Voor dit onderwerp dienen we terug te gaan naar het gezegende jaar 1976.
Gelukkig hebben we daarvoor de teletijdmachine van prof. Barabas niet nodig !
Geen foto uit 1976 maar wel ene van nonkel Juul en zijn wuuf, tante Martha, die in 1971 hun 50ste huwelijksverjaardag vierden samen met familie en notabelen.
Meneer den onderpastoor ontbreekt op de foto want die was zich al aan het opwarmen in café de Gilde waar het avondfeest plaatsvond. Enige tijd nadien smeet den onderpastoor zijn kap over de haag. Met ander woorden : hij was er met een jonge deerne vandoor.
Nonkel Juul viert feest !
hier zie je me anno 1976 in mijn hoekje teruggetrokken met een boekje in dit geval een tijdschrift, genaamd Muziek Expres met artikels over de betere muziek van die tijd zoals Stones, Uriah Heep, Status Quo, Outlaws enz. Als je goed kijkt kun je zien dat Keith Richards op de cover staat.
En er was steeds een naaktfoto van één of ander model dat “beroemd” was in dat jaar.
De ene maand kreeg je de bleke tieten van Yvonne Paay voorgeschoteld en een maand later de bruine joekels van Chaka Khan.
Afwisseling genoeg in die dagen. 🙂
In het laatste verhaal van Nonkel Juul speelt een groot deel zich af in een herberg waar meisjes rondlopen slechts gekleed in een broekje.
Dit beeld is niet iets dat ontsproten is aan mijn verbeelding,
Om dit duidelijk te maken zijn we dus teruggekeerd naar de hete zomer van 1976.
Ik was toen 16 jaar en ging tijdens de vakantie regelmatig fietsen samen met mijn vader. We reden via landelijke wegen doorheen velden en voorbij weiden op zoek naar een kapelletje om tot rust te komen en te recupereren van de hitte.
want zoals ik reeds schreef : 1976 had een hele hete zomer.
Dus moesten we wel regelmatig bijtanken.
Meestal eindigde zo’n woeste rit in zijn stamcafé in Ardooie waar hij dan een kaartje legde nadat hij zijn grootste dorst gelest had.
Je werd er steeds hartelijk verwelkomd door de rondborstige waardin en haar eveneens hartelijke rondbuikige man
De herberg werd vooral bezocht door oudere mannen; weduwnaren en alleenstaanden op zoek naar een verzetje zoals kaartje leggen, diepgaande gesprekken met de waardin en vergetelheid in een glas.
De dochters van de waard speelden in het café tussen de stamgasten.
Gedurende die hete zomer liepen ze meestal slechts in een klein broekje gekleed rond in de gelagzaal ook al waren ze 9 en 11 jaar, maar geen mens die zich daar druk over maakte. Integendeel, die oudjes fleurden op met de aanwezigheid van dit jong geweld en ze beschouwden die kinderen als hun eigen (klein)kinderen.
Het enige wat die kindjes niet mochten doen was de kaarters storen tijdens hun tornooi. Dan zwaaide er wat.
In het café stond er ook een jukebox en daaruit hoorde je regelmatig deze tune :
Nu in 2015 bestaat dat café nog steeds, weliswaar meerdere keren verbouwd en van uitbaters veranderd.
Waar de mensen die er in 1976 woonden gebleven zijn weet ik niet. Als ik het goed voor heb is de man ondertussen overleden.
Yep, times they are a changing.
Deze foto komt niet uit 1976 maar enkele jaren voordien.
Het meisje illustreert wel deze log vind ik.
Aan jullie te raden wie dit is.
En dan nu terug naar 2015 !
De dingen des levens ! 
Foto’s van toen… schitterend!
mooie anekdotes, Suske!
Hoe heet dat café?
Cafe De Tassche, op de wijk de Tassche dat gelegen is op de grens Roeselare en Ardooie. Het vlak naast de kerk.
