ELO werd in 1971 in Birmingham opgericht door Roy Wood, Jeff Lynne en Bev Bevan. Alle drie zaten samen in The Move waarvan de meesten onder ons hun hit “Flowers in the rain” nog wel zullen herinneren. De band gebruikte instrumenten als de cello en de viool om een klassieker geluid te krijgen.
Roy Wood (niet te verwarren met Ron Wood van de Stones) verliet na het eerste album de groep zodat Jeff Lynne de centrale figuur van de groep werd. Het geluid van de groep evolueerde van progressieve rock naar pop. Een evolutie die haar artistiek en commercieel hoogtepunt haalde met de dubbelaar “Out of the blue” met als bekendste nummer van die plaat “Mr. Blue Sky”.
Nadien zou ELO nog een grote hit scoren met “Don’t bring me down“, waarin duidelijk discoinvloeden zaten. In de jaren 80 bracht de groep nog enkele platen uit, maar die deden duidelijk minder dan die uit hun succesjaren. Jeff Lynne ontbond de groep; maar drummer Bev Bevan ging verder onder de naam ELO part 2 tot eind jaren ’90. Nu treden Jeff Lynne en toetsenist Richard Tandy met begeleiders en orkest op onder de naam ELO;
Of ELO nu wel of niet prog was laat ik aan jullie beoordeling over. Geniet hoe dan ook van de muziek.
Groetjes en fijne dag.
🙂
De dingen des levens ! 
Keer op keer prachtige muziek om te luisteren naar..
Toch nog steeds leuke muziek.
Heerlijke muziek. Met de War of the World als afgeleide een moderne/klassiek meesterwerk…
Dankjewel voor het delen van de muziek!
Ot. Je verzoekje ligt op het log Bankje voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Electric Light Orchestra, had al hun platen en draaide ze stuk.
Heerlijke muziek. Hans
heerlijk suske, dat is mijn tijd, lekker om weer eens te horen dank je wel
Geweldig vond ik ze, ik was stapel op deze muziek.
Ja, ook weer lekkere muziek.. er kwam toch een hoop goeds op muziekgebied uit die jaren hè!
Dat is nog steeds lekkere muziek, naam mijn idee.
Ach in welk kader je de groep ook wilt plaatsen maakt me niet uit, ze maakte geweldige muziek en natuurlijk staat de door jou genoemde LP hier nog in de platenbak.
Ik hield er erg van. Nog steeds. Heerlijk om terug te horen.
Ik vind dat ze heerlijke muziek maakten, of je dat prog-rock noemt weet ik niet. Muzikaal zat het in iedere geval goed in elkaar.
Ah, maar het allermooiste vond ik The War of the Worlds. Met als absolute hoogtepunt (en mijn favoriet voor altijd) Forever Autumn met Justin Hayward. De stem van Richard Burton als verteller, fenomenaal.
mogge Suske
de naam van de band is me bekend , de nummers klinken ook bekend , maar zou ze niet van naam kennen meer
rustige zondag groet