Zaterdag ging ik even langs bij mijn moeder in haar WZC. Ze was blij me te zien. Zoals steeds zorgde ze voor haar kindje. Ik legde het kind te slapen terwijl het verzorgend personeel haar klaar maakte om er met mij op uit te trekken naar de cafetaria. Dat vond moeder geen goed idee want haar aardappelen stonden op het fornuis. Die kon ze niet achter laten anders zouden ze aanbranden.
Tenslotte reed ik haar in haar rolstoel naar het cafetaria. Daar kreeg ze zoals steeds een ijsje van mij. Dat vindt ze steeds een feest. Toch was ze niet op haar gemak. Haar aardappelen stonden nog steeds op het vuur. Dan maar terug naar haar kamer. Daar was ze gerust. Ook was ze gerust dat haar kindje rustig lag te slapen.
Zo zakt ze steeds dieper weg in haar imaginair wereldje.
Dit was het voor vandaag. Tot de volgende.
🙂
De dingen des levens ! 
Ongelooflijk dat ze zo in haar eigen wereldje zit.
Het verlies van de realiteit, van jezelf, van een liefdevol mens tot een soort plantenbestaan…..het is allemaal heel verdrietig en confronterend….
Wel mooi dat ze dat verzorgende heeft, dat houdt haar bezig.
Love As always
Dimario
Maar toch fijn dat ze daar voor “haar kind mag zorgen”. Wel jammer dat ze geen rust had om van haar uitstapje te genieten. Ik neem aan je je wel geprobeerd hebt om haar gerust te stellen door te zeggen dat jij de pan van het vuur had gehaald voor je weg ging. Maar waarschijnlijk was het idee niet uit haar hoofd te krijgen.
weer vergeten in te loggen
Inderdaad, het idee was niet uit haar hoofd te krijgen. Eens op haar kamer kwam ze weer tot rust. Ook was ze gerust dat haar kindje nog mooi sliep.
Heel fijn dat ze daar wél rust door krijgt.
Inderdaad, het idee was niet uit haar hoofd te krijgen. Eens op haar kamer kwam ze weer tot rust. Ook was ze gerust dat haar kindje nog mooi sliep.
het is wel erg voor je
je moeder zo achteruit zien gaan
maar gelukkig zit ze in haar eigen wereldje…
Een @->- voor U.
Zo lang ze er zich thuis voelt is het ok.
Het is as kind van je moeder best verdrietig om haar zo te zien aftakelen.
Heb het van dichtbij meegemaakt, het geheugen doet gekke dingen met een mens. Hans
Het is leuk om te ontdekken, maar er is veel verloren gegaan omdat men de gevels het gemoderniseerd.
Schattig maar ook pijnlijk, echt niet gemakkelijk je mama in die toestand te zien
ik denk dat je daar als kind van je moeder nooit aan went.
toch mag je dankbaar zijn dat ze je nog herkent.
Als ze maar “gelukkig” is in haar droomwereldje hé ?
Soms vraag ik me af of demente mensen het soms niet beseffen …
Toch wel fijn dat je nog zoveel bezig bent met je moeder.
Ik sluit me bij de overige reacties aan. Het is fijn dat er rust in het hoofd van je moeder is als haar huishouden naar wens marcheert.
Zo wordt haar leventje steeds kleiner en moet je toezien.
Lijkt me moeilijk
mooi dat ze in haar eigen wereldje toch een soort van gelukkig is.. mijn oma werd heel erg bang overal voor. eerst zei ze nog leuk goedenavond terug tegen de nieuwslezer op tv, later zette ze de tv niet meer aan omdat ‘iedereen haar in de gaten hield’.. triest. kunje het beter zoals jouw moeder hebben..
Zo lang je moeder gelukkig is met het huidhoudinkje en de baby in haar eigen wereld, kun je daar maar het best mooi in mee proberen te gaan. Maar het zal ongetwijfeld ook verdrietige momenten opleveren.
Zolang ze goed verzorgd wordt en gelukkig is…
Ik weet het, het is lastig om te dragen…
Ach gut, toch fijn dat ze blij is om haar kindje te kunnen verzorgen.
Toch vraag ik me steeds af of het leven zo moet eindigen. Je kunt er niets aan doen, en je zorgt dat ze goed verzorgt is, maar toch, voor jezelf…
Het is niet gemakkelijk. Ik denk dat hje beter mee kan gaan in het verhaal. Dat merkte ik bij de grootmoeder van mijn ex. Het zit gecompliceerd in elkaar en er us geen handleiding voor.
Ik vind het iets heel liefs hebben hoe je moeder in haar gedachten haar huishouden runt, kookt en voor haar kindje zorgt. En wat fijn dat jij ervoor haar bent.
Als ze hier rust en vrede kan in vinden, dan vind ik dat toch mooi en ook geruststellend voor de familie. Beter zo dan angstig en onrustig.
mogge Suske
ja tevreden zijn in haar eigen wereldje is voor haar prima zo
geniet de dag
zolang ze maar gelukkig is, ook in haar eigen wereld.