Zowat iedere zondag ga ik even langs bij mijn moeder in haar woonzorgcentrum. Onlangs is ze zwaar ten val gekomen. Neus kapot en overal veel pijn. Dit gebeurde bij het verplaatsen van haar zetel naar haar rolstoel. Nu nog moet ze pijnstillers nemen. Ze wordt steeds apatischer en reageert alleen maar op iets lekkers zoals een koek of een taartje. Verder slaapt ze veel. Niet leuk om je moeder zo verder af te zien takelen. Gelukkig wordt ze goed verzorgd.
In de gang staat een tafeltje met daarop een foto van een overledene. Deze maal staan er drie foto’s met kaars. Ene ervan reageerde steeds naar me. Ik schrok toen ik haar foto zag staan. Enkele weken terug had ik nog tegen haar gesproken. Het kan vlug gaan. Het doet een mens beseffen hoe relatief het leven is.
Dit was het voor vandaag. Fijne dag gewenst en tot de volgende.
🙂
De dingen des levens ! 
Niet fijn om je mama zo te zien, gelukkig wordt ze goed omringd door alle hulp die ze nodig heeft.
Prettig is dit natuurlijk allemaal niet. Maar gelukkig is er wel die goede verzorging voor je moeder.
Dat zet je weer even met beide voeten op de grond. Het leven duurt maar even inderdaad. Fijn dat je moeder goede zorg krijgt.
Juist bij ouderen is broosheid en geestelijke teruggang een ellendig beeld. Mijn schoonmoeder is nu 97, geestelijk sterk, fysiek heel zwak. Maar woont nog zelfstandig al wordt ze dan door ons kinderen en kleinkinderen wel verzorgd. Eten bestaat uit snoep, wat fruit en koffie. Koken doet ze al jaren niet meer en als ze al een maaltje naar binnen werkt is het van de Chinees wat ze echt lekker vindt…Maar wel 97! Puur geluk…
ik heb zoveel jaren gewerkt in een bejaardentehuis, ik schrik nergens meer van
het is inderdaad niet fijn je moeder zo te zien,
maar dat ze goed verzorgd wordt, maakt veel goed
Een @->- voor je.
Een van de zwaarste dingen in het leven, je moeder te zien aftakelen, iemand die er altijd voor je was.
Die al haar liefde in het gezin heeft gestopt door voor je te zorgen.
Vallen dat gebeurd regelmatig, hopelijk blijft ze gespaard voor botbreuken.
Ik ken het van mijn buren, opeens zijn ze er niet meer. Hans
Het is niet leuk allemaal, dus altijd toch maar het beste er van maken.
Ze zal steeds meer slapen en dat is voor haar misschien wel een zegen. Fijn dat je haar wel blijft bezoeken, ze zal onbewust toch merken dat er een vertrouwd iemand is .
als geen ander weet ik dat het geen fijne bezoekjes meer zijn.
je moeder heeft er niets of niet veel aan en jij gaat er weg met een bezwaard gemoed.
Die instellingen zijn echt wel confronterend.
Het zijn de kleine dingen… nog extra die taart of koekjes. Zo blijft er toch een band, ook al wordt deze dunner. Veel kracht en toch ook momenten van A jaaa, weet het nog
Met ouderdom komen gebreken, zeggen ze dan. Maar het is meer aftakeling, je ziet dan dat het einde in zicht is.
Niet leuk, zoveel is zeker…
Maar helaas kan je er zelf niets aan veranderen.
Het is verdrietig je moeder zo achteruit te zien gaan. Sterkte Suske. Je kunt er niets aan veranderen maar je kunt wel aanwezig zijn zolang het nog kan.
Altijd schrikken, herkenbaar …
Gelukkig heeft de zorg door dat ze pijn heeft en kan er wat voor gegeven worden.
Wel sneu dat valpartijen zo een impact hebben.
Zal steeds moeilijker zijn om langs te gaan…houd vol is voor beide het beste 🙂
Dat is niks, we worden zelf ook alweer een dagje ouder en hopen eigenlijk dat het leven op een mooie manier eindigt. Helaas hebben we het niet voor te kiezen.
Zo triest
Heel zwaar om die aftakeling mee te maken
Fysiek is het nog je moeder maar haar eigenheid verdwijnt meer en meer, en dat is echt lastig om dragen
Een verdrietig verhaal, Suske. Hopelijk knapt je moeder met goede zorg weer wat op.
Mijn moeder stierf geheel onverwachts aan een hartinfarct.. dat was voor ons heel hard schrikken, maar achteraf denk ik dat het een zegen was, voor zowel haarzelf als ons. Zeker als ik jouw stukjes over je moeder lees, zo aftakelend en geestelijk steeds minder goed, denk ik dat.. het lijkt me echt ontzéttend moeilijk je moeder zo te zien afglijden.
Sterke wat het is niet leuk zo je moeder te zien. Wetende dat het niet beter wordt
Aum Shanti
Ach, inderdaad triest hoor Suske, hopelijk knapt ze weer een beetje op.
Niet leuk dat je je zorgen moet maken over je moeder. Gelukkig wordt ze goed verzorgt.
Love As Always
Dimario
Ik voel met je mee Suske. Hopelijk herstelt ze toch nog snel, misschien de komende tijd wat extra lekkere dingen brengen.
Dat is pijnlijk om te zien. Ik weet hoe het voelt en hoe hard het is. Dat wil je niet voor iemand die je zo dierbaar is.
Het doet pijn om afscheid van je ouders te nemen op welke leeftijd ook. En ja op het eind, kan het snel gaan. Veel moed nog Suske.
Wat naar voor jou en je moeder Suske. Ik leef met je mee.
Wat naar dat je moeder gevallen. Oudere mensen kunnen regelmatig vallen. Gelukkig word goed verzorgd door de verzorging. Dan je zie tafel staan dat iemand overleden was. Nog gesproken… Gaat allemaal snel. Wij hadden toen ook meegemaakt met onze ouders. Sterkte voor je moeder.
mogge Suske
ja het is heel naar om je moeder zo te zien 😦
ze is daar gelukkig in goede handen
sterkte
geniet de dag
Het leven is zeer relatief. Daarom moet je ook elke dag genieten van alles en iedereen om je heen.
Ik zie met mijn schoonvader hoe hard dementie kan gaan.
gelukkig heeft ze daar een goede verzorging want ouderen herstellen veel trager van een val of ziekte.