Vandaag bezocht ik samen met Eva mijn moeder in het rusthuis van Westrozebeke. We gingen met haar even wandelen in de omgeving van het centrum. Ik duwde de rolstoel. Pas dan merk je hoe schots en scheef sommige voetpaden zijn. Het was maanden geleden dat ze nog eens buiten was en genoot van de wandeling.
De foto nam ik terwijl ik zat te wachten op Eva die een nieuw hoesje voor haar telefoon ging kopen in een winkel in de Ooststraat. Eens die klus geklaard reden we eerst naar huis en van daaruit dan naar Westrozebeke.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
En niet alleen de stoepen maar ook alle rekken, palen en borden. Fijn dat je moedertje eens buiten kon.
Dat alles schots en scheef ligt valt hier ook op hoor. Het vak van stratenmaker valt qua opleiding samen met dat van stadsbestuurder die zou moeten zorgen voor een rechte en schone straat. Kennelijk behaalden beide soorten mensen geen diploma voor wat ze zouden moeten kunnen….
Inderdaad, pas als je niet goed stapt of een hulpmiddel nodig hebt, besef je hoe onze voetpaden er vaak aan toe zijn.
Het zal haar deugd en plezier gedaan hebben. Scheve voetpaden! Vreselijk en overal.
Fijn voor je Moeder, om er weer even uit te zijn hè?
als je een rolstoel of iets dergelijks duwt, weet je inderdaad hoe slecht de weg is
Een @->- voor jou.
Ja, je merkt dat al als je met je boodschappen wagen naar de auto loopt. Ik denk dat er niet echt een oplossing voor is. Je moeder was er iig wel even lekker uit. Zal haar goedgedaan hebben.
aan voetpaden mag inderdaad wat meer aandacht besteed worden
Daar knapt een mens van op, even de buitenlucht in.
Dan is wandelen in de natuur en op een b-weg wel fijner…
Daar gingen wij met schoonvader altijd de weivelden in en hij vond dat prachtig.
Nou dat is in Nederland niet veel beter. Mijn zusje heeft jaren in een rolstoel gezeten en dat is drama rijden. Niet alleen de stoepen, maar ook alle fietsen die overal worden neergezet.
Love As Always
Dimario
Gezellig is het om samen met Eva mijn moeder te wandelen.
Daar moet onderhoud worden verricht aan de voetpaden. Hans
Ja, pas als je het merkt kom je er achter hoe belangrijk onderhoud is. Gelukkig kan het nog allemaal, en het kan natuurlijk altijd beter.
Of ze planten een verkeersbord in het midden van een voetpad… Kan ook.
Een wandelingetje of een ritje in de zon doet deugd met dit fijne voorjaarsweer.
Hopelijk alles goed met je moeder. Kan ze wat wennen aan haar nieuwe thuis?
Westrozebeke, dat klinkt als een sprookjesoord. In Westrozebeke stond een kasteel en in dat kasteel woonde prinses Graziella. “s Morgens ging ze eropuit om westrozebeekse rozen te plukken, de mooiste, de roodste en de geurigste rozen van de hele wereld. Op een dag, het was net na negenen, zag ze… Etc.
Dat is inderdaad schrikken van zoveel slechte paden als je iemand in een rolstoel duwt.
ja fijn dat je moeder zo buiten komt , doe dat maar zo vaak als het uitkomt
en stuur de gemeente rapporten van de plekken ( de hele stad ) waar het rolstoel onvriendelijk is
rolstoel-vriendelijk kan toch niet moeilijk zijn Suske
groeten
Heel belangrijk voor je moeder om nog zoveel mogelijk naar buiten te gaan. Maar inderdaad, met een rolstoel merk je pas hoe slecht de bestrating vaak is en hoe vaak mensen onachtzaam parkeren bij de afritjes.
Is eigenlijk van de zotte dat iemand in een rolstoel nog steeds uit moet kijken voor scheve paden en verhoginkjes en zo.. dat is echt bar en boos nog steeds. Máár: ze kunnen wél parkeren daar, zo blijkt uit je foto..! 😉
Mooi toch dat ze met dit mooie paasweer even naar buiten kon.