Toen ik door de gang in het woonzorgcenter stapte hoorde ik van ver heel hard geroep. Ik herkende haar stem. Toen ik haar kamer binnen stapte zat ze zoals steeds vastgemaakt in haar zetel met twee poppen. “Ze hebben al van gisteren geen eten meer gehad” schreeuwde ze. Ik stelde voor haar kindjes op bed te leggen zodat ze wat kunnen slapen. Ze liet me doen. Ik nam haar koekjesdoos uit de kast en liet haar kiezen. Met veel moeite maakte ze haar keuze. “Die is voor hem” reageerde ze. Ik moest één van haar kindjes op haar schoot plaatsen. Ze probeerde het kind in de koek te laten bijten maar het reageerde niet. Dat maakte haar overstuur. Ze begon te schelden op iemand die ik niet kon zien. Ook riep ze om iemand die ik niet ken. Het kindje bleef koppig weigeren om in de koek te bijten. Ik was de slechte vader die zijn kleine kinderen verwaarloosde.
Enkele verpleegsters kwamen de kamer binnen. Ze vroegen of ik wou dat ze moeder in haar rolstoel zouden plaatsen. Ik stelde voor om haar in haar zetel te laten zitten. In zo’n toestand kan ik toch niet met haar naar het cafetaria. De verpleegsters vonden het goed en zouden straks terugkeren om haar te verversen.
Even later verliet ik de kamer. Nog even checken of er post is voor haar. Twee rekeningen die ik thuis via de PC zal betalen. Tot de volgende keer dan maar.
Dit was het voor vandaag.
Fijne kerstavond alvast.
De dingen des levens ! 
Het doet pijn als kind je moeder zo te vinden. Ik heb het ook met mijn moeder meegemaakt. Verschrikkelijk! Ondanks alles toch fijne kerst en zorg dat je af en toe toch zelf iets ontspannend doet want zulke dingen blijven hangen.
Het moet heel pijnlijk zijn om je moeder in zo’n toestand te zien…
Ik wens je alvast véél moed en geduld toe ! 🙏
Het is toch wel een verdrietige situatie, poppen geeft ook troost.
Maar het blijven levenloze dingen. Hans
@ ik ben een keer bij een mis geweest, een vriend wilde dat ik mee ging want hij had brandwacht van de brandweer.
Dat is niet wat je wil voor je moeder hè…maar het is zo het is en maak er het beste van.
꧁✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* Merry X-Mas✩ଘ(੭ˊᵕˋ)੭* ੈ✩‧₊*:･꧂
Ik kan me voorstellen dat je een beetje triestig naar huis ging, Suske. Als je moeder blij is met haar ‘kindjes’ dan is het goed, maar zo kan het dus ook. Over dat niet reageren van de poppen, ik zag laatst een filmpje over een verpleegtehuis waar ze een robothondje op batterijen hadden dat wél reageert als je tegen hem praat. Hij kan ook slapen en ziet er levensecht uit. Te koop bij Bol, geloof ik. Ze komen ook in de vorm van een poes. Goeie kerstdagen Suske!
soms leven mensen te lang, naar mijn eigen bescheiden mening.
Het is moeilijke en hard om je moeder zo te zien. Sterkte daar.
En ik wens je moedertje rust.
Soms is het fijn , die poppen.. maar zo is het alleen maar triest hè. Hoop dat je je er niet al te rot onder voelde.. jij kunt daar maar weinig aan doen natuurlijk, maar het lijkt me erg moeilijk om hulpeloos toe te moeten kijken als je moeder zo over haar toeren is.
W at confronterend toch weer. Je wenst mensen toe dat in die laatste fase alles gewoon blijft functioneren. Morgen haal ik schoonmama (96) op. Die is fysiek wat zwakker geworden, de geest is sterk. Ze vertelt precies wat ze wel en niet wil eten of drinken en wanneer ze weer naar huis gebracht wil worden…. Zo kan het ook…
bijzonder pijnlijk Suske
❤️🩹
Heftig!
Dat zal vast een nare ervaring geweest zijn hoor!
Een kaarsje branden dat we het er beter van af brengen.
Moet heel naar zijn om je moeder zo te zien.
hartenpijn krijg je daarvan, zo erg
fijne Kersttijd hoe dan ook
gelukkig krijgt ze alle hulp die ze nodig heeft.
Wat naar voor je moeder en ook voor jou. Was er maar een pop die dan wel in dat koekje kon bijten om haar gerust te stellen Suske.
mogge Suske
moet vreselijk zijn je moeder zo te treffen 😦
nochtans
geniet de dag
Dat is niet makkelijk je moeder zo te zien 🙏🙏
Aum Shanti