelend!
Dan schiet de schrik er wel even in, al zal ze dat zelf niet helemaal bevatten.
Wat een schrik Suske. Ik liep ook wel eens weg/ spijbelde toen ik puber was. Komt vast goed, maar nogmaals: wat een angstige dag.
Dat is de grote schrik van ouders, je kind weg, spoorloos.
Gelukkig is ze weer thuis, arme ziel.
moet wel denken aan She’s Leaving Home – The Beatles. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op de Bank voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Ik schrik ervan. Kon ze iets vertellen waarom? Moeilijk toch. Sterkte, Suske.