Het regent als ik halt houd voor het huis van de Muizen. “Typisch belgisch zomerweer”flits het door mijn hoofd. Grote Muis heeft heel de voormiddag gewerkt als vrijwilligster voor een groep die zich inzet voor mensen die het niet breed hebben, zeg maar “arm zijn”.  Ooit behoorde zij en haar dochter ook tot die doelgroep, maar de laatste jaren is ze uit die “bodemloze put” geklauterd en heeft haar leven financieel weer op het goede spoor.  Ze had me de dag voordien gevraagd of ik met Kleine Muis naar de Mac zou gaan als ze terug thuis is van haar vrijwilligerswerk. 

Tijdens de rit vertelt Kleine Muis honderduit wat er zoal op haar maag ligt, figuurlijk dan. Vooral het feit dat zij beschuldigd worden van roddels die niet door haar de wereld ingestuurd worden maakt haar boos. Als ik vraag wie haar beschuldigd blijken het de buren te zijn, onder…