Op 11 februari om 16 uur kom ik op deze wereld. De nonnen en verpleegsters hebben nog nooit een pasgeborene met zo’n zwart haar op het hoofd gezien. Iedereen die in de kraamafdeling werkt moet mij zien en zo duurt het uren vooraleer mama mij in haar armen kan nemen. Een week later mag mama met mij naar huis. De vrouw van de baas van de betonfabriek waar mijn pa werkt brengt ons naar huis.
Mijn vader rijdt met zijn bromfiets naar het gemeentehuis om mijn geboorte aan te geven. Onderweg passeert hij enkele “kapellekes” en wanneer hij uiteindelijk op het gemeentehuis aankomt weet hij de naam niet meer die hij me moet geven. Na wat denkwerk meent hij zich de naam te herinneren, maar helaas ! Mama is woedend als ze hoort welke naam hij me gegeven heeft.
Enige tijd later ligt mijn vader in het ziekenhuis. Eén van zijn nieren is ziek geworden en moet er uit. Omdat het een levensgevaarlijke operatie is wordt hij door een priester berecht. Zo moet hij niet bang zijn als hij in de hemel komt.
Vlak naast ons woont er een bejaard echtpaar. De man kan ik me niet herinneren daar hij gestorven is toen ik ongeveer twee jaar oud was. Wel wordt er verteld dat hij ooit eens viel terwijl hij met mij op de arm in zijn tuin wandelde. Op de één of andere manier kon hij voorkomen dat ik op de grond viel en pijn had of erger, gekwetst werd. Hoe dan ook, de man heb ik nooit gekend en meer weet ik er niet van. Een trauma zal ik er in ieder geval niet aan overgehouden hebben.
1960 aan onze voordeur in de schaapbruggestraat te Rumbeke
De dingen des levens ! 
3 jaren en 1 dag schelen wij in leeftijd en als ik de oude zwart/wit foto’s terug zie was het toch wel een iets andere tijd.
Morgen vertrek ik om eens een lang weekend te kijken hoe mooi het in Brugge en omstreken is. Ik hoop dat het mooi weer zal zijn, maar anders moet ik de tijd maar doorbrengen met het proeven van Belgische pintjes; niets aan te doen. 😉
Ja idd ook erg benieuwd naar welke naam je dan wel had moeten hebben 🙂 Mooi die oude foto!
Volgens mij kijk je nu vrolijker!
PS: die naam komt natuurlijk in een volgend blog uitgebreid aan de orde?
Vriendelijke groet,
Je trekt een gezicht alsof je een vieze broek hebt, Suske 😉
Formidable foto!
Prachtstukje weer!
leuk om te lezen 🙂
Je snapt nu toch wel dat iedereen dan je naam wilt weten die je vader jou gegeven heeft? hahaha
Mooi verhaal, je lijkt sprekend op je moeder.
Nu ga ik denken welke naam het dan zou moeten zijn.
Suske zou wel origineel geweest zijn… 😛
niets mis met je naam, wat mij betreft…
prachtig toch , zo’n foto van indertijd
groeten
Ja ik snap jouw moeder wel, zit je een half jaar lang over een mooie naam te denken en doet Pa ineens iets ánders, ik zou óók woedend geweest zijn! Maar het is een lieflijk plaatje zo!
Ik ben nu toch ook wel benieuwd welke naam je eigenlijk had moeten hebben.
Love AS Always
Di Mario
Een echte Belgische naam toch? In Nederland hoor je hem niet. Ik zal wat Suskes en Wiskes gelezen hebben.
Je lijkt wel op je moeder… Ik sluit me bij Hans aan.
ja een mooi verhaal
en ik vind niks mis met Suske , maar toch wel benieuwd welke je moeder in gedachte had
Een bijzonder verhaal over een bijzonder mens, wat me intrigeert is welke doop naam je vader eigenlijk had moeten opgeven? Hans