Greet schrijft
Gister was te veel is te veel. Over mijn zus wil ik alleen nog dit zeggen na 40 jaar. Zij kent mij alleen als ze zelf problemen heeft. Een zeer onpartijdige getuige daarvan is mijn broer. En verder geen woorden erover, wat we wel gemeen hebben is respect voor onze moeder. Dit zal nooit een familieruzie worden.
Fr vroeg aan mij gisteravond : ben je kwaad. Nee ik was niet kwaad. Ik voelde gewoon onbegrip.
Met zeer goede bedoelingen vroeg mijn moeder gister aan mij zou Jasper voor zijn verjaardag een boek willen. Het is: Spoor ik wel van een 17-jarige meisje met autisme. Mijn eerste reactie was: ongeloof. Niet alleen de leeftijd- Jasper wordt 25 in september- maar ook WAT? Onbegrip vooral, waarom vraagt ze het aan mij? Ze kan het toch hem zelf vragen.
Ik begrijp niet waarom oma het hem zelf niet vraagt. Ik heb zelfs mijn moeder zoals een hulpverlener, doorverwezen naar de BBC documentaire Chris Packham, Asperger and me.
Het is zeldzaam, niet uitzonderlijk dat J zelfstandig leeft.
9 jaar geleden geloofde niemand mij toen ik al doorhad dat hij een speciale band had met zijn zus.
Fr en ik zijn als ouders van onze 2 tot een conclusie gekomen: je moet nooit proberen iemand met autisme te begrijpen. Je weet NOOIT wat er in zo’n hoofd omgaat. Jasper heeft de intelligentie en vooral de WIL om om te gaan met zijn beperking in de zgn realiteit. Zijn zus helaas niet maar hij is de enige die haar ergens begrijpt
mvg Greet
De dingen des levens ! 
oh lala, het boek is van een meisje van Arendonk hier vlakbij! der reportage van Chris zag ik voor ik officieel wist dat ik autisme had en ik stond dagen later nog stijf van de herkenning.
qua begrip van andere krijgen, daar is nog steeds veel werk aan, jawel, het spijtige is dat de familie je het hardste kan kwetsen…
oh ik ken jullie alleen hier, maar als ik eerlijk ben, je woorden wat je nooit iemand kan begrijpen met autisme klopt wel voor een deel als de ene veel inzichten heeft en de gene met autisme nog niet zover staat…
17 en als meisje heb je nog zoveel te ‘ondergaan’ dat niet alleen je lichaam maar ook je verstand altijd in beweging is – lees hormonen – lees identiteitsvorming – lees wie ben ik – lees wie zijn de andere – een meisje met ASS is anders dan een jongen met ass!
nu als je de wil beschrijft – het heeft ook met een bepaald soort maturiteit te maken, en met een aangeboren nuchtere kijk op de dingen…
ik ken jullie niet, en ben voorzichtig, heel voorzichtig, maar jullie raken me telkens weer…
met liefde voor jullie geschreven…
Begrip moet ook in de genen zitten. Want dat zou betekenen dat je het leed (..) van de ander boven dat van jezelf stelt. Is niet veel mensen gegeven. Zelfs niet binnen een familie. Ik weet daar alles van. Dus snap de frustraties….Hou de rug recht. Dat is wel het meest belangrijk…
Heb iemand gekend die Asperger heeft en dat meisje woont ook alleen. Een mens kan meer…ook al heb je iets
Als hij 25 is kun je dat zeker zelf vragen. Dat begrijpt hij al jaren.
Love As Always
Di Mario
Onbegrip is pijnlijk, ook als het met de beste bedoelingen samengaat. Maar je kunt er niet tegen doen, alleen accepteren.
ja dat is jammer de verstandhouding tussen 2 zussen
maar er is geen sprake van ruzie , onbegrip alom 😦
Lief dat broer en zus elkaar begrijpen. Hoe moeilijk leven voor hen soms ook is.
Jammer dat dit niet lukt tussen jou en je zus. Vervreemden van je zus, zo jammer….
Het leven is niet makkelijk… en dit soort momenten maakt het er niet beter op.