De vieze matras van Nonkel Juul is definitief de deur uit.
Zaterdagnamiddag ben ik er mee naar het containerpark gereden.
De matras was zo verzwakt dat ze niet tegenpruttelde toen ik haar in de pres wierp.
Geen doodsangst, geen stuiptrekkeng, geen schietgebedje,
NIETS !
Gelaten aanvaardde de matras haar lot.
Net wanneer de krabpaal in de machine gezwierd wordt gaat mijn GSM,
Het is Leen die wilt dat ik haar kom halen. “Binnen een tiental minuutjes ben ik bij je” antwoord ik.
Terwijl de krabpaal en de matras genadeloos afgemaakt worden spring ik in de wagen en rijd richting centrum.
Op naar nieuwe avonturen.
Wat de matras nog betreft :
Geen bloemen of kransen aub !
Maar wat moeten we nou op woensdag?
Het was te verwachten dat de matras van Nonkel Juul het eens zou gegeven… Niet alleen door ze te beslapen maar ook het jarenlange draaien eiste beslist zijn tol! Dat is de mijne ook overkomen hihi, maar jij hebt er een mooi log over gepleegd, in tegenstelling met ik.
hier toch een bloemetje voor jou —> @->-
aha vandaar het trom geroffel boven aan het blog
het oude matras van nonkel Juul werd ten grave gedragen en met een ferme zwier eindigt dit tijdperk , ja en wij , wij redden ons zelf wel bij het wel of niet draaien van onze matras
geniet de dag
Ach ja, zo komt alles aan zijn einde. Hier dus geen bloemen of kransen.
Ja, een matras heeft niet het eeuwige leven. Een jaar of 10 als je een goeie hebt?
Op naar je volgende avontuur. Ik ben benieuwd.
Weer een hoofdstuk afgesloten.
Einen schönen Mittwoch wünsche ich dir die Matratze sie hält nicht immer Lach..Lieber Gruß Gislinde
En ik had nou juist o’n mooi boeket staan,maar oke, dan zet ik het hier wel zelf in een vaas. Maar hoe moet dat nou met ónze matrassen.?
Zo komt aan alles een eind….
RIP
geen bloemen of kransen ..
k had nochtans graag een bloemetje gegeven..
amen
Nou ja, ik keerde toch maar ieder keer zelf mijn matras.
Snik….
Je hebt het toch maar een mooie tijd volgehouden.
Love As Always
Di Mario