Op een zondagavond krijg ik de vraag van Exvan om hem en zijn zoontje naar zijn ex in hooglede te brengen. Hij zal zelf zorgen dat ze terug thuis geraken. Nu zijn laatste lief de deur uit is wil zijn vorige hem wat troost en een luisterend oor geven. De bagage wordt in de koffer van de auto gezet; Ondertussen volgt de dame waar hij bij wil zijn alles via het videoscherm.
De meiden hebben me bijna twee jaar niet gezien maar herkennen me onmiddellijk. Lisa schreeuwt mijn naam uit en komt met open armen op mij af. De meid telt reeds vijf lentes. Ava die alles vanop afstand gadeslaat is er reeds zes en gaat naar het eerste leerjaar. Veel problemen door haar autisme heeft ze niet. Als Lisa terug op de grond gezet is komt Ava dichterbij. Met kleine ogen kijkt ze me aan. “Waarom heb jij zo’n…
View original post 305 woorden meer
Als alleenstaande is het ook moeilijker lijkt mij en dan helemaal als men gemonitord wordt, kinderen zijn vaak flexibel in situaties, echter is dat meestal in probleem situaties om de druk niet nog hoger te maken voor de ouder/opvoeder .
mogge Suske
ja jullie katten waren/zijn regelmatig te gast in je blog
jij een rustdag vandaag , nu ik op eten halen en bezoek pedicure ook rustig aan hoor
fijne woensdag groet
Wie weet kruipen ze straks weer bij elkaar. Kan dat ook weer een spektakel worden. OF niet natuurlijk. Beter blijven ze gewoon vrienden denk ik.