Waarbij deze blogger met een arabische prinses een wagon deelt.
Ik stap in de wagon. Tot mijn verbazing merk ik dat het een dubbeldek wagon is. Een trapje leidt me naar boven. Ik zet me bij het raam en zie het swingende meisje nog druk bezig zijn.
De trein vertrekt uit Roeselare.
Ik kijk door het raam totdat het zwarte swingende meisje niet meer dan een stip is.
Er is niet veel volk in de wagon.
Ik hoor stemmen een vreemde taal spreken.
Schuins voor me zitten twee dames druk met elkaar te praten.
Zij spreken de taal die ik niet begrijp.
Bij de eerste halte staat één van hen recht. Ze kussen elkaar hartelijk.
Dan vertrekt de ene dame.
De andere blijft alleen achter.
Weer gaat de rit verder.
“Meneer, meneer”
Het is de achtergebleven dame die me roept.
“Meneer, gaan we nu Kortrijk” vraag ze me in gebrekkig Nederlands.
Nog één halte en dan stopt de trein in Kortrijk”. antwoordt ik zo duidelijk mogelijk.
Ze glimlacht.
“Kortrijk ?” vraagt ze opnieuw.
“ja hoor, deze trein stop in Kortrijk, ik moet daar ook uitstappen”.
Ik praat traag en articuleer zo goed als ik kan.
“Dan Kortrijk ?”
“Ik ook Kortrijk” probeer ik opnieuw.
Ik sta recht en ga tot bij haar haar terwijl ze me van op haar bank met haar gitzwarte ogen vragend blijft aankijken.
“Wij gaan samen uitstappen” ga ik verder.
Ze wijst naar de bank tegenover de hare.
“Samen ? Jij hier zitten hoor.”
“Euh, ik, mag ik…?”
Ze knikt vol overtuiging.
Ik ga recht tegenover haar zitten en probeer een gesprek te starten.
“Welke taal spreek je ?” vraag ik haar.
“Arabisch, Nederlands moeilijke taal, jij spreek Arabisch ?”
Zij vertelt dat ze uit Bagdad komt en vooraleer in België verzeild geraakt te zijn enkele jaren in Turkije woonde. “Jij turkisch spreken” vraagt ze met een zachte stem. Ik schud mijn hoofd. “Welke talen jij dan spreken ?” Ik antwoord dat ik behalve Nederlands ook Frans en Engels kan praten. Ze begint te lachen. Dan stokt het gesprek en kijkt ze wezenloos door het venster. Ze heeft een brede neus en grote volle lippen. Haar tweekleurig haar keurig rond haar lichtbruin gezicht. Wat mij het meeste opvalt zijn haar brede handen. Vergeleken bij de hare zijn de mijne maar klein. Een zwarte legging en hoge hakken sieren haar benen.
“Shoppen ?” probeer ik het gesprek terug op gang te krijgen. Niet begrijpend kijkt ze me aan. “Winkelen ?” probeer ik opnieuw. “Ja” ze kijkt er duidelijk naar uit om de winkels in Kortrijk met een bezoekje te vereren.
We naderen Kortrijk. De trein vertraagt. Daar staat de kaartjesknipper plots voor ons Ik overhandig hem mijn ticket. “Kunnen we van uit deze wagon uitstappen want ik zag daarnet op een scherm dat dit van uit de twee laatste wagons niet mogelijk is en ik heb niet opgelet toen ik opstapte of dit één van die twee wagons is” vraag ik de man terwijl hij mijn kaart knipt. “Dit is geen probleem hoor hier met deze wagon. Jullie kunnen straks gewoon uitstappen. “Oef ik vreesde er al voor met deze wagon, zo ene daar heb ik nog nooit ingezeten” ga ik verder. “Dat zal wel” reageert de ambtenaar van dienst. “Ze gooien tegenwoordig alle wagons lukraak door elkaar. Een zootje maken ze ervan meneer.”. Na deze woorden gaat de man verder.
De trein stopt en ik sta recht. “Kortrijk ?” “ja hoor, volg me maar”. Gedwee stapt de vrouw samen met mij naar de deur. Zodra we ons op het perron bevinden gaan we elk een andere weg. Ze draait zich om en met een brede glimlach zwaait ze nog vlug even naar me. Dan zie ik haar met sierlijke pas verdwijnen in de menigte.
Einde
🙂
De dingen des levens ! 
Dat is het mooie van de trein. Je kan nog eens mensen tegen komn.
Gezellig.
Maar een Arabische prinses kan toch niet zonder gevolg reizen, gelukkig dat jij je over haar ontfermt hebt 😉
Waarschijnlijk zal ze nu gestenigd moeten worden omdat ze allen op stap was met een vreemde man. Gelukkig is Allah barmhartig, vergevingsgezind…achteraf.
Dat hopen we dan maar;-)
al een tijdje geleden dat wij nog eens de trein namen. Ik vind het eigenlijk al bij al wel een aangenaam vervoermiddel…als er plaats is om te zitten!
leuk die ontmoetingen op de trein, ik neem niet vaak de trein, heb een auto want anders kom ik hier nooit ergens, het openbaar vervoer hier is een ramp.
met de trein, altijd een beetje reizen….
die slogan klopt dus nog
groeten
Het is altijd fijn om iemand te helpen en een glimlach te bezorgen.
Je hebt weer je goede daad per dag verricht Suske! Wat maak jij toch allemaal mee en wat een goed hart moet je wel hebben… petje af hoor!
Fijn weekend hé, geniet er van én dat je weer beter bent!
Ik reis nooit met de trein en maak daar dan ook niets mee. Maar ik kan op jou verhalen een mooie voorstelling van het treinleven maken.
op de trein gewoon gesprekjes aangaan met vreemden, ze zijn altijd leuk
Iemand goed op weg helpen is altijd goed.
Fijn weekend.
Ja, jij hebt je goede daad alweer verricht…
Gezellige rit, zo kom je nog eens andere mensen tegen.
Ik ben al heel lang van plan met de trein te gaan, toch maar eens proberen.
Altijd mooi als je iemand kan helpen als ze de weg neit weten.
Love As Always
Di Mario
Ik kom nooit een schone dame tegen in de trein …. reis dan ook bijna niet met de trein… 😉
Fijn weekend.
Het was een cultureel ritje zo. Erg leuk!! Dankbaar!!
Elke taal die je niet beheerst is moeilijk.
zo heeft je gemoedelijke uitstraling een ander de juiste weg gewezen. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Kortrijk was dus de bestemming.
Heb je na deze leuke reis ook nog iets leuks in Kortrijk gedaan?
Vrolijke groet,
Nog wat rondgewandeld en genoten van het mooie weer.
Samen leven is leuker dan alleen leven! Wij mensen kunnen zó ontzettend veel van elkaar leren. Het is vooral een kwestie van willen.
De trein is altijd een beetje reizen… die slogan zou meer dan ooit correct zijn 🙂
ja Suske
ik als OV reiziger krijg ook wel deze vragen te horen al past Kortrijk niet in het rijtje 🙂 wat mij ooit al eens gevraagd is , maar wel door mensen van velerlei achtergrond
de mooiste ooit is door een groep Koreanen op SPL toen ik nog werkte , zij moesten naar een klein stationnetje net voor het mijne , nu die staan niet op de borden hoor , en ik zag hen kijken op juist die borden , ik er op af en kreeg een briefje te zien met daar op het adres van een hotel , ik nam hen mee in de trein tot dat station , en een ieder maakte mij een buiging voor ze uitstapten 🙂
geschiedenis
Je maakt wat mee met het reizen in openbaar vervoer 😉