Deze morgen reisde Eva voor het eerst in haar jonge leven alleen met de trein.
Ze was reeds vroeg op en zenuwachtig voor wat zou komen.
Ik gaf haar de raad bij mij op het werk binnen te stappen.
Dan zou ik haar wel verder helpen.
De rit met de trein ging naar Oostende.
Daar had ze een ontmoeting met de jongeren en de monitors waarmee ze enkele weken terug naar Italië op reis geweest is.
Ook was ze van plan om even de stand van Q Music op het strand te gaan bezoeken.
Rond 8 u 40 kwam ze bij mij aan.
Samen gingen we een ticket kopen.
Terwijl ze zat te wachten in de zaal ging ik even de pendelfietsten controleren.
Terug in de zaal merkte ik dat ze weg was.
Ik ging via de roltrap naar het perron en daar zag ik haar zitten,
ze was aan het praten met een meisje van haar leeftijd dat ook naar Oostende trok.
Het was voor haar niet nodig dat ik bleef.
Toen kwam de trein en weg waren de dames.
Hieronder het je zicht op een deel van het stationsplein vanaf het perron.
En deze foto is genomen in het cafetaria.
In de verte kun je mijn werk zien.
Deze is genomen vanaf de overkant van het stationsplein
Het cafetaria is redelijk zichtbaar,
Jammer dat de foto’s met mijn gsm genomen zijn.
De volgende keer zal ik mijn fototoestel bij me hebben.
beloofd !
Dit was weer een verslag van een min of meer doordeweekse werkdag.
Bedankt voor uw aandacht.
🙂
De dingen des levens ! 
Meisjes van haar leeftijd zijn Pa metéén vergeten zodra ze een vriendin tegenkomen, maar ik denk dat je er toch blij mee was dat ze niet meer alleen was.
Ik zou ook best nerveus worden als ik een van mijn dochters op de trein zou zetten voor de eerste keer. Je weet maar nooit of het goed gaat met die wonderlijke spoorwegen van tegenwoordig…
En ze had een hele leuke dag gehad en een gaaf hoedje gescoord. Haha, ja, had natuurlijk net je andere blogje al gelezen.
Leuke meid. Volop in het leven. Zo hoort het ook. Zien en ontdekken die handel!
(De wereld bedoel ik nu;-)
kleine meisjes worden groot, zo zie je maar, volgende keer hoef je al niet meer mee
wat een groot en mooi stationsplein, suske!
spannend, eh, zo’n eerste keer?
zowel voor dochterlief als voor de ouders! 😉
ze heeft zich vast enorm geamuseerd! 🙂
Suske , ik net thuis van het werk met de trein
ik lees met plezier dat Eva zich goed red , maar het is ook goed dat pa een oogje in het zeil houd
is achter die blokken niet de zandbak , nu dus is die niet hond – kat of spuit vrij
suc6 daar mee
Eva red zich wel
Het kost altijd moeite, het grut op eigen benen te laten staan, maar het hoort er bij, uiteindelijk kan je niet altijd haar hand vasthouden.
Ze zit lekker in haar vel. Fijn!
Ze reden zich altijd wel, soms maken we ons veel te druk, maar daar ben je ouders voor.
Het stations gebouw is keurig geworden. Hans
Eva tracht op eigen benen te staan..
en zo hoort het
leuke foto’s !
groeten
Helemaal goed toch, kleine meisjes worden groot…!
Gaat helemaal goed komen met Eva, ze heeft goede lessen gehad van papa…. 🙂
Precies toch al één en ander veranderd in de stationsbuurt van Roeselare !
Ik heb vandaag ook een treinreis gemaakt.
Ik was alleen en heb geen foto’s gemaakt.
Er zaten wel erg leuke jongedames bij mij in de trein.
Morgen lees ik graag verder over je avonturen.
Vriendelijke groet,
Toch zijn het mooie foto’s! Prachtige blauwe lucht. En dat komt wel goed met, Eva 🙂
Lees morgen het vervolg maar !
groetjes.
Het vogeltje vliegt uit. 😉
Overigens zijn de foto’s met je mobieltje heus niet slecht.
Papa wordt overbodig, ze worden groot en trekken hun plan.
Ach, Eva zal niet in zeven sloten tegelijk lopen… Die rode en witte blokken op dat plein maken het beeld somber.
het treinreizen zal wel goed gelukt zijn, handig dat ze er een vriendin bij had!
Kleine meisjes worden groot en dan loslaten…moeilijk hè ?
Groetjes