Toen ik deze morgen vlakbij het stadhuis moest zijn nam ik deze foto. Hier volgt wat uitleg over de figuur die dit standbeeld voorstelt.
Het standbeeld werd gemaakt door Jef Claerhout en in september 1982 onthuld. Het stelt Peegie voor, zijn laatste doos schoensmeer aanprijzend, terwijl in de zakken van zijn broek nog twee reservedozen voorradig zijn. Bij volkse gelegenheden wordt het standbeeld van een kostuumpje voorzien door bemiddeling van ’t Gild der Maten van Peegie.
Peegie, de volkse figuur uit de boeken van Willem Denys, leefde op de Nieuwmarkt. Hij maakte het wel en het wee van de leurders van dichtbij mee.
Op een boogscheute van de Sint-Michielstoren, naar het westen toe, wonen de Nieuwmarkters. De rest van Roeselare ligt langs de andere kant. Zij leven sinds eeuwen volgens ongeschreven geplogendheden en stijl. Zij kennen elkaar en als zij weten wie Tarzan en Tanite en Sissen zijn, volstaat dat. Zij zijn van oordeel dat daar eigenlijk niemand zaken mee heeft, zelfs de politiecommissaris en vooral de controleur niet.
Lees meer hier !
Groetjes.
🙂
Die Peegee toch 😉
Zo wordt Peegie de fictieve volkse figuur toch een bekend beeld in de cultuur van Roeselare. Hans
ik herinnerde mij de naam nog Suske..
goed om die figuur nog eens in de aandacht te brengen
groeten
Mooi dat de oude verhalen onthouden worden.
Nostalgische groet,
Peegie, weer wat geleerd. Ik maak een diepe buiging.
Een mooi verhaal dus bij het beeld. Leuk om zo eens te lezen.
Love As Always
di Mario
Mooi, de uitleg erbij. Een cultfiguur om in ere te houden.
ha die Suske
goed en hardwerkend volk met een hekel aan de ambtenarij , lijkt mij volk naar mijn hart 🙂
was ik nog weer 🙂
wat je zegt , het is een nare ziekte en nog lang niet de baas 😦
dus blijven genieten en wel als het kan iedere dag
fijne avond groet
Wat een alleraardigste geschiedenis!
Peegie, dus… ik kende hem nog niet. Maar nu wel.
Het woordje ‘leurders’ was ik totaal vergeten. Omdat er geen leurders meer aan de deur komen? Op zich vind ik het een mooi woord. Blij dat je het hier nog even opfriste in mijn geheugen.
Een stukje historie wat op deze manier onder de aandacht blijft.
Nee nog nooit van gehoord. Zulke kleurrijke figuren hebben we hier niet.
Peegie, nooit van gehoord, maar inderdaad,waarom geen volks figuur
Een @->- voor jou.
Mooi figuur, hou hem in ere….!!
Goede morgen Suske.
Wat een mooi standbeeld en wat ik er zo leuk aan vind is dat het over de ‘gewone’ man gaat en niet om de één of andere beroemdheid. Als zal Peegie wellicht ook wel een lokale beroemdheid zijn geweest. Bedankt ook voor het woordje uitleg!
Hij zou nie veel meer verkopen tegenwoordig, schoensmeer is nodig voor leren schoenen maar die worden vrijwel niet meer gedragen volgens mij! Dus zeker standbeeld waardig;-)
Ik ken het verhaal van Peegie en ik geloof dat er lang geleden regelmatig fratsen verteld werden van Peegie op de radio!
Mooi verhaal. Ken de figuur niet. Maar ongetwijfeld zijn er ook hier weer lui die een soortgelijke functie vervulden. Vroeger kwamen er heel wat door de straten van onze woonbuurt heen. Ze verkochten van alles en nog wat. Of ze wilden je scharen slijpen. Zangers en muzikanten liepen er ook tussen. Ergens in de jaren zestig raakten we die handel en lui kwijt. Werd alles een stuk saaier door.
Pingback: Nog maar eens Peegie ! | De dingen des levens !