Het is een zondagavond in het coronatijdperk. Ik heb mijn meerdere dagen lange baard geschoren en lig nu in pyjama op bed stichtende lectuur van LP Boon te lezen. Mijn GSM ligt al op te laden voor de volgende dag. Plots hoor ik deze trillen. Het geluid staat altijd uit maar de trilfunctie blijft aan. Je weet maar nooit dat mijn moeder dringend moet bellen. Ik neem op. Het is Grote Muis. Ze vraagt of ik Kleine Muis en haar wil komen ophalen bij Kleine Mama en Grote Baas. Kleine Muis wilt er niet slapen en wil naar huis. Aan haar stem merk ik dat ze gedronken heeft. Ik kijk op mijn uurwerk : 21u15. “Ben je al naar bed ?” vraagt Grote Muis. Ik antwoord dat ik reeds in pyjama ben. “Dag geeft niets” antwoordt Grote Muis. “Als je ons maar komt halen.” “please please” hoor ik Kleine Muis…
View original post 437 woorden meer
De dingen des levens ! 
I really like your blog. A pleasure to come stroll on your pages. A great discovery and a very interesting blog. Fascinating and beautiful. I will come back to visit you. Do not hesitate to visit my universe. See you soon 🙂
Je hebt een zwak voor deze vrienden van je. Nee zeggen is dan erg moeilijk, dat snap ik wel. Toch maar eens proberen?
We hebben het uitgepraat. Da’s het voorneamste. Ik weet wie hier achter zit en da’s al veel. Misschien later meer hierover.
Rare toestand…
Ja, als ik uit bad kom doe ik ook altijd mijn pyjama aan, en als ik nog wel moet ga ik niet in bad.
Je bent een goed mens, maar er zijn grenzen…
ja Suske
ik liep daar het grote rivieren pad , veel water en ook veel molens
ben blij dat je de foto’s mooi vind
fijne avond groet