De nieuwe school is zich niet zo ver van ons huis. Met de fiets is deze heel gemakkelijk te bereiken. Eens uit onze straat moet ik steeds rechtdoor rijden. Poepsimpel. Geert zit daar ook op school. Hij gaat naar het vijfde leerjaar. We zullen samen naar school fietsen.
De vakantie is voorbij en we moeten terug naar school. Niet meer naar mijn vertrouwde school maar naar de mij onbekende Broederschool. Behalve Geert ken ik daar niemand. De meeste jongens komen uit Krottegem dat vlak achter de school ligt. Tegen de leraar mag ik geen meester of meneer zeggen, maar Broeder. Dat snap ik niet zo goed. Wat is een broeder in hemelsnaam ?
Tussen de kinderen zit een echte pestkop. Deze morgen begon hij op de speelplaats met knikkers op de hoofden van andere kinderen te slaan. Enkele kinderen zijn huilend hun beklag gaan doen bij broeder André zoals de broeder dus heet. Hij ziet er sullig uit maar ik heb al gemerkt dat hij dat helemaal niet is. Ik vraag me af wat er zal gebeuren als die pestkop terug naar binnen komt. Ik vrees dat broeder André uit zijn krammen gaat schieten.
De bel rinkelt. Einde speeltijd. We gaan op rij staan en gaan één voor één zwijgend de trap op naar onze klas. Vooraleer we gaan zitten moeten we zoals altijd eerst een “onze vader” en enkele “weesgegroetjes” opzeggen. Dan doet de broeder teken dat we moeten gaan zitten. Nu roept broeder André de jongen zijn naam. Broeder doet teken dat hij hem moet volgen naar de traphal naast de klas waar de kapstokken hangen met onze kleren. Gedwee gaat de jongen mee met de broeder. Dan valt de deur dicht. Eerst horen we alleen een akelige stilte in de gang. Niemand van ons durft iets te zeggen. Dan begint er een gesprek dat niet al te lang duurt. Nu horen we klappen en gegil. Angstig kijken we naar elkaar. Nog steeds niemand die iets zegt. Enkele minuten later houdt het gegil op. De deur gaat open en de jongen komt met een rood gezicht van het wenen, hevig aan zijn hoofd wrijvend naar binnen gevolgd door de broeder die hem troostend aanspreekt. Je moet nu eenmaal vuur met vuur bestrijden. Terwijl broeder Andre de deur dicht doet gaat de jongen aan zijn lessenaar zitten. We moeten ons taalboek uit onze lessenaar halen en zo gaat de les verder.
Tot de volgende aflevering.
Groetjes.
🙂
De dingen des levens ! 
Pestkoppen zijn van alle tijden. Maar die lijfstraffen, dat kon eigenlijk echt niet. Gelukkig is er wat dat betreft heel wat veranderd.
Die Rooms-katholieke broeders konden er wat van. Ik had er ook mee te maken. Om he tminste of geringste werd er ‘uitgedeeld’ al dan niet met linealen of aanwijsstokken. Ook ik kreeg eens in het bezemhok een paar tikken. Niet mis. Maar thuis gekomen kwam mijn atheistische stiefpa, automonteur en handelaar in mobiele zaken in woede mee richting school. Hij pakte de desbetreffende broeder bij het zwarte pak en tilde hem even wat van de grond. Nog een keer een tik en hij kon het verder schudden. Dan ging hij als zuster door het leven. Let wel, dat was in 1955. Andere tijden, maar mijn stiefpa moest niets hebben van die Roomsen. Opmerkelijk genoeg, ik heb nooit meer last gehad van slaan door leerkrachten tijdens het verder uitstekende katholieke onderwijs. Maar er werd om me heen best vaak behoorlijk uitgedeeld….dat ging gewoon door.
Pesters weten niet wat ze iemand aan kunnen doen voor de rest van hun leven
Andere tijden toen…. men deed niet zo moeilijk over de corrigerende tikken.
nog even en die broeders bestaan niet meer, en maar goed denk ik
Jij zat dus op een katholieke school Suske, heb je er geen blijvend letsel van over gehouden? *wink, big smile*
Hopelijk ga jij nog lang door met die jeugdherinneringen, ik geniet er van, vooral omdat je het allemaal zo knap verwoord!
Laten we zeggen dat het voor een groot deel mijn beeld over “katholieken” gevormd heeft.
mogge Suske
dus school en jij werden geen vrienden 🙂 nu zo zijn er vast wel meer onder ons
jij al aan het werk begrijp ik , nu ik zal zo aan het HuisHaten en in de middag maar ff de tuin in wandelen
wens je een fijne werkdag
Inderdaad boeiend geschreven maar wel een rot verhaal hoor. Kwam het nog goed daar?
in de vier jaar dat ik daar op school zat zou het nooit echt goed worden tussen school en ik.
Dat had me ook verbaasd.
als dat de eerste kennismaking met de nieuwe school was ..
ook niet echt een ‘opkikkertje’, eh? 😉
boeiend geschreven, suske!!
Wel fijn dat je samen met Geert ging.
Broeder André kent de klappen van de zweep en weet ze uit te delen.
Zo ging het in die tijd, wat is men nu dan soft. Hans
oei.. dat zal hij wel gevoeld hebben. Gelukkig heb ik dat nooit meegemaakt. Maar ik was natuurlijk ook geen pestkop.
Love As Always
Di Mario
Dat waren pas tijden op school…
Dat mocht vroeger ook niet meer, terwijl ik in de jaren vijftig op de Lagere School zat.
Dat zou een leraar nu eens moeten proberen… Oog om oog, tand om tand. Het staat zelfs in de bijbel. Een keer heeft een juffrouw mij geslagen omdat ik zat te praten. Ik was zo beledigd dat ik naar huis ben gelopen.
Ik hoop dat Andre je nooit heeft gepest.
vroeger waren lijfstraffen schering en inslag. En soms verdiend ook!
Nu zouden ze dat niet meer moeten proberen!
ha die Suske
ja zo ging dat vroeger ook bij ons op de openbare lagere school hoor
er was een leraar die tikte met een lineaal flink op de vingers en een ander trok aan je oren
zal te tegenwoordig niet meer horen
Zou zo’n pester daar nu van leren? Het lijkt me wel effectiever dan alleen maar zeggen dat je nooit meer mag pesten, want daar stoort echt geen pester zich ooit aan!
ik ben toch curieus hoe het verder met die Broeder afliep
Die heb ik later in de jaren 1990 nog wel eens tegen het lijf gelopen. Of hij nu nog leeft valt te betwijfelen, maar je weet nooit.
En…. heeft de jongen daarna nooit meer andere kinderen gepest? Tegenwoordig is zo’n lijfstraf overal taboe, toch kan ik me wel situaties voorstellen waar een weloverwogen, en vooral beheerste, corrigerende tik een beter effect geven dat alle ‘gepraat” van tegenwoordig!