een verhaaltje.
7 uur in de morgen.
ze opent langzaam haar ogen en strekt zich uit.
Daardoor begint het bed te piepen,
Maar het geluid dringt niet tot haar door.
Ze draait zich naar hem toe en kijkt recht in zijn slapende gezicht.
De nacht was broeierig.
Ze steekt haar hand uit.
Nee, daar zal voorlopig geen muziek meer uitkomen.
Dat voelt ze.
Lang geleden
vooraleer ze beiden in het huwelijk traden kenden ze elkaar al.
Samen met nog enkele jongeren vormden ze een vriendenkring die er op uit trok tijdens het weekend.
Later kregen ze beiden een gezin en kwamen elkaar slechts sporadisch tegen.
Nu zijn ze beiden weer vrij tegen wil en dank
en hebben ze steun bij elkaar gevonden.
Die band tussen hen bestond dus nog steeds na al die jaren.
Weer samen dus.
Niet om samen een toekomst op te bouwen.
Daarvoor lijken ze teveel op elkaar
koppig en onplooibaar in doen en laten.
Daar kunnen alleen brokken van komen.
Nee dus, ze zijn samen omdat ze anders alleen door het leven moeten.
En een schouder om op te leunen kan je steeds gebruiken in moeilijke tijden.
Daarbij, een mens leeft niet van water en brood alleen.
De toekomst, daar denken ze niet aan.
Gewoon samen genieten totdat ze elk weer iemand hebben om verder mee te leven.
Daar denkt zij in ieder geval nog niet aan, met iemand samen verder leven.
Eerst alles regelen met haar verleden.
Met trillende hand steekt ze een sigaret op en denkt aan haar twee dochtertjes die nu lekker bij haar “bijna ex” en zijn nieuwste verovering logeren.
Ze dooft de sigaret met nog steeds trillende hand en draait zich terug in zijn richting.
Hij slaapt nog steeds, haar steun, toeverlaat en bron van welbehagen.
De dingen des levens ! 
Dat is de realiteit suske, een mooi verhaal!
groetjes
ik las het al, de reacties zijn vandaag hier ook intressant. ik wens je een fijne zondag
Mooi verhaal, knap geschreven ook Suske!
Samen jong, samen oud, een leven lang
Ook al zijn er veel rimpels gekomen
Samen jong, samen oud, een leven lang
Je blijft van elkaar toch steeds dromen
Samen jong, samen oud, een leven lang
Je gaf ’t ja-woord toch eens aan elkaar
Samen jong, samen oud, een leven lang
Tot de laatste dag, samen een paar
© Vader Abraham
Maak er samen met je geliefden een superleuke zondag van hé!
Gelukkig is ze niet, en ik vrees dat ze dat nooit meer gaat worden!
heel goed verteld en voor velen helaas de realiteit….
groeten
Ik vind het een mooi stukje, goede verwoording van de realiteit voor een hoop mensen… Fijn weekend!
Zo hebben mijn partner en ik 33 jaar geleden troost bij elkaar gezocht met de afspraak zo lang als het duurt. En dat is nu al 33 jaar.
Ik zou ook niet tegen alleen zijn kunnen. En dan is dit toch een mooie oplossing.
Prachtig geschreven ! Er schuilt een echte schrijver in jou !
Zo was ik ook, zo’n slordige 12 jaar geleden (zonder kinderen) en kijk, nu zijn we nog samen : de liefde is toch gekomen. 😀
Het is heel mooi geschreven. Toch kan ik mij zo’n situatie helemaal niet voorstellen. Maar het zal heus wel gebeuren.
Groeten Th.
mogge Suske
ja een vreemde collecte hé je zou het er van aan je lip krijgen haha
vraag rebbeltje maar naar wat voor collecte het was
ik zal aan de koffie hier
wens je een fijn weekend
ooit was dit heel herkenbaar voor mij, tot en met die twee dochtertjes aan toe. Heb het met een brok in de keel gelezen,
net als ZON-nebloem is me dat ook al opgevallen…en na een gebroken relatie (ze zijn er kapot van!) wonen ze een maand erna bij iemand anders….ik vrees dat ik te oud geworden ben om dat nog te begrijpen.
Ik woon al 10 jaar alleen en ken veel mensen in deze situatie, maar wat ik daar vindt dat ze allemaal veel te vlug mee zijn met een nieuwe partner in huis te nemen
Denk dat het zo heel vaak gebeurd.
Maar is het genoeg om samen oud te worden..?
Mooi geschreven Suske.
Op naar een fijn weekend.
je hebt een schrijftalent Suske
mooi verhaal…hou daar wel van!
prettig weekend Sus!
mooi neergezet en dan de realiteit
het is oorlog:-)
lees net je reactie op Ethiopie
ja kan het me voorstellen dat je wat pijntjes in je mondje krijgt hihi
is een soort van cdrom player haha
fijn weekend
mijn leven in een notedop
trstn
Een situatie die denk ik voor velen herkenbaar is. Hopelijk is het vertrouwen wat ze heeft genoeg voor de toekomst.
Fijn weekend!
Klinkt mooi…maar of het genoeg is…er zal er toch weer een gekwetst worden.
Dat kan nooit goed blijven gaan, of ben ik nou hopeloos ouderwets?
Ha suske,
Zo verloopt voor velen het leven.
De toekomst lijkt zo mooi, maar dan veranderd, knapt er iets, oma
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma kun je straks beluisteren op onze weblog en nu al op de website waar de programma’s staan: http://www.wir-3.com/ kies voor radio de BOM