Deze week vertelde ik dit “avontuur”‘ aan een medewerker. Ik herinnerde me dat ik het ooit opgeschreven had, maar niet of ik het ooit gepubliceerd heb. Indien wel moet dit lang geleden zijn. Hoe dan ook, vanavond zwier ik het (weer eens) op mijn blog. Veel leesplezier.
Vele jaren geleden waren wij op vakantie in de buurt van Roermond. Wij zaten in een vakantiehuisje van Landal Greenparks en deden regelmatig uitstapjes. Wanneer het weer een ietsie tegenviel bleven we op het domein. Meestal gingen Eva die toen een jaar of acht was en ik dan zwemmen.
Op een dag viel het weer eens ferm tegen. Bakken water vielen naar beneden. God had duidelijk de sluizen opengezet. Dan maar zwemmen.
Het krioelde in het zwembad van het volk en Jasper, Eva en ik hadden het naar onze zin. Na het zwemmen richting kleedcabines met onze kleren, netjes in een rugzak gepropt, mee onder onze arm. Eva had nog wat problemen om zich af te drogen en om te kleden, dus bleef ze bij mij. Jasper ging zijn eigen weg. Ik zag het helemaal niet zitten om met zijn tweeën zo’n eng hokje binnen te stappen en ons daar om te kleden. Je zou er voor minder blauwe plekken en claustrofobie aan over houden. Mijn voorkeur ging dus naar de gezamenlijke kleedruimte. Probleem : waar moet ik als man met een achtjarig meisje binnen, bij de vrouwen of bij de mannen ? Bij de mannen natuurlijk, Eva had toch geen erg in al die half of helemaal naakte mannen en jongens. Daarbij, ik was toch bij haar ? Toen Eva en ik de ruimte binnenstapten zag ik daar verschillende moeders bezig met hun zoontjes te hielpen afdrogen en hun kleren aantrekken. Wat nu ? “Als die wijven zo vrijpostig zijn om bij de mannen binnen te gaan, wel dan moeten ze het zelf maar weten. Ik ga mij hier en nu omkleden. Daarbij, die hollandse vrouwen gaan me toch nooit meer zien. Die wonen honderden kilometers ver weg”.
Ik had nog maar net mijn zwembroek uitgetrokken en een handdoek genomen om mij af te drogen of die vrouwen beginnen daar in een zuiver Roeselaars dialect tegen elkaar te praten. Ik dacht dat ik door de grond zakte. Best mogelijk dat die vrouwen vlak om de hoek van onze straat wonen en erger, mij (her)kennen. Vlug afdrogen, kleren aan en vervolgens Eva helpen.
Om te eindigen moet ik vermelden dat zover ik me herinner door geen enkele vrouw uit Roeselare werd aageklampt met : “ik herken u van in die kleedkamer in dat vakantiedorp”. Dit betekent waarschijnlijk dat ik ze nooit meer tegen het lijf gelopen ben of dat ze toen niet echt naar mijn gezicht gekeken heeft.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Je wordt pas herinnerd als je zodanig opvalt dat mensen iets hebben om over te praten. Overigens kwam je die open kleedruimten ook tegen in andere landen. Duitsland, Engeland, allemaal van die wonderlijke openheid bij het omkleden. Net als in de WC’s waar je met zijn allen naast mekaar moet gaan staan. Valt mij als Hollander toch vaak op….Maar ach…wie herkent je achteraf nog….
Neen herkennen zullen ze je niet, ze hebben teveel gefocust op je bloot gat hahahaha! Zo zie je maar dat je overal en onverwachts stadsgenoten kan aantreffen
Meestal hebben dat soort parken ook omkleedhokken voor jonge gezinnen, met een omkleedtafel voor hele kleine kinderen. Die nam ik dan meestal om een bezoek aan zo’n groot hok te voorkomen. Want daar zouden ze het dan nu in Roeselare nog over gehad hebben, denk ik! Hachelijk?
Overal kom je dan tegen. Toch blijkt het wereld klein. Het is prachtig weer. Ik ga zo lekker weg. Hopelijk gaat wat beter met Eva.
Goede zondagmorgen Suske. Aan een fijn weekend bezig? Ik hoop het en hoop ook dat je ondertussen al meer en zeker goed nieuws van je Eva hebt!
Ja zeg dat moet lukken om ze daar Roeselaars te horen praten
ik geniet al ruim 2 jaar nu van 1 lang weekend hihi
heb me nog geen tel verveeld
jullie ook een goed weekend
De wereld is maar klein. Zo zie je maar weer.
Goede morgen Suske.
Ik hoop dat jij ondertussen wat beter nieuws over je Eva hebt gekregen en je dus weer op bezoek bij haar mag gaan. Courage hé…
Voor straks een heel fijn weekend gewenst!
Of men ziet er geen noodzaak in om er over te beginnen!
😂
Ja ik ben het met Kakel eens, die vrouwen keken naar je edele delen, dan kijken ze niet naar je gezicht. Hoewel…. hoe zat het ook alweer met “die neus van de man” in dat dat Duitse gezegde?
Die vrouwen hebben vast niet naar je gezicht gekeken (-:
Het zal je maar overkomen, haha!
Haha, die hebben beslist naar iets anders gekeken…
ha die Suske
ja de zon is er goed bij ook hier
ik wandelde gister een prachtige wandeling bij ook prima weer
vandaag wat HH en wat rust
geniet de dag
de wereld is klein Suske..
waar ze nu naar gekeken hebben, blijft de vraag
groeten
Goede morgen Suske. Woehaha, wat een heerlijk, grappig verhaal en ik geloof niet het ooit al te hebben gelezen bij jou. Bedankt voor het delen én mijn eerste lach van de dag!
Haha, ja overal ter wereld kun je stadsgenoten tegen komen….!!
ja, dat viel tegen :o)
Eén @->- voor jou
Greet schrijft hier soms.
Maar leest zij hier ook?
Ik kijk uit naar deel 2 van dit blog.
Vrolijke groet,
hahaha
prachtig blog en ik herinner het mij niet
maar om nu omdat het regent , maar te gaan zwemmen en nat worden
had ik waarschijnlijk gekozen voor een mooie wandeling
en ach M of V kleedruimte , ” valse schaamte ” is nergens voor nodig
Waar ze dan wel naar gekeken hebben blijft de vraag whahahaha
Leuk stukje 😉
Proest 😉 het zal het laatste zijn. ☻☻
Weet je ook nog wat er zoal gezegd werd?
nee, dat herinner ik me jammer genoeg niet. Het was vooral het dialect en accent dat me opviel.
Grinnikend het geheel gelezen 😉😎😄
Ha ha, het bewijs de wereld is klein overal kom je buurtgenoten tegen.
hier nog een bekende gezien, wel een paar vriendelijke Vlaamse jongeren. Hans
Owh hahahahhha, dat is wel even een tegenvaller. Gelukkig heeft het je niet achtervolgt.
Love As Always
Di Mario