Zondag waren Eva en ik even op bezoek bij mijn moeder. Ze lijkt steeds dieper weg te zakken in haar bizarre wereld. Gelukkig herkent ze ons nog. De vraag is : hoe lang nog. “Heel jammer.” reageerde een vrijwilliger toen hij haar bezig zag in de zaal waar de bezoekers samen met hun familielid iets kunnen nuttigen.
In diezelfde zaal zat een koppel met hun bejaarde (schoon)moeder. “Ben jij van Roeselare ?” vroeg de dame van het koppel me. Ze herkende me van de tijd toen ik haar zoon karateles gaf. Die is gestopt toen hij twaalf was. Ondertussen is hij dertig. OMG ! Ben ik nog steeds zo herkenbaar na al die jaren ? :)
Die twee modellen dwalen rond in het rusthuis en wilden maar al te graag op de foto.
Fijne dinsdag en tot de volgende.
🙂
De dingen des levens ! 
Tof dat die mensen je nog herkenden. Wij komen dat ook soms tegen met de kindjes (die ondertussen al twintigers zijn) die bij Zoetie nog zwemles gevolgd hebben.
Je bent gewoon net zo herkenbaar als de witten mutsen, gewoon omdat ze zo leuk zijn. 😉 Triest om deze manier oud te worden maar uit je verhalen blijkt wel dat ze thuis voelt op haar plekje. Ik hoop dat ze jullie nog lang zal herkennen!
Soms gelooft ze dat ze echt terug thuis is en de volgende keer wil ze absoluut weg. Je weet nooit hoe ze zal reageren.
Ja helemaal typisch voor mensen met dementie.
Jij bent een V.I.R. Very important in Roeselare!
Heel verdriet van je moeder…
goeie genen heb je, je veranderd blijkbaar niet 😉
Erg van je mama, gelukkig blijft ze jullie nog herkennen, maar hun vreemde verhalen en het besef dat ze niet echt meer aanwezig zijn doet pijn
Aan de rand van de familieperiferie zien we ook zo’n situatie. Van normaal functioneren naar steeds meer verliezen van kennis, herkenning en handigheid. Het blijft een vreselijk proces…
Geniet nog maar van die momentjes want soms valt die herkenning plots weg. De laatste 3 jaar herkende mijn moeder me niet meer alhoewel ik dagelijks langs ging.
Soms maak je een onvergeetbare indruk bij mensen.
Ouderdom brengt je terug in het verleden.
Mutsen kom ik hier ook wel tegen. Hans
@ morgen feest in de GGOS
@ morgen feest in de GGOS
Soms laat je een onvergetelijk in druk bij mensen achter.
Het verleden koesteren we steeds meer met het stijgen van de jaren.
Mutsen kom je hier ook wel tegen. 🙂 Hans
Jij bent een BR’er. En dat komt ook omdat je iedereen helpt en aardig voor ze bent. Dus zie het maar als een pluspunt.
Wel heftig dat je je moeder zo ziet aftakelen.
Love As Always
Dimario
Het moet verdrietig zijn om je moeder steeds wat verder weg te zien sukkelen. Het is zaak om te genieten van de heldere momenten die achter in jullie aanwezigheid nog gegeven zijn.
Mijn schoonvader lijkt ons niet meer te herkennen. Onlangs hadden we de schrik van ons leven toen hij plots wegzakte tijdens een wandeling in de rolstoel en het bewustzijn verloor. Wel fijn dat je fotoshoot momentje de boel mss wat kon opfleuren.
Het doet me aan mijn moeder denken. Het is lastig. Mijn moeder herkende ons tot haar laatste snik, maar al de rest werd één grote verwarring en ontreddering. Hard om je ouder zo te zien. Ik ben er nog steeds verdrietig om. Geniet van ieder moment samen met haar, nu het nog kan.
sommige mensen veranderen geen haar (bij manier van spreken natuurlijk)
Sommige mensen herken je na vele jaren nog en sommigen zijn onherkenbaar veranderd.
Blijf genieten van elk moment dat je moeder nog ‘helder’ is…
Mijn ouders heb ik lang geleden moeten ‘afgeven’ en héél dikwijls wou ik dat ze er nog waren…
Dat men jou na al die jaren nog zo goed herkent, van tijdens de karatelessen, zou ik zien als een groot compliment. De wereld van jouw moeder, ik kan me voorstellen dat zoiets wel blijft nazinderen.
Twee leuke figuren zijn het met die mutsen.
De tijd van herkenning is er nog…geniet ervan samen
Ze zijn in het rusthuis niet erg vlot op wegruimen dan.. als de kerstengeltjes er nog steeds staan..! 😆
Echt wel jammer dat het minder goed gaat met je moeder.. ik vraag me dan altijd af wat ze daar zélf van meekrijgen.. zou ze het weten, zou ze diep van binnen bang zijn? je weet het niet hè. Hopelijk herkent ze jou nog net zolang als die andere mevrouw..! 🙂
Je kan je niet wegsteken Suske 😂. Te beroemd. Twee mooie figuren.
Jammer van je moeder…
Jammer en triets dat je Moeder verder achteruit Suske, gelukkig dat ze jullie nog wel herkend.
toch positief dat je moeder je nog herkent Suske
zelf heb ik het anders geweten
prettige dag
Je hebt blijkbaar wel indruk gemaakt : ) Bijzonder en leuk dat ze je nog herkende!
Sommige mensen veranderen niet heel erg veel in de jaren. Mij herkend ook iedereen. Het kan handig zijn, maar ook een last 😆
Geniet nog maar even van het samenzijn. Voor je het weet kan het anders zijn.
Die popjes zie je ook veel bij de verkoop van kerstspullen.
mogge Suske
toch mooi als je na zo lange tijd nog herkent wordt , heb je toch indruk gemaakt 🙂
2 mooie spoken hebben ze daar 😁
ja wie zal het zeggen hoe lang je moeder jullie nog herkent
heb je de kans bezoek haar maar vaak zo lang het kan
geniet de dag