Toen ik onlangs langs ging bij mijn moeder zat ze aan het venster aan een tafeltje geconcentreerd bezig te zijn in een doos vol papier weet ik veel.
Ik : waarmee ben je bezig ?
Moeder : ik zoek een rouwkaart om mee te geven met de buren voor de begrafenis van een vrouw die hier vlakbij woont.
Ik : oei, hoe kende je die vrouw ?
Moeder : die ken ik niet ! Geen idee wat haar naam was maar ze woont hier rechtover.
Ik : waarom geef je dan een rouwkaartje mee als je haar niet eens kent ?
Moeder : je weet maar nooit dat ik haar kinderen tegen het lijf loop.
Ik : die ken je toch niet en zij jou ook niet ? Daarbij hoe ga je hen tegen het lijf lopen ? Je komt nooit meer buiten.
Doos gaat dicht.
Dan begint ze over het feit dat ze dringend nieuwe drinkglazen nodig heeft. Ik kijk in de kast en zie dat er meer dan genoeg zijn. “Als je toch nieuwe wilt is dat voor mij geen probleem, maar tekort heb je er in ieder geval niet.” Ze denkt na. “Er staan er waarschijnlijk nog in de kelder maar van de buren mag ik de trap niet meer gebruiken. (er is een trap naar een grote kelder en daar heeft iedere bewoner een kamer die hij of zij als kelder gebruikt.) Goed van die buren. Je weet nooit wat er gebeurt moest ze naar beneden gaan.
Ik besluit er een kijkje te gaan nemen. Na wat zoekwerk vind ik een kartonnen doos met glazen. Die neem ik mee naar boven. Eén voor één bekijkt ze de glazen. Plots ontdekt ze iets : “De pollepel die ik al jaren kwijt was !”. De glazen die ze niet nodig heeft draag ik terug naar de kelder.
Die is weer voor een tijdje gelukkig en tevree !
🙂
De dingen des levens ! 
Gelukkig bracht weer pollepel terug. Gelukkig maar. Je moeder is ook weer tevreden!
Ondanks alle verwarring toch een happy end 🙂
Geweldige karakterschets!!
ahhhhhhh suske,
wel lief dat ze zo denkt,
maar het wordt er voor jou niet eenvoudiger op,
wat ben je toch een lieve kerel
xxx
Zo liep het anders af dan verwacht.
Ach ja hier sterven ook buren, maar weet ook vaak niet wie het zijn.
Komt ook dat ik niet met iedereen sta te roddelen.
Gelukkig brak de pollepel het ijs. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Ze houdt je mooi bezig en dat is ook geen probleem. Je weet het tenminste mooi op te lossen.
Love As Always
Dimario
Geestig! Ja je moeder is tevreden, dat is het belangrijkste.
Tja, als je alle mensen die je niet kent een kaart moet sturen, dan ben je voorlopig wel bezig. Gelukkig kan jij het bezoek aan de kelder wel navertellen, een pollepel bij een winkel halen was waarschijnlijk minder hachelijk geweest!
Gewoon lief van je moeder dat ze een kaartje wil sturen, laat haar maar doen als er nog een kaart. Nabestaanden vinden altijd troost bij dat soort kaarten omdat er waardering voor de overledene uit spreekt.
Fijn dat je moeder weer tevreden is, geeft haar weer een beetje rust…!
Altijd wat met die pollepels…
Ha de verloren pollepel weer terug en moeder tevreden nu
Fijn weekend
Mooie verhaal en een rake omschrijving van de ditjes en datjes waar de oudere mens en zijn mantelzorger tegenaan lopen.
Waar een pollepel al niet goed voor is.
De pollepel die het tussen de glazen deed … in de kelder dan nog.
Een detective, 🙂
De trap ziet er gevaarlijk uit, goed dat de buren opletten!
LOL. Fijn voor je moeder dat je haar zo helpt en dat ze haar pollepel terug heeft : )
mogge Suske
ja de titel maakt nieuwsgierig
wat een mooi verhaal , en belangrijker , je moeder is weer helemaal tevreden
geniet de dag
Met de titel alleen al lag ik in een deuk van het lachen.