Het is 11 uur in de morgen. Samen met enkele medewerkers trek ik gewapend met strandstoelen en parasols naar de zandbak die wat verderop op het stationsplein staat. Alhoewel de zandbak zich niet in ons werkdomein bevindt hebben we met het stadsbestuur overeengekomen dat de strandstoelen door ons zullen geplaatst en teruggehaald worden.
Het is reeds warm maar er is weinig volk op en rondom de zandbak. Slechts enkele jongeren zitten aan de rand terwijl een kleine mollige jongen die bij dit groepje behoort in de zandbak speelt. Ik begin met het rondzetten van de strandstoelen terwijl één van de collega’s in de zandbak de parasols gaat plaatsen. Ik nader het groepje bestaande uit twee meisjes en een jongen. Nu pas let ik op hen en onmiddellijk herken ik de jongeman. Het is niemand minder dan Angelo de oudste zoon van Klusjesman. Ook al ziet hij er nog jong uit…
View original post 416 woorden meer
De dingen des levens ! 
Ja, in zand zitten lijkt me sowieso niks, ik ben ook niet graag op zand. Ik zie het wel graag eventjes als ze strandvoetbal doen en zo.
Fijn dat de kinderen iets hebben om te spelen in de staf
Goede zondagmorgen Suske. Bedankt voor dit weer knap geschreven verhaal met een blogger in de hoofdrol. Jij hebt de gave om alles in mooie volzinnen te verwoorden, zoveel is zeker!
Toch grappig zo’n grote zandbak in de stad. Zo hebben de kinderen ook nog wat om handen.