Het is zaterdagnamiddag. De zon staat op haar hoogste piek als ik de wagen voor het opgesloten huis parkeer. Het lief van Exvan opent de deur terwijl hijzelf de propvolle brievenbus opent. Er vallen enkele enveloppen  op de grond. De reclame blijft vreemd genoeg rustig in de bus liggen. “Haal de rest er ook maar uit” beveel ik terwijl hij de enveloppen opraapt. “Maar het is slechts reclame” pruttelt hij tegen. “Je weet maar nooit wat er tussen die reclame verborgen zit. Neem alles mee naar binnen en daar kunnen we op ons gemak kijken wat in de papiermand  moet en wat belangrijk is.”  Hij knikt. Ondertussen heeft de jongedame de voordeur geopend en is reeds binnen bezig. Het aroma van pies en kak komt ons tegemoet. De living ziet er desolaat uit. Hier is al tijden niemand geweest. De waterschildpadden in het aquarium steken hun kop boven water en…