Ondertussen waren we 1993.
Gelukkig getrouwd en alle drukte van het huwen en huisje zoeken was geluwd.
Ik kreeg weer zin in wat sporten, maar wist niet goed wat te kiezen.
Op een avond vond ik in een doos vol boeken die nog dienden uitgehaald en gesorteerd te worden na mijn verhuis een exemplaar over karate. Ik doorbladerde het boek en oude herinneringen kwamen weer naar boven.
Ik moest denken aan die kleine trainer met veel haar en baard en de clubs waar hij les gaf. Behalve die in Roeselare zelf had hij ook nog ene in Rumbeke. Daar werd getraind op vrijdagavond. Ik had er destijds enkele malen wezen trainen en vond het een tof clubje.
Op zo’n vrijdagavond trok ik mijn stoute schoenen aan en ging eens een kijkje nemen. Ik zag er veel nieuwe gezichten, maar de huidige trainer herkende me meteen en na wat praten besloot ik het de volgende week er op te wagen. Na wat zoekwerk vond ik mijn ouwe karatepak terug dat veilig opgeborgen zat. Nadat ik enkele keren meegedaan had besloot ik om me er in te schrijven. Enige tijd nadien kwam er een kleine kalende man met donkere baard de zaal binnen. Het was de trainer die ik me met lang zwart haar voor de geest zag. In enkele jaren was hij heel wat van zijn wilde haren kwijtgeraakt, letterlijk dan. Ook hij herkende mij meteen en voor ik het goed en wel besefte legde hij mij de verschillen uit met zijn club en deze waar ik vroeger lid van was. Drie jaar later was ik bruine band en volgde cursus om de trainers bij te staan tijdens de training.
In 2014, iets meer dan twintig jaar later dus, ben ik nog steeds (bestuurs)lid van die club. Er is gedurende die twintig jaren van alles gebeurd. Daar zal ik een volgende keer meer over vertellen.



Het mooiste is natuurlijk om je hobby op kinderen over te kunnen brengen!Lijkt me reuze dankbaar “werk”!
Karate, staat toch altijd in het geheugen als een sport waarbij planken doormidden worden geslagen….is dat nuttig? Nou ja als je van klussen houdt wel natuurlijk……:)
planken heb ik nooit doormidden geslagen. Ik vecht met mensen, niet met bomen, planken of bakstenen. Voor dergelijke demo’s verwijs ik je eerder naar Tae Kwondo op youtube.
In 20 jaar tijd kan er van alles gebeuren ja. Bestuurslid of niet.
Punt is wel dat je nog steeds sport, en dat is een positief gegeven. 🙂
Ja ik ben dus heel benieuwd wat er in die tussenliggende jaren gebeurt is 🙂
Goed dat je na die drukte van het huwelijk en de wittebroodsweken de draad weer oppikken kon, want als ik al jouw mooie logjes over je hobby zo lees, dan doe je het ontzettend graag. Bovendien maak je de kinderen ook gelukkig met je training, én weerbaar!
Fijn weekend suske!
je geniet echt van je hobby, dat heb ik hier al meerdere keren gelezen. Fijn!
Zo te lezen heb je er geen spijt van de spot weer op te pakken, je hebt er nog steeds plezier in. Hans
ot, wij wonen aan een voetpad, de drukke weg is drie straten verder, zo zwerven graag door de buurt.
Ik zie veel overeenkomsten met mijn mijn judocarrière
Goh, dit is uitermate interessant zeg. ja, levensverhalen boeien me zeer, vooral als ze gedetailleerd zijn!
Zou het dus toch een keer moeten doen, karate. Mag ik dan wel mijn voetbalschoenen en scheenbeschermers aan houden?
Ik weet niet hoe het komt, maar het geeft me wel een veilig gevoel dat we blogvrienden zijn Suske…
Gr. Henk
Suske proficiat , ik heb bewondering voor jou ! knappe hobby
Heerlijke hobby en leuk om mee te lezen. Fijn weekend!
Mooie bezigheid zo samen met de jeugd, en ze zo hopelijk de goede weerbaarheid bij te brengen.
mooi Suske
alles op een rijtje , huisje boompje beesje
en terug naar je favoriete hobby en anderen er mee helpen , goede zaak
Zo schoppen naar de kinderen, zijn jullie eigenlijk niet beschaamd ;)?
Of serieus nu: mooie bezigheid, ik denk niet dat we zoiets hebben voor de jeugd in Brugge…
dat zou me verwonderen. Ik heb vroeger nog getraind in een brugse club. Die zal nog wel bestaan en andere ook. Of ze zo “kindvriendelijk” zijn is een andere vraag, natuurlijk !
ik wil ook
ik heb nog filmpje bijgezet, kun je gelijk beginnen oefenen thuis in de woonkamer !
lijk me leuk