Zondagnamiddag reed ik met Leen en Britje naar een klein dorp hier vlakbij waar één van haar zonen samen met zijn vriendin en dochtertje woont.
De afgelopen week lagen vader en dochtertje in het ziekenhuis.
De baby omwille van uitdrogingsverschijnselen
en de papa die dus de zoon van Leen is en de broer van Britje met oorontsteking, problemen met de milt en ook nog enkele maagzweren.
Op een eventuele vraag of we welkom waren kan ik niet met zekerheid antwoorden.
Zoonlief zat naar een film te kijken en vriendin was bezig op haar smartphone.
Over de baby die nog steeds in het ziekenhuis ligt zowat geen woord.
Ongeveer een uur later stopte er een auto voor het huis.
Een jong koppel stapte uit de auto en vriendin liet hen binnen.
De dame had veel weg van een barbiepop
en de man zette zich aan tafel en begon er enkele te rollen.
De vriendin van de zoon van Leen keek even vlug in mijn richting en deed verder of haar neus bloedde.
Ik voelde de sfeer gespannen worden.
Eindelijk deed Leen teken naar me dat het genoeg geweest was en dat ze weg wilde.
Wezenloos werden we door haar zoon naar buiten geleid terwijl de rest van de aanwezigen ons geen blik gunden.
We waren duidelijk in “hogere sferen” beland deze namiddag.
Vlug terug naar mijn huis daar Britje dringend naar het kleinste kamertje moest en bovendien grote honger had.
Nadat Britje zich met Eva uitgeleefd had in Eva’s kamer en Leen bekomen van de emoties bracht ik hen terug naar hun huis.
Eind goed al goed ?
De dingen des levens ! 
gastvrijheid staat niet in die jongelingen hun woordenboek… 😦
ik heb zo mijn twijfels, in dit geval…
Wat een triestigheid, Suske.
Nou daar zou ik niet zomaar ja op durven zeggen, het klinkt in ieder geval niet goed,
Maar dat zal de moeder zich helaas ook wel realiseren!
Ik hoop dat het met de baby goed komt….
De vraag is oh het uberhaupt wel goed komt daar… Ik vind het erg voor de kinderen.
Klinkt niet erg bemoedigend allemaal. En machteloosheid is bepaald geen prettig gevoel.
So traurig wünsche dir eine gute neue Woche lieber Gruß Gislinde
ik hoop dat het eind goed was/is
Goh, gebeurde dit allemaal echt Suske, of heb jij hier weer een verhaal uit je duim gezogen? Ik vrees het eerste en het stemt me in- en intriest…
Hopelijk ziet de nieuwe week er iets iets rooskleuriger uit voor jou!
Het lijkt bijna op een tv reportage over een kansloos gezin…. En schop onder zijn donder die zoon.
Durf mijn hand niet in het vuur steken en zeggen dat het goed komt! Maar ik duim wel voor Leen, want ik denk dat ze al haar portie miserie gehad heeft in haar leven.
Fingers crossed!
Dat is wel triest allemaal, hopelijk komt het toch nog goed……
Dat is niet goed, dunkt mij!
ocharme leen ..
al zoveel aan hare kop en dan dit er nog bij .. 😥
Zeker triest als je zo wordt ontvangen en genegeerd, er zal geen snelle herhaling zijn. Hans
Moeilijke familie-omstandigheden, maar waar geen wil is, is ook geen weg. Teleurstellend…
Mijn Koerdische hulp vertelde dat haar moeder drie baby’s verloren heeft omdat ze geen tijd had om ze te voeden. Ze moest van haar man heel de dag op het land werken. En dit is nog maar 1 jaar geleden. Soms zou een mens een struisvogel willen zijn.
Dat hopen we dan maar…
het is ook volgens mij nog niet een einde
Brit pikte het goed op , had ook een goede reden
Eva wat ouder , en zal de toestand aldaar anders hebben ondervonden
al lezend hier voelde je de spanning waar je van schreef
baby met uitdroging verschijnselen , vader milt en andere problemen
nee het is nog geen einde
Wat een triestheid.
Nee, op zich denk ik dat dit einde niet echt goed was voor Leen 😦
Ik hoop het …