Een verhaaltje uit het Fietspunt om voor te lezen tijdens de staking van vandaag.
Het is vroeg in de morgen wanneer de deur opengaat en de bel haar werk doet.
Verstrooid kijk ik op richting deur.
Het is nog donker zodat ik niet onmiddellijk kan zien wie of wat er binnenkomt.
Een klein meisje met lang haar stapt met haar mountainbike naast zich naar binnen.
De banden zijn duidelijk lek.
Met een hand doet ze het lange haar van voor het gezicht weg.
Vragende, onzekere ogen kijken me aan.
Of ik die voor haar kan oppompen.
“Misschien zijn die wel lek en dan moeten ze vervangen worden” antwoord ik.
“Ik denk dat mijn broer de lucht er uit heeft laten lopen” reageert ze met zachte stem.
“Leuke broer heb je” reageer ik knorrig.
Ik heb duidelijk nog wat koffie nodig.
Ze kijkt naar me en lacht onzeker.
Ik neem de fiets en ga er mee naar het atelier waar een collega reeds druk in de weer is.
Van zodra hij de banden ziet begint hij over vervangen te spreken.
Ik leg uit wat het meisje zonet tegen me gezegd heeft over haar broer die mogelijk de banden heeft laten leeglopen.
Hij hangt de fiets aan twee haken en langzaam gaat de fiets omhoog
“Moet je ver naar school ?” vraag ik alvast
Je weet maar nooit dat de banden toch lek zijn.
“Naar het (Medisch Pedagogisch Instituut) Sterrebos” terwijl ze me met haar kleine meisjes gezicht aankijkt.
Die school ken ik, mijn dochter zat daar ook op school. Terwijl we toekijken wat mijn collega met de fiets gaat doen vraag ik langs mijn neus weg hoe oud ze is.
“Veertien” antwoordt ze met verlegen blik, doch ze blijft vriendelijk glimlachen.
“Welke richting volg je daar ?”
Weer zie ik die twijfelende blik in haar oogjes.
“euh….Godsdienst !”
Ondertussen pompt mijn collega lucht in beide banden.
Die zijn duidelijk niet lek.
“Zeg maar tegen je broer dat hij dat moet laten of dat ik hem de volgende keer eens mores zal leren” treitert mijn collega terwijl hij haar de fiets teruggeeft.
“De vorige keer dat hij mijn fiets kapot maakte was ik heel erg boos en toen begon hij te wenen ?”
“Wenen ? Is hij dan zo’n mietje ?” reageert de collega verbaasd.
“Hoe oud is jouw broer ?” vraag ik met zachte stem.
Ze kijkt me aan,
ze twijfelt even.
Dan glimlacht ze weer !
“Drie jaar !”
Ik help haar haar fietsje naar buiten te brengen.
Dan rijdt ze weg terwijl ze nog even omkijkt en wuift.
Hopelijk vindt ze de weg naar school.
Met zo iemand weet je maar nooit.
De dingen des levens ! 
maar goed dat de banden maar lek waren.
Je hzbt dit meisje weer goed kunnen helpen
Gelijk heb je Suske, zogenaamde ‘ouderwetse’ woorden te gebruiken, blijf dat maar doen in die altijd weer schitterend geschreven verhalen van je! En dat is deze keer niet anders… wat een ontroerend verhaal!
OT: gaat het al wat beter daar? Ik hoop het uit de grond van mijn hart…
Mooi verhaal Suske, gelukkig konden jullie helpen….!
dat manneke van 3j wilt natuurlijk dat zijn grote zus thuis blijft om met hem te spelen??
banden laten leeglopen is daaar een héél goeie tactiek voor, niet? 😀
mooi verhaal, suske!
De deur gaat open en de bel doet haar werk.
En daarna moet ze nog zoeken naar de weg naar school.
En van alles er tussen.
Mooi en lief verhaal. Drie jaar. Het had Yaron kunnen zijn.
Love As alwyas
Di Mario
Wat een lief verhaal, ze bestaan nog bescheiden meisjes, zonder grote mond.
