De zon schijnt als we de troosteloze woonwijk binnenrijden. De huizen lijken op reusachtige grijze betonnen blokken. Hier en daar zie je een grasveldje voor de deur met daarop een kapotte kinderfiets of ander stuk speelgoed dat er lange tijd geleden achtergelaten werd. Ik parkeer de auto aan de overkant van de straat vlakbij het huis van de ex van Grote Muis, de papa van kleine Muis dus. Gelukkig is hij niet thuis maar bij zijn lief in Gent. Hun oudste zoon woont vlakbij en vader komt regelmatig op de koffie. Nu hij in Gent is kunnen ze ongestoord even langs gaan bij het buurmeisje met wie Kleine Muis steeds kon mee spelen als ze een weekendje bij papa doorbracht. Dit is ondertussen al bijna twee jaar geleden en daar we nu toch in de buurt zijn wilt Kleine Muis haar vriendinnetje eens terugzien.
In de verte ziet Kleine Muis…
View original post 360 woorden meer
De dingen des levens ! 
Al bijna twee jaar geleden. Triest toch dat ouders hun kinderen de dupe laten worden van hun eigen falen.
Als het maar bewoond wordt, want leegstand is nog erger.
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Goede avond Suske. Dit is weer zo’n verhaal waarin jij niet alleen toont dat je goed schrijven kan maar ook dat je zo’n mooi, meelevend mens bent. Blij dat ik je ken! Voor straks een heel fijn weekend gewenst hé.
Het is me wat al die gebroken gezinnen met alles sores die daarbij schijnt te horen.
Gelukkig zie ik het ook anders en is de bezoekregeling goed geregeld.