Tussen mijn 15 en mijn 19de levensjaar volgde ik kantoorwerken aan het toenmalige RITO.
Voor bepaalde vakken moesten wij samen in één klaslokaal met leerlingen van andere afdelingen.
Zo gebeurde het dat we samen moesten met de kapstertjes van afdeling Haartooi & Schoonheidszorgen.
Eén van de leerlingen uit die klas was een roodharige bitch en droeg meestal een witte mantel vol lang haar en meer leuks wat toen in de mode was; we spreken wel over 1975-1975 dus……..en de bitch luisterde naar de naam Patrick.
Door het feit dat we niet over een grote sportruimte beschikten moesten we tijdens de turnles de straat op om enkele tourtjes te lopen.
De meiden hadden spannende T-shirts aan en een al even spannend klein broekje wat in die tijd helemaal niet uitzonderlijk was.
De bitch zorgde ervoor een iets ruimere outfit aan te trekken zodat onder die kleren wat “vitamientjes” konden verborgen worden om ons beter op te warmen tijdens het lopen.
De turnlerares moest dan met haar fiets naar ons op zoek en dat kon wel wat tijd in beslag nemen zodat wanneer ze al haar leerlingen weer samen had, het tijd was om zich terug “normaal” te kleden en naar de volgende les te trekken.
Het volgende jaar was Patrick weg uit de school.
Ik herinner me niet meer wat hij toen verder gedaan heeft.
Waarschijnlijk met leercontract gaan werken in een dameskapsalon.
Pas vele jaren later heb ik vernomen dat hij ergens in de jaren 80 aan aids gestorven is.
Echte vrienden waren we niet maar het deed me toch wel iets.
Ik moest terug aan die gekke tijd denken toen ik onlangs zat te kijken naar “classic Albums” op Canvas en “A night at the opera” het onderwerp was.
Geen track uit die cd maar wel het openingsnummer van hun debuut uit 1973 met de toepasselijke titel :
De dingen des levens ! 
ik moet die aflevering met Queen nog bekijken, Freddy Mercury was dé showman bij uitstek! Podiumbeest
Ik mis ‘m…
Wel triest dat hij al is overleden.
Zoals je hem omschrijft doet hij me aan Ziggy Stardust denken.
Mooie en toepasselijke muziek van Queen erbij.
Een goed weekend alvast Suske.
Ik denk dat de lp van Queen, één van de eerste was die ik ooit heb gekocht.
Dat is een tijd geleden
Het is mooi zoals je hierover schrijft. En muziek erbij hè, laat alles weer herleven dan.
Het noemen van A night at the opera riep herinneringen op. Queen was in de jaren tachtig mijn muziek. Ik was verbaasd over mezelf dat ik het nummer op de video niet kende. Maar wat een meesterstuk is dat! Bedankt voor het onder de aandacht brengen.
Geweldig nummer van Queen. Tja, die ziekte heeft al heel wat mensen het leven gekost. En dat terwijl ze dachten te genieten.
Wat gebruiken jullie toch vaak mooie termen, zoals deze ook weer:
Haartooi & Schoonheidszorgen
herinneringen…
hoe ouder we worden hoe meer doden we kunnen tellen…
Toch triest van zo’n Patrick. Gek, ken hem niet, maar wel andere patricks uit diezelfde tijd, en die helaas ook al lang gestorven zijn.
En destijds wisten we nog niks. Dat duurde nog een paar jaar, volgens mij tot begin jaren 80.
Wat een liedje allemaal boven kan brengen.
Mooi om daar nog eens aan terug te denken.
Op naar een fijn weekend.
ja dat waren mooie jaren als waren zeg de 10 jaar daarvoor
bekenden verliezen en zeker nog jong is altijd vreselijk
oh, nu ik er aan denk, bij mij is dat al 33 jaar geleden dat ik op de banken zat…..
in mijn klas zaten alleen maar gewone mensen indertijd nu ik er aan terug denk
Ik ken wel een roodbaard.
Dan van mij maar een cliché; de dood hoort bij het leven.
Altijd spijtig als je hoort dat er mensen die je gekend hebt zijn overleden.
Die hebben het leven dus gehad, en wij, wij gaan stug door.
Raar is dat niet, hoe het geheugen werkt. Een enkel liedje dat meteen een lade aan herinneringen opentrekt…
Hadden ze toen ook al patrickskes die patricia willen heten!
groetjes
Lijkt al een eeuwigheid geleden….mijn trouwjaar…
Herrinneringen…fijn dat je ze hebt
Vult blogjes