Dat haar broertje maar wijs mag opgroeien en zij bewaard wordt op des Heren wegen, anders mist Hij straks een trouwe leerling. Hans
Ot. Je verzoekje ligt op de Bank voor de volgende show.
De shows staan allemaal op: http://logbankje.nl
Wat hebben jullie toch een mooie taal: wenen in plaats van huilen… Ik zat me ook al een beetje nijdig te maken: nomdedjeu, moet hij nou per se die banden leeg laten lopen, maar als je drie jaartjes bent. Ze heeft je een mooi verhaal gebracht. Ze voelde zich onzeker maar gaf toch eerlijk antwoord. Lief!
Mooi verhaal maar inderdaad, bij een klein meisje denk ik niet aan een irritante puber van 14, en of 3jarige kleuters de ventieltjes van fietsen die in de schuur staan los kunnen draaien, daar geloof ik ook heel weinig van. Maar een kniesoor die op de details let!
soms krijg ik de raarste verhalen van de vreemdste mensen. Verder verzoek ik je mijn laatste reactie te lezen over “mensen met beperkingen” wat het meisje in feite was. Over haar situatie thuis weet ik niets daar ik ze niet ken en ze niet meer terug gezien heb, misschien maar best ook.
een meisje van veertien is toch niet zo klein meer dacht ik zo…
Het geeft toch veel voldoening als je iemand kan helpen hé
Ze zag er inderdaad jonger uit en gedroeg zich ook zo, maar als je weet wat een MPI is dan weet je ook dat er redens zijn dat ze zich zo gedraagt, In zo’n geval weet ik dat ik met “een persoon met een beperking” te maken heb;
Eentje uit je fantasie, Franky? Heel mooi…
nee hoor, echt gebeurd. In dat fietspunt krijg ik alle soorten van mensen over de vloer, soms wel vermoeiend. 🙂
Toch fijn als je mensen kan helpen! Of ze nu groot zijn of klein!
heel knap geschreven Suske
Lief….
Danke wünsche dir eine gute neue Woche lieber Gruß Gislinde
Ik vind wenen wel een mooi word voor huilen…prachtige oude taal, maakt zo’n verhaal toch tot een soort sprookje….
Ik vermoed dat in mijn dialect nog veel woorden gebruikt worden die bij jullie als ouderwets zullen bestempeld worden. Daarom dat ik mijn logs nooit zal “vernederlandsen” of hoe je het ook moge noemen.
Als je nog meer ouderwetse woorden bij me wilt vinden moet je mijn blog rond de “verzonnen” avonturen van nonkel Juul maar eens bezoeken en lezen.
Groetjes.
Duidelijk niet haar grote broer….. 😉
Schattig verhaaltje. Die meisjes krijgen toch maar alles gedaan 😉
Ja, het is niet altijd Pais en Vree tussen broers en zusters.
Goed dat jullie behulpzaam waren.
Er zal al genoeg leed rond dit meisje hangen.
Ik wens jou en je familie sterkte met jullie leed en verdriet.
Vriendelijke groet,
Ze zou toch haar kleine broertje eens ernstig moeten toespreken, dan maar wenen……
Wat een lief verhaaltje heb je ervan gemaakt,ik zie het hele tafereeltje voor me;-)
Misschien zou het meisje er thuis op aan moeten dringen dat er een fietspomp gekocht wordt;-)
Die vervelende broertjes toch 🙂
Een mooi verhaal suske
een fijne stakingsdag
Aggos…
kwam je nog weer tegen , in alle rust over het hoofd gezien 🙂
inderdaad , laat de storm maar voorbij gaan
mogge Suske
ja broertjes kunnen goed vervelend zijn hé , maar gelukkig is ook dit meiske weer gelukkig met het fietspunt
ja zag net het nieuws , Belgie ligt zo goed als stil , je zou denken dat er meer dan anders mensen op de fiets gaan , en wie weet is dat weer goed voor het fietspunt , toch
geniet de dag