Grappig, op de foto waar je op de bank zit is de kamer behangen met ongeveer het zélfde behang dat we op de muren van de kamer van de toen 11 jarige dochter geplakt hadden!
Leuk zo’n kijkje in het veleden, het meisje …was dat Leen?
Wat een leuk verhaaltje, het brengt me helemaal terug in de tijd !
Vreemd en onwerkelijk dat het intussen bijna veertig jaar geleden is.
Jaja, de zomer van 1976, ik weet het nog heel goed.
Maandenlang was er geen regen, historisch hoge temperaturen ook.
De brandweer had het er druk mee …
Door de aanhoudende droogte had men de ene natuurbrand nog niet geblust,
of men moest alweer uitrukken naar de volgende …
Vooral op de Veluwe was de situatie nijpend.
Maar, om maar eens met de beroemdste Nedrlander aller tijden (Johan Cruijff) te spreken;
‘Elk nadeel hep z’n voordeel’ …
Opvallend veel jonge meisjes, slechts gekleed in kleine broekjes die zomer …
Ook dat is iets wat ik me nog heel goed herinner van die zomer.
Niet slechts in Westvlaanderen dus, ook bij ons 😉
Een jonge Francky op de bank met zijn fan blad.
Door de Muziek Expres is Onkel Juul natuurlijk achter de jonge schaars geklede meiden aan gegaan.
voor verzet met de oude garden.
Zou zo maar je lief kunnen zijn, het meisje op de foto. Hans
Lang geleden, maar er gebeurde veel in die tijd….!!
Wat heerlijk zo’n terugblik. Dat meisje is een schatje zo te zien… Vast iemand waar gij nu fier op zijt! Nu ik het behang in de kamer uit jouw jeugd heb mogen aanschouwen begrijp ik de vele kronkelingen van jouw geest wat beter. Dat geestverruimende muurpapier heeft je ongetwijfeld gevormd tot de verbazingwekkende schrijver/verteller die je nu bent.
een mooi familieportret…
1976… waar is de tijd, vraag ik me dan af
1976, mijne goeie tijd, als ik dit zie denk ik terug aan :o)
Die bovenste foto: wat een prachtexemplaar!
Zelf sta je gekleurd op de foto. Het doet me deugd dat je niet eenkennig was wat betreft de huidskleur van vrouwen 😉
In 1976 was ik 14 en luisterde graag naar de Bellamy Brothers!
Muzikale groeten,
Kakel
1976…ik was 9 en werd via mijn oudere broer (acht jaar verschil) fan van Uriah Heep. Mooie tijden, Suske en een mooi stuk voor wie wil weten wat mensen eigenlijk zoal deden voor zij massaal naar hun mobieltje staarden.
In al die jaren is er veel veranderd. Het meisje raden is niet moeilijk. Ze is in al die jaren niet veel veranderd.
1976…. waar is alles gebleven …….
pure nostalgie vandaag
Een heel stuk geschiedenis uit het leven van een blogger uit België. Tja, tijden veranderen. Mensen gaan en mensen komen. Maar ze blijven zo blijkt toch voortleven in herinneringen.
mogge Suske
een pracht nummer wat er uit die jukebox komt , het jaar 1976 , zat ik ver weg in Canada , dus wat zich hier afspeelde is niet in mijn geheugen 🙂
ja een geluk dat prof Barabas kon helpen
en het huidige blog een oorsprong kan geven , en we via nonkel Juul en tante Martha en Muziek express met goede muziek en mooie meiden
komen tot mooie fietstochten door het Vlaamsche land , met op het eind een pitstop in de kroeg , en ja de kleding voorschriften bij warm weer waren duidelijk , zo min mogelijk aan , dus wat die meiskes deden was heel gewoon , denk niet dat het heden ten dage nog kan , lopen teveel gestoorden rond
kom ik op de foto van het meiske , dat zal dan Bieke zijn ?
ondanks het slechte weer zeg ik
geniet de dag
Wat mooi om een stukje tijdsgeest van je te lezen!