In de reeks “de soap met een blogger in de hoofdrol” gaan we een stapje terug naar het verleden om het heden beter te kunnen begrijpen.
Onlangs kreeg ik een berichtje van Lena, of Kelly mijn telefoonnummer van haar mag krijgen? Op zich is dit voor mij geen probleem, maar waarom moet Kelly aan Lena mijn gsm vragen en doet ze dat zelf niet via Facebook ?
Kelly leerde ik destijds via Eva kennen toen mijn dochter zo’n jaar of 9 was, Ze zat op de schoolbus samen met kinderen van “onze kinderen” een tehuis hier vlakbij in de buurt. Kelly en haar jongere zus Lindsey verbleven op dat ogenblik ook in dat tehuis en iedere morgen zaten ze ook op die bus. Lindsey was toen 15 maar zag er uit en gedroeg zich als een meisje van 9, Een mooi meisje was het niet, integendeel, mager, lang gezicht. Nee eerder een vergissing van de natuur, En dan nog opgroeien in zo’n instelling. Dat kind had het duidelijk niet getroffen bij haar geboorte.
Op een zondagnamiddag was ik gaan zwemmen met Eva, Na een tijdje mengt ze zich bij een groep kinderen die ik niet ken. Er was een jonge dame bij die duidelijk een begeleidster was. Op een gegeven moment komt de vrouw naar me toe gezwommen. Ze stelt zich voor als opvoedster bij”‘onze kinderen”. Ze heeft een verzoek. Ze vraagt of één van de kinderen eens een namiddag bij ons kan komen doorbrengen. Het is Lindsey die al vanaf haar derde levensjaar in “Onze Kinderen” zit en dus helemaal niet weet wat het is om te leven in een “normaal gezin”. Ik ben hiermee akkoord. De volgende zondag belt die dame aan samen met Lindsey.. Deze namiddag gaat zonder specifieke gebeurtenissen voorbij en tegen de avond komt de begeleidster terug om Lindsey op te halen.
Vanaf dan gaat het van erger tot hopeloos. Lindsey en haar grote zus Kelly laten ons geen moment met rust. Zo erg dat ik op den duur niet meer wil telefoneren naar onze kinderen om te melden dat ze weer eens aan onze deur gebeld hebben of gewoon via de achterdeur naar binnen gekomen zijn. Mijn vrouw moet dit maar doen, anders denken ze nog dat ik hier achter zit en ze naar me toe trek. De meisjes hebben het blijkbaar in hun hoofd gestoken dat ik hen ga adopteren. (moet rond 2006 geweest zijn)
Lena en Kelly kennen elkaar dus en onlangs kreeg ik van Kelly een vriendschapsverzoek op Facebook, Geen idee waarom, misschien omdat ik ook Lena ken. Het is al eens gebeurd dat ik haar tegen kom in het centrum van Roeselare vergezeld van haar man, dochter van drie en zoon van anderhalf jaar. Ook een zwarte labrador is dan van de partij. We praten wat over koetjes en kalfjes en dan ga ik verder.
Blijkbaar had Kelly mijn gsm gewild omdat ze zou vragen of ik één en ander met mijn wagen naar het containerpark zou moeten voeren. Lena heeft besloten mijn gsm niet te geven. Kelly moet dit maar zelf aan mij vragen. Groot gelijk van Lena,
De dingen des levens ! 
Je kan niet iedereen helpen. Straks heb je geen tijd meer voor jezelf of je gezin …
Je kunt Facebook ook gewoon zeer beperken qua aantallen vrienden en lezers hoor. Bij mij is de groep ‘vrienden’ beperkt en dan meestal nog bestaande uit lieden die ik ofwel persoonlijk ken of zeker vertrouw. Iemand die zich in mij leven wil dringen kan rekenen op een stevige afwijzing. Voor de rest is sociaal zijn iets anders dan alles en iedereen een onderdak verschaffen als het ‘hen’ uitkomt..,..
tja, ik zou mijn nummer niet geven, dat is voor vrienden, en je hebt groot gelijk, zelf vragen. Facebook vrienden is onschuldig, tot je er zo iemand hebt tussen zitten….
Jij beleeft veel hé Suskelief, meer nog, jij weet het allemaal in mooie teksten te gieten!
En hopelijk oogt je zondag even mooi als dit stukje proza hier boven…
Soms kunnen sommige dingen op herhaling komen, blijf waakzaam.
Je maakt genoeg mee..!
Fijne zondag.
ik weet niet eens hoe dat nelevrev moet schrijven 🙂
had geen tijd op het werk voor blog fb of wat dan ook
komt wel weer
slaap wel
Ik heb ook in een tehuis gezeten, in meerdere (wegens wangedrag (ik miste de trein) werd ik uit de eerste gezet.
Heb nog altijd sociale gebreken, dus ik zou ook iemand anders vragen naar het telefoonnr van een ander, maar ik zou nooit bellen omdat ik niet zou weten wat ik moet zeggen.
Gekke dingen kunnen mensen tegenkomen.
Wij – meisjes van het tehuis- gingen altijd naar het station waar de taxichauffeurs stonden, en die hebben wij dan weer wel “lastig gevallen”, maar zij maakten nooit misbruik, althans niet bij mij, van anderen weet ik het niet.
Ik kan me voorstellen dat ik zo’n fijne oudere man later nog eens had willen ontmoeten. En ja, dan had ik ook iemand anders gevraagd of ik zijn nummer mocht.
TEgenwoordig hoef je dat toch niet te vragen met facebook?
hahha waaromverbast het mij niet dat dit jou overkomt
Je hebt het niet altijd voor het zeggen natuurlijk. Het overkomt jou natuurlijk weer.
Love As Alwyas
Di Mario
Soms lopen dingen die je goed bedoeld volkomen uit de hand…
De juiste afstand in acht nemen is voor sommige mensen nog een hele leerschool.
Het facebooken is daarin voor mij niet geschikt.
En mijn achterdeur zit altijd op slot.
Mijn voordeur zit voor velen weer aan de achterkant.
Maar de straat zit weer aan een andere kant.
En de stoep loopt ook weer ergens anders.
Dit om het even onduidelijk te maken.
Vriendelijke groet,
Je moet een héél kindvriendelijke uitstraling hebben als een dame in het zwembad met zo’n verzoek op je af komt.!
Maar de kinderen voelden zich blijkbaar reuze thuis bij je;-)
Amai wat een verhaal. Wat fijn dat jij die kinderen indertijd hebt opgevangen. Maar inderdaad, het mag geen verplichting worden . Ik zou ook maar afstand houden!
Sommige dingen uit het verleden …….. komen je soms toch weer voor de voeten.
Ha een verhelderend blogje…of toch niet haha
Ja je leest het wel maar snappen nee 😉
Groetjes en geniet je weekend
Wat heb jij niet al allemaal meegemaakt. Amai…
ja Suske
zo iets moeten ze aan de persoon in kwestie zelf vragen is ook mijn mening
maar wat een verhaal , en best brutaal vind ik om zelfs zo maar achterom binnen te lopen
maar het is me ook al niet wat om te moeten opgroeien in een tehuis
nu gewoon bij elkander treffen over koetjes en kalfjes praten zou ik zeggen
geniet de dag