Een rustige grijze zondag achter de rug. Op naar de volgende week. De feestdagen komen dichterbij maar feesten zullen we niet. Gewoon gezellig samen met ons drietjes.
Deze zondag was het ook dag op dag 11 jaar geleden dat mijn vader overleed. Daar sta je toch even bij stil. Zoveel jaar al, de jaren gaan geruisloos voorbij.
Vorige week kwam Eva thuis van haar tijdbesteding. Ze had een zak bij met daarin een zelf gebreid tasje. Ik heb geen idee hoe je moet breien. Dat laat ik aan de specialisten over onder de lezers. Daar heb ik wel een foto van.
Of de kans bestaat dat ik er mee de straat op zal gaan is onbestaande, zelfs niet met mondmasker op. Ik word toch overal herkend.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
mensen waar je van houdt vergeet je nooit.
naar het schijnt zou breien therapeutisch zijn, ikzelf zou het niet weten.
zo’n dagen zitten in je geheugen gegrift, morgen is mijn ma ook al 3 jaar geleden gestorven…..
en dat tasje, neem het idd maar niet mee
.maar het is wel een mooie bezigheid
-Een @->- voor jou.
Breien. Kan ik niet. Haken. Ook al niet. Naaien. Neen. Blijft er nog iets over?
Jammer Suske dat je er niet mee gaat wandelen, anders kon ik je aanspreken als ik, wie weet ooit, in Roeselare wandel.
Van breien heb ik geen verstand, al brei ik wel makkelijk een einde aan mijn reactie.
Breien is net fietsen, je verleerd het nooit.
Maar fietsen ken ik wel, maar breien niet. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op het logBankje voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Breien kan ik nog wel. En de rest laat ik aan Y en S over.
Love As always
Di Mario
nee dat Zwijndrecht is heel iets anders dan het Dordrecht aan de andere kant van de Oude Maas
rustige avond groet
Je moet maar kijken wat je doet.
Ik brei goed genoeg om te kunnen zeggen dat ze een mooi regelmatige hand van breien heeft.
Ja, breien kan ik wel. Leuk tasje voor een jonge dame als Vera…!
Heb vroeger veel gebreid maar mijn handen kunnen de pennen niet meer goed vast houden door dat mijn handen en vingers zo krom worden door die rot ziekte maar ik vond het wel mooi zeg wat ze heeft gemaakt.
Ik vind het een mooi tasje, en kom op Suske, er één dagje mee de stad in moet kunnen. 🙂
Denk dat ik ook maar weer eens de breipennen en haaknaalden voor de dag haal 🙂
Soms is het of iemand eeuwen dood is en een ander moment lijkt het eergisteren…
Geef Eva mijn compliment: ze heeft het prachtig gebreid. Heel mooi regelmatig.
Lieve groet.
Terugdenken aan je vader, ik snap het.Of de tas daarbij helpt is de vraag. ☻
Je kunt er misschien je ( zonne)bril in opbergen om niet herkend te worden ,maar dan mag je het breiwerkje wel niet om je hals laten hangen. Je zou herkend worden nu het hier op je blog staat 🙂
Tijdens mijn opleiding tot onderwijzer heb ik ook ooit moeten leren breien. Ik kan je verzekeren dat ik nooit tot zo’n mooi resultaat als Eva ben gekomen.
ahhh dat heeft ze wel erg leuk gedaan suske, je kan er gerust mee de straat op hoor, chique
ik zie je er ook niet mee op stap gaan..
een dag om te gedenken dus gisteren
groeten
Ik zou er in ieder geval niet mee over straat gaan…
Sterkte met de gedachte aan je pa!
Punniken kan ik weer wel
Vroeger was breien meer een issue. Moest je de producten van oma aan waaraan ze zo lang had gewerkt of die van mijn moeder die binnen een week een trui breidde. Ik voel nog het gekriebel op de naakte huid….:)
Ik zie je al gaan met zo’n tasje. Vreemde man, zou ik denken…
Sterkte vandaag. De tijd vliegt te snel. Het gemis blijft.
Een hoed en zonnebril helpen ook wel.
😉
Ik kan breien. Ooit ook een trui gebreid die ik nog steeds heb en draag als het heel koud is. Haken kan ik dan weer niet. Met deze tas zou ik ook niet over straat gaan, tenzij hij in een andere tas zit. 🙂
mogge Suske
ja de dagen dat de ouders overleden zijn om even bij stil te staan , ongeacht hoe lang het is geleden 😦
denk dat de mensen in de stad jou wel kennen , met en zonder mondkapje , dus een gebreid tasje heb je niet nodig 🙂
geniet de dag