Enkele dagen later wordt Prosper onofficieel uitgenodigd op het kasteel van den baron. Hiervoor heeft hij zijn plastron met de kleuren van de voetbalploeg uit de kast gehaald. Dat dienen plastron er jaren opgeborgen gelegen heeft kan je niet ontkennen dit alleen al door de geur van mottenballen. Zijn vrouw heeft hij maar thuisgelaten. Prunella is nu eenmaal zo simpel van geest dat je er overal mee in verlegenheid komt.

Zo in zichzelf mompelend belt hij aan. Guillaume de butler laat hem binnen. Achteraan op het terras zitten de baron, de burgemeester en de commissaris hem op te wachten. Prosper is benieuwd wat deze hooggeplaatsten hem te vertellen hebben. Helemaal gerust is hij er niet in. Hopelijk blijft zijn aanklacht naar aanleiding van dat gedoe in de doucheruimte in de onderste lade.

Alle drie staan recht en schudden hem stevig de hand. “Ga zitten Prosper” gebiedt de baron. “Een likeurtje…