Vrijdag rond de middag rijd ik naar mijn moeder om samen met haar boodschappen te doen. Ook wil ze naar de thuiszorgwinkel. Ze zal eens vragen of ze daar telefoontoestellen met grote toetsen hebben. Haar vingers hebben moeite met de kleine toetsen van haar huidig toestel. Dat hebben ze inderdaad. De verkoopster legt me uit hoe het in elkaar zit en hoe het moet aangesloten worden. Dat ziet er een makkie uit.
Even later zijn we bij moeder thuis en na het uitladen van haar koopwaar ga ik met het telefoontoestel aan de slag. Ik voer alles uit volgens het boekje dat erbij zit. Toch krijg ik geen leven in dat toestel. Nogmaals proberen. Hetzelfde resultaat. Mijn moeder haalt er haar buur bij die tevens een oud collega van op het stadhuis is. Ook hij krijgt het toestel niet aan de praat.
Door het lange afsluiten van het alarmtoestel begint het alarm af te gaan. Dit alarm is geplaatst voor mijn moeder moest ze problemen hebben. Dit alarm kan ze zelf in werking stellen via een polsbandje. Dit alles staat in verbinding met onze GSM. Greet en Eva krijgen thuis ook een alarmsignaal en vrezen voor het ergste. Eva belt me direct op. Ik stel haar gerust dat alles OK is met memee zoals ze haar noemt.
De buurman en ik komen beiden tot de vaststelling dat het probleem in de aansluiting op het net zit. Het oude toestel heeft zo’n stekker, maar het nieuwe zo’n aansluiting die je ook op PC’s hebt.
Er is wel een contact voor voorzien maar de aansluiting past er precies niet op. Dan maar de hulplijn gebeld. Daar raden ze ons aan om met het toestel terug naar de thuiszorgwinkel te brengen en vragen of ze daar zo’n ‘stekker” hebben voor de aansluiting. Ik plaats het oude toestel terug en dat werkt weer foutloos.
De volgende morgen krijg ik telefoon van mijn moeder. Wanneer we naar de Thuiszorgwinkel gaan. Ik leg uit dat ik eerst nog even ga bellen met de klantenservice. Je weet maar nooit. Na één en ander uitgelegd te hebben aan een vriendelijke dame die zich voorstelt als Mieke stelt ze me voor om even met het toestel terug naar de winkel te gaan. Daar kunnen ze het testen. Indien het toestel werkt zullen we onze telefoonmaatschappij dienen te contacteren.
Even later rijden we de parking van de thuiszorgwinkel. Gewapend met het toestel stappen we de winkel binnen. Er is niemand voor ons dus worden we direct bediend. Net als ik wil uitleggen dat we de dag voordien een telefoontoestel met grote toetsen gekocht hebben begint de verkoopster vriendelijk te lachen. Er gaat haar een licht op.”Het contact ligt klaar op jullie te wachten”. Met de glimlach nog steeds op het gezicht overhandigt ze me het kleinood.
Daarmee zal het moeten lukken.
Bij mijn moeder thuisgekomen schakel ik de telefoon aan op het net en BINGO.
Die werkt ! Dit na al dat proberen en uittesten van de dag voordien samen met haar buurman die een vroegere collega van mij is.
Einde.
:;)
De dingen des levens ! 
Op zolder heb ik ook nog zo’n stekker liggen, uit een ver verleden. Gelukkig doet de telefoon het nu!
hopelijk heeft je moeder nog lang deugd, gemak en genot van het toestel.
geen commentaar, maar eind goed, al goed :o)
.Een @->- voor jou.
Eind goed, al goed. Maar het had jullie kunnen bespaard worden….
Mijn ouders hadden ook een telefoontoestel met grote knoppen, beviel ze heel goed.
Zonder de juiste stekker km je in de problemen, vreemd want normaal wordt deze meegeleverd. Hans
Ja, zo’n stekker, die heb ik net een jaar geleden weggegooid. of wacht, misschien zitten er nog een paar op mijn grijze draaitoestellen.
Love As Always
Di mario
Wat een gedoe allemaal. Maar zoals altijd komt het uiteindelijk wel weer goed.
ha die Suske
Antwerpen jullie dus wel bekend , nu ff niet mogelijk
maar die digitale tour vanaf de kathedraal laat alles zien van buiten en van binnen
rustige avond groet
ohhhh suske, wat een ellende…
het lijkt wel als we ouder worden dat alles moeilijker gaat….
balen,
maar gelukkig……. je hebt het gered 🙂
Er ging dan toch uiteindelijk een belletje rinkelen;-)
Gelukkig alles toch nog goed gekomen en kan je moeder vooruit…!!
Je hebt het prima in orde gebracht Suske
groeten
Mooi dat het goed kwam
Ik kan wel zeggen: had zo’n stekker gebruikt, maar dat is makkelijk praten achteraf. Op dat moment had ik het vast niet geweten. Lief dat je haar zo hebt geholpen!
Handige mensen zijn een must voor aansluiten nieuwe dingen 😉
Gelukkig is het gelukt…
Momenteel hebben we ook stekkers nodig voor usb aansluitingen. Dat vind ik wel handig. En ik geloof ook dat we ergens zo een aansluiting zoals die van jou zitten hebben, ik zag ze toch al.
The devil is in the details.
Oftewel: het zijn altijd weer de kleine dingen die ’t doen. 🙂
Fijn dat het uiteindelijk gelukt is zeg. Wat een gedoe nog. Maar het lijkt me wel een superhandig toestel voor je moeder!
Even wat werk en het is weer fijn voor je moeder.
Aum Shanthi
Alles is goed gekomen, fijn voor je moeder.
meestal is de oplossing maar een kleinigheidje wat je net niet in huis hebt, maar zoals gezegd, eind goed, al goed.
Het is niet alles. Herkenbaar probleem…
Ik zoek nog een grote mobiele telefoon voor mijn moeder omdat ze niet zo snel kan opstaan en dan naar de telefoon loopt met gevaar voor vallen.
Nu heeft ze een kleine gsm, maar die kleine knopjes zijn moeilijk voor haar.
Het zit hem soms in de kleine conenctiemomenten 🙂
Daar had die verkoopster ook meteen aan kunnen denken.
mogge Suske
eind goed al goed , je moeder zal wel gezegd hebben ” al die moderne fratsen tegenwoordig ”
maar fijn dat jullie zo goed en snel geholpen werden
geniet de dag
Al voor ik aan het eind van je verhaal was wilde ik het bijna uitschreeuwen dat je gewoon zo’n stekker nodig hebt. Maar het kwam uiteindelijk ook zonder mijn geschreeuw goed. 😆 Ik vraag me af hoe we dat zelf gaan ervaren als we oud zijn.