Toen wijlen de heer Joseph Verstraete eind jaren 50 van de vorige eeuw neerstreek tussen enkele boerhoven vlakbij het kanaal leek er geen vuiltje aan de lucht. Het vatenkot kon met zijn activiteiten van start gaan, namelijke het recycleren en terug verkopen van metalen olievaten. Het was heel kleinschallig maar die vaten vielen toch wel op tussen de varkens en koeien die de buurt bevolkten.
Enkele jaren later werden in de Schaapbruggestraat heel wat nieuwe huizen gebouwd en jonge gezinnen deden hun intrede. Na een tijdje viel het sommigen onder hen op dat het er niet altijd even fris rook De schuldige werd rap gevonden en een petitie werd gestart tegen het Vatenkot dat toen nog “Verstraete en zoon” heette. De inwoners vingen na heel wat heen en weer gepalaver bot.
We zijn nu zowat 60 jaar verder in de tijd en blijkbaar is er niet veel veranderd. Wel veranderd is dat de boerhoven verdwenen zijn. De industrie is er enorm toegenomen zodat je moeilijk nog van platteland kan praten. Tussen al die bedrijven in heeft een boer een stuk land verkocht en de koper heeft het verkaveld. Allemaal nieuwe woningen met jonge gezinnen. Nu protesteren die mensen ook tegen de reuk- en lawaaihinder. Een protest werd ingediend bij het stadsbestuur maar die heeft hen doorverwezen naar de hogere overheid.
Een kort filmpje genomen van de plaats waar ik vroeger gewoond heb met mijn ouders. Het landelijke is duidelijk verdwenen. Het witte huis zal ook moeten plaats maken. Helemaal op het einde zie je de verkaveling van waaruit nu klachten komen tegen enkele bedrijven in de buurt. In feite niets nieuws onder de zon.
Dat het begin jaren 60 daar kon stinken wist ik al van kort na mijn geboorte. Dat het daar nu volop industrie geworden is kan een klein kind en straathond zien. Hoe het mogelijk is dat na al die jaren de mentaliteit bij het leveren van vergunningen blijkbaar nog niet echt veranderd is , God of klein pierke mogen het weten.
Ik ben blij dat ik er al jaren weg ben. Geen haar op mijn hoofd die er aan zou denken daar ooit een huis te bewonen op die verkaveling. Maar ja, wie ben ik ?
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Tja, waar ik vroeger woonde rook je bij oostenwind de geuren van de cacaofabriek of de zeephandel aan de andere kant van de rivier. En bij echt wat steviger wind kwam zelfs de smeerboel van de Chemische Industrie Naarden onze kant op qua geur. Geen parfum! Gelukkig zijn die lui allemaal verhuisd of gesaneerd. Nu ruiken we bij bepaalde windrichtingen de geur van de mest die de boeren uitrijden. In een grote stad best bijzonder. Sommigen kozen er voor om dicht op Schiphol te gaan wonen en daarna te gaan mekkeren over geluid en ‘stank’ van dat vliegveld. Nieuwbouw die werd neergezet door gemeenten die maling hadden aan de buurman. Helaas leidt dat tot een hoop gedoe. Want Schiphol lag daar al in 1919 en werd volgens een plan uit 1948 uitgebouwd. Dat je daar dan gaat wonen en daarna klagen is mij een raadsel…En dat geldt voor veel lokaties…
Wat mooie huis van je ouders van vroeger.En jij hebt daar ook gewoond.Pfff… Eigenlijk is best zonde dichtbij troep fabriek er staat. Echt niet normaal. Zit dan bovenop. Niet gezellig in de buurt geworden.
Mens heeft industrie nodig, maar toch liever niet als buren.
Alles wordt volgebouwd. Vlaanderen wordt (is) lelijk.
Onbegrijpelijke toestanden, dit. Toch écht niet leefbaar, noch voor particulieren, noch voor industrie of landbouw?
ik heb daar gewoond tot in de jaren 80 en toen was het al niet te doen op sommige dagen. Nu is er veel industrie bijgekomen, maar daarnaast nog een verkaveling ook. Ongelooflijk zoiets.
Ja, wonen en zware of vervuilende industrie gaan maar zelden samen. Dat is altijd vragen om problemen. Zonde dat dat witte huis afgebroken wordt, maar wie zou dat nog willen kopen? Ik net zo min als jij.
Er zijn nog huizen die gaan verdwijnen. Wonen is volgens mij geen optie meer.
https://suskeblogt.com/2021/02/10/even-terug-naar-de-schaapbruggestraat/
Ik kan me dat blogje nog herinneren.
Met het witte huisje lijkt me niets mis, alleen staat het daar wel héél verkeerd om er prettig te kunnen wonen. Dat grote rode gebouw lijkt nog wel iets maar de rest inderdaad niet aantrekkelijk als woongebied.
Industrie heeft vaak een geurtje.
Het is een probleem wanneer de fabriek er het eerst was, net als bij boeren met ‘geurig’ vee . Maar ja, mensen moeten wonen, dus fabriek en boer kunnen verhuizen. Als gemeente, provincie en overheid daarbij helpen, hoeft er geen probleem te zijn.
Industrie naast een woonbuurt. Vaak is het toch een kwestie van de kip en het ei. wie was er het eerst ?
Doorgaans zijn die gronden goedkoper of de huizen lager geprijsd. En de koper neemt meestal ook niet de tijd om even te verifiëren waarom dat zo zou zijn. En eens hij er woont heeft hij het door en gaat dan protesteren. Als een industriezone op 1000m van je deur ligt is de kans dat die morgen tot aan je deur komt groter dan gemiddeld.
Zou er ook niet voor kiezen om daar te wonen, maja soms heb je geen keuze 😉
Fijn weekend
Het zou niet mogen dat mensen zo dicht bij de industrie wonen. Lijkt me niet gezond.
Tijden veranderen Suske
en dat geldt op alle gebied…
Burenhinder heeft altijd bestaan, maar dat moet binnen de normen blijven
we zijn heel wat mondiger geworden, zodat nu voor alles en nog wat klachten ingediend worden..
een beetje gezond verstand kan wonderen doen.
prettige dag
Dat zie je een beetje overal gebeuren maar wel in beide richtingen. Gelukkig is er soms nog gezond verstand.
Hier hebben ze nu toch een vergunning geweigerd voor de uitbreiding van een kippenstal die vergund was tot 17.720 maar de eigenaar wou uitbreiden tot 84.000. En dat met een nieuwbouwwijk in de buurt.
In Nederland wordt een 500 meter zone rondom industrie gehandhaafd voor nieuwe industrieën of uitbreidingen. Maar wat doe je als er nieuwbouw gepleegd wordt bij een industrie die er al is en daarna pas gaat klagen…
mogge Suske
ja dat is geen platteland meer , veel is er verandert in loop der jaren , op het geven van vergunningen na dus , industrie en wonen gaan nooit samen 😦
fijn weekend groet