Dinsdag had ik geen blogpost klaarstaan, daar ik maandagavond er niet toe kwam. Reden was dat Grote Muis erge pijne kreeg en diende opgenomen te worden in het ziekenhuis. Nadat ik haar naar de spoed gebracht had waar ze haar opwachtten had ik nog een vergadering in Tielt. Een drukke avond met andere woorden.
Dinsdag in de voormiddag deed ik boodschappen met iemand uit de buurt. Hij heeft onlangs met zijn bromfiets tegen een stilstaande auto gereden en zit dus voor een tijdje zonder vervoer. Ook heeft hij lichamelijke en mentale problemen. Maandag belde hij me op met de vraag hem te helpen. Zodoende dus.
Dinsdagnamiddag zijn Eva en ik even langs geweest bij mijn moeder in het rusthuis. Zij draagt nu een armbandje waarmee ze haar kunnen opsporen. Blijkbaar heeft ze een paar keer geprobeerd er van onder te muizen in haar rolstoel via de hoofdingang. Die ingang kan je van binnen alleen met een code openen, maar die blijft enkele seconden open en daar heeft ze (ge)(mis)bruik van weten te maken.
Hierboven een foto van de spoorweg vlakbij het station. Ik moest daar maandagmorgen in de buurt zijn voor een gesprek.
Groetjes en fijne dag.
🙂
De dingen des levens ! 
Amai, het een en ander!
Een grote helpende hand voor iedereen. Hoedje af voor jou
Gelukkig zijn er nu van die armbandjes om demente mensen die er op uittrokken terug te vinden. Toen mijn moeder jaren geleden met dementie in verzorgingshuis verbleef wist ze alle dagen te ontsnappen en werd ik opgebeld haar mee te gaan zoeken. Ik kan je niet vertellen welke angsten ik hen doorstaan en zoekpogingen ik heb moeten ondernemen. Ze was eens een keertje langs de Nete gezien richting Duffel .Vermits ze niet zwemmen kon stond ik onder erge druk en heb haar gelukkig gevonden. Die jaren lange druk en angsten blijf je mee dragen
Je bent en blijft er maar druk mee…..
altijd beter als je kan helpen dan dat je geholpen moet worden
Ocharme Grote Muis, wat een ellende altijd
Jouw mama die er even op uit wou, gelukkig bestaan zo’n armbandjes, een mens mag er niet aan denken dat ze plots spoorloos zou zijn
je hebt je goed hart weer getoond, je staat voor iedereen klaar
en die bandjes voor weglopers zijn een zaligheid in een rusthuis
Een @->- voor U.
Ja, zo gaat dat in het leven, en dat loggen hoort er een beetje bij.
Grote Muis laat je ook niet in de kou staan, alle lof voor je hulpvaardigheid.
Gelukkig is je moeder in goede handen, sommige mensen aan dwalen. Hans.
@ Was weer een genoegen de GGOS te maken.
Enerverende dag dus. Arme Grote Muis! Je doet goede werken, Suske.
Je hebt het weer erg druk deze week! Naar voor grote muis dat ze zo’n pijn heeft!
Jij bent een rots in de branding voor iedereen, wat triest voor grote muis én je moeder. In ieder geval is dat bandje wél praktisch, op die manier kan ze altijd makkelijk teruggevonden worden vóór ze in de problemen komt.
Oeps blijkt ik ineens anoniem door het leven te gaan.
Ze hadden je weer veel nodig en jij bent er dan…goed van je 🙂
De grootmoeder van mijn ex ging ook altijd lopen, maar ze zei altijd dat ze naar huis ging. Een armbandje is dan wel vriendelijker dan het systeem dat dat ouderlingentehuis van toen hanteerde.
gelukkig dat je er bent om te helpen Suske
prettige dag
Dat is minder voor grote muis en hopelijk kunnen ze haar nog helpen. Je hoort vaker wel eens van ouderen die weglopen. Gelukkig kunnen ze haar nu altijd opsporen.
Oh alweer naar de spoed.. het zit echt niet mee. 😦
Dat hoor je vaker, dat die oudjes dan wegglippen.. ze hebben zelf niet door dat dat de bedoeling niet is natuurlijk.. ze gaan gewoon es die deur uit, zoals ze ooit altijd gewoon deden.. is oppassen geblazen voor het personeel daar.
Dat klinkt niet goed voor Grote Muis.
Goh, jou Moeder is dus ontsnapt, dat kan ze beter niet doen.
Gelukkig dat jij altijd in de buurt bent om te helpen.
Ik denk dat we allemaal wel een poging zouden wagen om te ontsnappen. Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar van dichtbij gezien hoe het is, altijd tussen die muren.
Haha, bij mijn vader werkte dat ook zo, maar hij wist de code te achterhalen en verdween op die manier. Grote Muis heeft het niet makkelijk op deze wijze, ik hoop dat haar een lange lijdensweg bespaard blijft.
Goed dat ze je weten te vinden, maar zielig voor Grote Muis.
ps ook hier werkt de like niet meer. Ik hoop het te herstellen.
mogge Suske
dus weer flink met met Grote Muis ;(
ja ergens kan ik me ook wel voorstellen dat je moeder daar weg wil , sommige rusthuizen-bejaardenhuizen of hoe ze allemaal heten , zijn niet de meest leuke plekken om te zijn , maar gelukkig houden ze haar goed in de gaten
al in al was jij weer aardig bezig
geniet de dag
Zo is het Karel. Mijn moeder was er maar kort, maar het was toch te lang. Het rusthuis werd mijn nachtmerrie.
ons mem haar eigen keuze , ze wilde naar een aanleunwoning van het bejaardenhuis ze ooit werkte , om geld te sparen om mij in Canada op te zoeken , en ze had daar in Purmerend meer vrienden en bekenden dan hier in Hilversum , waar ze kwamen vanwege het astma centrum Heideheuvel
het was er fantastisch , nu hoor ik ook vandaar slechte berichten 😦
in en in triest is het
dank aan de bezuinigende politieke kl**tzakken die er hun zakken mee vullen
Wat ik zag in het rusthuis van mijn moeder: een groot tekort aan (geschoold) personeel. Vrijwilligers sprongen soms in, maar je wil niet weten hoe onbekwaam sommigen waren… en zo bot tegen die lieve ouderen. Nee, ik vond het niet oké.
Ik lees ook wel dat je mem er zelf voor koos. Dat scheelt. Mijn moeder werd plots zeer verward na een ziekenhuisopname waardoor het niet anders kon.
heel erg al die verkeerde bezuinigingen 😦