Onlangs kreeg ik van mijn moeder enkele oude foto-albums mee naar huis. Altijd leuk om die te hebben. Op een rustige namiddag even doorbladeren en zich afvragen waar en hoe die foto’s er destijds gekomen zijn. Het verleden is op bepaalde vlakken een grijze mist in mijn hoofd.
Toen stootte ik op deze foto :
Deze foto werd genomen met de pensioenviering van de toenmalige stadsontvanger Denys. Dit op een sombere duistere watergietende weekdag eind maart 1984. Die dag herinner ik me nog goed want toen ik na het werk naar huis trok reed ik met mijn wagen langs het kanaal tot plots een steentje mijn voorruit verbrijzelde.
Samen met zijn vrouw zit het feestvarken als tweede van links aan tafel. In het midden het hoofd van de “verbroedering van het stadspersoneel” gevolgd door de man met gekruiste armen Burgemeester Denys (geen familie van het feestvarken) en uiterst rechts de stadssecretaris.
Achter hen staat het voltallig team van de stadsontvangerij/stadskas met uiterst rechts de nieuwe stadsontvanger die ondertussen ook al weer lang met pensioen is, maar wel springlevend toen ik hem op de dinsdagmarkt zag in deze coronadagen.
Allen die aan tafel zitten zijn ondertussen ergens hierboven net als de man staande derde van rechts. De feestzaal is ondertussen ook reeds lang met de grond gelijk gemaakt. 1984 is een tijdje geleden zie je ?
Of ik ook op deze foto sta ? Natuurlijk ! Wat dacht je ?
Tot de volgende !
🙂
De dingen des levens ! 
37 jaar geleden. Dan is een ieder die je ziet een flink eind ouder of intussen hemelen. Zo gaan die dingen. Maar blijft mooi die blikken terug in de tijd, zonder verleden geen toekomst…..
Uiterst links met bril?
juist. that’s me or was me. 🙂
als ik het goed en wel begrijp, waren we dus min of meer collega’s.
leuk om te weten.
Het is soms bijzonder hoe het een samenvalt met het ander, foto’s zijn daar wel vaak een aanleiding toe.
Van mijn geboorte dorp ontvang ik regelmatig een boekje met historische gebeurtenissen van het dorp.
Herken daar in je herinneringen aan de foto. Hans
Netjes in pak zeg, dat doe je goed.
Love As Always
Dimario
Prachtige foto! Plechtig moment, ernstige koppen, mannen (bijna allemaal) in pak, de vrouwen iets losser. Een tijdsbeeld en misschien ook wel een cultuurbeeld. Wat was je nog jong Suske!
Ik was toen 24 jaar jong en dat lijkt eeuwen geleden.
Gevonden…!
Altijd leuk die oude foto’s…!
Ook ik herkende je meteen, je haalt de hele foto op. 😁
zo cool.
Ja jou haal je overal uit de foto, maar deze keer wel heel netjes in het pak gestoken 😉
Fijn weekend
Bovenaan links met bril 🤓
in 1984 is mijn zoon geboren, en dat is al héééééé lang geleden….
Als je had gezegd dat de fotobegin 70-er jaren had gemaakt, had ik je ook geloofd.
1984 … volgens mij deed ik dat jaar examen op de sociale academie. Dat waren toch wel andere tijden. 🙂
Leuke herinnerd van je oude foto van vroeger. Komt ook herinneringen er boven.
Leuk eens te weten Suske.
Ik zie je staan. De eerste van links, tweede rij.
En zijn die mensen allemaal al overleden? Ik verschiet er niet van. Sommigen zien er al een beetje overleden bij leven uit 😉
Allen die neerzitten zijn ondertussen overleden. De rechtstaande man in kostuum tussen twee vrouwen ook. Dat ze er toen al overleden uitzagen komt doordat het om ambtenaren gaat.
Precies! Ik weet er alles van want ik ben zelf ambtenaar ☹️
Gelukkig zijn ambtenaren niet meer wat ze geweest zijn.
De pensionaris ziet eruit of hij ter plekke weer aan het werk wil haha
Ha ha, klopt ! De volgende dag stond hij weer paraat, maar iemand van ons team heeft hem vriendelijk doch dwingend verzocht op te hoepelen.
Altijd leuk om in zo’n oud album te kijken Suske, dan komen een hoop herinneringen boven.
links bovenaan Suske…
was je familie of zo ?
Nee hoor, jongste ambtenaar van de Ontvangerij.
Ik schrik. Ik leg het uit. Is dit echt een foto uit 1984? Mijn hemel. Ik had de foto minstens 10 jaar eerder geschat. Wat word ik oud. Ik was in 1984 al volop aan het werk (na twee studies), had al twee kinderen en een jaar eerder kochten we een eigen huis (voormalige boerderij).
Dit lijkt zo … ouderwets, zoveel langer geleden.
Doe er nog maar 10 of 20 jaar af.
Je moet daar nog piepjong geweest zijn dan blijven dus alleen de 1ste en 3de van links over. Met de eerste is de gelijkenis inderdaad heel groot maar gek genoeg zie ik je eigenlijk niet zo voor me in zo’n keurig kostuum met stropdas en alles dat er bij hoort. Kan natuurlijk duidelijk een gevalletje zijn van “de tijden veranderen”.
Ik sta inderdaad uiterst links. Ja het waren andere tijden. Nu loop ik er al jaren niet meer zo bij. En de bil is ook verdwenen door behandeling met mesjes en later laser.
Je zag er goed uit, zó jammer dat mannen nog nauwelijks kostuums dragen. Het stond Henk ook heel goed , maar ja, ook hij ging voor makkelijke kleding tenzij het echt moest.
Ik snap het wel natuurlijk.
Tijdens de week liep ik er ook “losser” bij hoor. Wel nog geen jeans en dergelijke. Dat stond toen nog niet.
En je werkte natuurlijk voor de overheid, dat vroeg destijds toch iets andere kleding.
Bijzonder zo’n fotoalbum. Ik kan me voorstellen dat het leuk is om door te bladeren. Ik vind het een mooie foto ook!
Ik had je al herkend nog voor je het zei. Veel veranderd ben je niet.
Onmiskenbaar de eerste van links, staande. Tis feest, tis feest, iedereen kijkt vrolijk. Typisch voor mensen die centen tellen voor hun werk.
mogge Suske
ja oude fotoalbums zijn altijd leuk om eens doorheen te bladeren
dus alle zittenden zijn op de eeuwige jachtvelden
de staanden nog springlevend , met ik vermoed Suske geheel links
zonnige groet