Dinsdagavond bracht ik een fluo hesje naar Leen voor het kind van één van haar vriendinnen.
Het meisje was het hare kwijtgeraakt en was bang voor straf als het weer eens zonder hesje op school kwam.
Hoe ik dat hesje in mijn bezit gekregen heb weet ik niet meer, maar mijn kast met rommel en ander bruikbaar materiaal is weer wat lichter.
Vervolgens reed ik naar de hier op deze blog heel erg beruchte Gazastrook.
Toen ik uit de auto stapte zag ik in de verte een vertrouwd gezicht.
In een deuropening stond niemand minder dan Ernest den Evangelist op wacht.
Met veel gevoel voor drama en hevig zwaaiend met de armen vertelde hij me dat hij en zijn echtgenote vrijwilligers zijn bij een organisatie die instaat voor noodopvang.
Ieder ogenblik kon de politie aankomen met een nieuwe kostganger.
Plots ging de GSM van Mevrouw den Evangelist en wat bleek ?
De persoon van wie niemand zijn naam kende bleek te wachten in een straat aan de andere kant van de stad.
Van politiebegeleiding geen sprake.
Bijkomend probleem was dat Ernest en zijn dame met de fiets gekomen waren.
Ernest zag geen uitweg en riep God om wijsheid en raad.
Nadat ik Ernest bij zijn broek en zijn kraag gegrepen had en in de auto gekatapulteerd reden we naar de straat waar de illustere onbekende stond te wachten.
Niemand te zien.
Geen naam, geen beschrijving….niets.
Daar stonden we dan op een plein op zoek naar iemand waar we nul gegevens van hebben.
Ernest wou naar zijn vrouw bellen maar blijkbaar had hij zijn GSM bij haar gelaten.
Nadat Ernest enkele mannen had aangesproken om te vragen of zij soms hulp zochten reden we terug richting Gazastrook.
Zijn vrouw had net de politie aan de lijn.
Of we voor 19 uur die man konden ophalen.
Na 19 u sluit het bureau en dan trekken de agenten naar het hoofdbureau nog een andere kant van de stad.
Opnieuw Ernest in mijn auto gegooid en op naar de politiepost.
Het was reeds 18u45.
Terwijl Ernest binnen de zaken regelde met de ondertussen doodvermoeide agenten wachtte ik in de auto.
Tenslotte kwam hij terug naar buiten met in zijn kielzog een oudere man.
Blijkbaar kennen ze elkaar van vroeger.
Hoe dan ook, we hadden onze “man in nood” gevonden en voor de zoveelste keer in één uur tijd reden we terug richting Gazastrook.
Eindelijk kon ik mijn favoriete winkel bezoeken en er mijn inkopen doen.
Eind goed, al goed dus !
Cheers.
🙂
mogge Suske
al in al weer een leuk afsluitertje van de dag 🙂
ik vergrote het plaatje ff , en zie daar dus niet wat je noemt een echte Belgische pint
proost en geniet de dag
Nou dat biertje had je dan ook dik verdiend met al dat heen en weer rijden, proost!
gelukkig is het alcoholvrij ! 🙂
Als het aan het gewicht van dat hesje moest liggen 🙂
Iemand zoeken waarvan je niets weet is als zoeken in een oneindige ruimte waar niets of niemand is.
En toch hebben we hem gevonden. Niet te geloven, nietwaar ?
Zie de aanhouder wint… Met een beetje hulp van de moderne telefoons natuurlijk. En weer iemand geholpen. Het kan allemaal zo makkelijk zijn.
Love As Always
di mario
Gods wegen zijn mysterieus …. en dat stuurt hij jou ook nog op pad…. 😉
De gezochte wilde gewoon gevonden worden…
Zoekt en gij ult vinden. Het klopt dus.
Gelukkig, met jou er bij is alles te vinden… 🙂
Je bent een beste vent, Suske! Die pint heb je verdiend.
elke dag een goede daad, dat lukt je probleemloos Suske…
Zo geeft een fluo hesje op twee fronten ruimte.
Je blijft hulpvaardig, al moet je Ernst in de auto kiepen.
Gelukkig was het nog geen 30 graden, anders was je niet zonder zweten gebleven. Hans
Gelukkig maar dat het goed gekomen is, want het kan altijd erger.
Jij weet elke dag weer een goede daad te verrichten Suske, dat maakt je zo uniek!
die pint is dubbel en dik verdient :o)