We bevinden on in het jaar 1997.
Ik ben dat bewuste jaar 37, Greet is in verwachting van Eva en Jasper is bijna drie jaar.
Deze laatste loopt hier rond met een gezicht en lijf vol orde vlekken.
De waterpokken zijn op school en dat kan je merken.
Na enkele dagen ziekjes zijn is hij weer op de been.
Mijn moeder had mij vroeger wel eens verteld dat ik nooit waterpokken gehad heeft.
Daar had ik niet veel oor naar en dacht dat ze het misschien wel vergeten was en dat ik de pokken wel gehad had.
Nu ja, ik was heel de kwestie alweer vergeten totdat Jasper de pokken te pakken had en ze er weer over begon.
Discussie ene oor in en andere weer uit.
Op een donderdagmorgen word ik wakker met hier en daar een blaasje op mijn armen.
Het was een warme zwoele nacht§ geweest en ik dacht dat het misschien van het zweten was.
Die dag ga ik gewoon werken en ik heb nergens last van.
De volgende morgen word ik wakker met nog meer blaasjes op mijn lichaam.
Wanneer ik in de late namiddag Jasper ga afhalen bij mijn moeder merkt ze de blaasjes op mijn handen en armen.
“Heb je er nog elders ?”vraagt ze terwijl ik mijn hemd omhoog trek.
Overal op mijn rug ziet ze die blaasjes.
Ook al voel ik me anders top, toch ga ik even langs bij de dokter.
Die stelt onmiddellijk vast dat het waterpokken zijn.
“voel je je goed ?” vraagt hij terwijl hij me verder onderzoekt.
Wanner ik ja als antwoord geef moet hij even lachen.
“Wacht maar af, morgen zul je wellicht anders piepen”.
Niet begrijpend wat hij daarmee bedoelt reken ik af en ga terug naar huis,
De volgende morgen word ik wakker met een barstende hoofdpijn,
Zo ziek heb ik me jaren niet meer gevoeld.
Moeizaam kom ik uit bed.
De jeuk is om gek van te worden.
Overal zijn nu die blaasjes te zien.
Ook op een plaats die heel ongelegen is,
Gelukkig ben ik te ziek om aan iets leuks te denken zodat het kleinood zijn kop niet kan opsteken.
Ik ga me aan tafel zetten in de keuken maar dan wordt alles zwart.
Wanneer ik wakker word is Greet bezig me enkele tikken te geven om me weer bij mijn positieven te krijgen.
Vlug kruip ik terug in bed.
Drie weken moet ik bed houden,
mijn gezicht ingewreven met het rood dat in feite bestemd is voor de billen van de kleinen.
De dingen die de dokter voorschreef helpen niet, dat rode spul wel.
Ik lijk net een apache op het oorlogspad.
De blaasjes verdwijnen maar traag.
Een kinderziekte op volwassen leeftijd is ook niet alles !
De dingen des levens ! 
oefff .. zo kon je op je 37ste toch nog volwassen worden, suske!
of ..
is dat inmiddels nóg niet gebeurd?? 😉
fijn weekend,
om je op te kikkeren is er weer muziek. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
bedankt voor de opkikker. Groetjes.
Ik weet er alles van: ik heb de rode hond gehad op late leeftijd en ook mijn amandelen op 21 jaar laten verwijderen, beter dat te doen als je kind bent…
Het is een vervelende aandoening, onze zoon heeft nog de littekens om zijn lichaam.
Dan is een griepje prettiger. Hans
Waterpokken zijn voor kinderen al vervelend, maar ik wist niet dat ze voor volwassenen nog veel vervelender waren! Hachelijk!
Mijn broer heeft ook op latere leeftijd de waterpokken gekregen en is er doodziek van geweest. Hij zat tegen een ziekenhuisopname aan maar op het laatste moment was dat niet nodig. Helaas heeft hij wel wat plekjes in zijn gezicht aan de pokken overgehouden.
Hoe gaat het met je sinussen? Voel je je al iets beter?
Groetjes Kakel
met de sinussen gaat het weer goed. Met de medicijnen daarentegen was het zo dat ik daar zieker van werd dan de sinussen zelf. Ik ben er dus maar mee gestopt.
Dat was niet misselijk dan… Ik moet lang nadenken om me te herinneren dat ik echt ziek ben geweest.
naar het schijnt zijn kinderziekten bij een volwassene dubbel zo erg!
niet om mee te lachen…
alles op zijn tijd, is beter in de natuur..
Dat zal zeker geen pretje zijn geweest.
Gelukkig ben je er wel goed doorgekomen.
Ja dat klopt, een kinderziekte op volwassen leeftijd kan héél vervelend zijn, maar oke, dát weet je nu uit eigen ervaring;-) Voor kinderen is de waterpokken meestal niet heel heftig hoor!
Het is een pokkeziekte, ook in de vorm van gordelroos. Voor kinderen èn volwassenen.
hopelijk ontsnap ik daaraan, lijkt me verschrikkelijk!
tja, die kinderen kunnen toch tegen een stootje he! 😉
Amai zeg niet min zo lang het bed moeten houden
dat zal zeker geen pretje zijn geweest
ja heb het wel eens gehoord , dat deze ziektes bij volwassenen zeer ernstig zijn
Ze zeggen niet voor niets met nieuwe dingen dat de kinderziektes er eerst uitgehaald moeten worden ….
Daar moest je nu eens een foto van genomen hebben si! Maar soit, het moet idd geen pretje geweest zijn!