Onlangs las ik een recensie over de verhalen van Astrid Lindgren.
Een van die boeken heet “Madieke van het Rode huis“.
Ooit werd dit verfilmd en op televisie uitgezonden rond 1980.
Ondertussen is dit ook op DVD verschenen.
In die recentie staat onder meer te lezen :
Aan ouders is wel aan te raden om (jonge) kinderen uitleg te geven over de straf die Mia krijgt van de schoolmeester, omdat dit waarschijnlijk wel vraagtekens of misschien wel angstgevoelens op kan leveren.
In deze korte clip zie je welke straf Mia krijgt van de schoolmeester.
Inderdaad helemaal uit de tijd.
De kinderen weten niet meer wat het is om een “muilpeer” of “billenkoek” al dan niet met de hand of stok te krijgen.
Ongelooflijk hoeveel de opvoeding veranderd is sedert pakweg 20 jaar.
Nu moest ik aan het volgende waar gebeurde verhaal uit mijn jeugd terugdenken :
Toen ik in 1971 naar het zesde leerjaar ging, moest ik van mijn ouders van school veranderen.
Tot dan volgde ik les in de gemeenteschool van Rumbeke.
In het zesde leerjaar zaten kinderen van 12 tot 14 jaar,
te wachten in feite tot ze naar de fabriek mochten gaan.
Veel te leren viel daar niet meer,
dus besloten mijn ouders dat ik beter het zesde in de Broedersschool zou volgen.
Zo kwam ik bij broeder André terecht,
een sullig uitziend ventje.
Dat hij helemaal niet zo sullig was zou weldra blijken.
Ik begreep helemaal niet waarom die andere kinderen “broeder” tegen hem zegden als ze hem aanspraken.
Op mijn vorige school werd de leraar gewoon “meester” of “meneer” genoemd.
Wist ik veel wat een broeder was. 🙂
In onze klas zat er een echte pestkop.
Op een dag kreeg hij het briljante idee om met knikkers op de hoofden van andere kinderen te kloppen.
Enkele van die kinderen gingen wenend hun beklag doen bij de broeders en alzo kwam broeder André dit te weten.
Daar zou hij kort en wel komaf mee maken.
Vuur met vuur bestrijden als het ware.
Na de speeltijd gingen wij gewoon in klas op onze plaats zitten na enkele weesgegroeten gepreveld te hebben.
Toen riep hij de kwajongen tot zich.
Samen gingen ze de gang in.
Toen hoorden we de broeder de jongen een flink pak slaag geven.
Een hels geschreeuw was het gevolg.
Niemand van ons gaf een kik of maakte een opmerking terwijl we dit alles hoorden.
Toen kwamen ze samen weer naar binnen.
De jongen zijn hoofd had alle kleuren van de regenboog.
Hij huilde en greep naar zijn hoofd dat duidelijk heel erg pijn deed.
De broeder had er niets beter op gevonden de jongen een koek van eigen deeg te geven met zijn knikkers.
Hiermee kwam onmiddellijk een einde aan de pesterijen
Zulke straffen zullen de kinderen niet meer meemaken heden te dage,
maar toen was zoiets heel gewoon.
Rest mij jullie een fijn weekend toe te wensen.
De dingen des levens ! 
de schooljuffen op mijn school gaven je een flink pak voor je broek op je strak getrokken broekje en we vonden het allemaal spannend en de juffen zeker.we genoten ook van billie turf die altijd met de stok voor zijn dikke billen kreeg. sacha groen
Een nonkel van mij (tegen de 60jaar) is linkshandig, wat toen op school absoluut verboden was. De leraar heeft op een dag zo hard op zijn linkerhand geslagen dat de vingers gebroken waren om te zorgen dat hij er niet mee kon schrijven. Mijn grootvader is ’s avonds zelf naar de leraar getrokken en hem een goed pak rammel gegeven. Ze hebben er op school geen probleem meer van gemaakt dat hij linkshandig was, en is het gebleven tot zijn dood.
Gelukkig is opvoeden ondertussen heel anders geworden!
ik schrok er wel van….
maar in mijn prille jeugd, gebeurde dit wel ..
als ik daar nu over nadenk…
prettig weekend gewenst Suske
Ik vind het rietje onnodig over de knie en een pak op de bips was voldoende geweest
Nou, ik vind dat toch allemaal zeer verkeerd hoor! Ben benieuwd hoe het slachtoffer van toen er nu over denkt.
Gelukkig komen die praktijken op school niet meer voor…!
Fijn weekend Suske.
zo’n rammeling is niks anders dan een uiting van onmacht! 😥
gelukkig zijn de tijden veranderd en is men gaan inzien dat straffen ook op andere (lees, betere) manieren kan! 🙂
fijn weekend, suske!
Vandaag heb ik niks kunnen doen door mijn rug, ben er nu helemaal door heen. dus ik hou het kort. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren zo wel op de pagina “Bank’s Radio” als op de weblog http://logbankje.nl
Gelukkig ben ik van één generatie later of zo. Want bij mij mochten de leraren ons niet aanraken.
Love As always
Di Mario
De natte spons waarmee de leraar het schoolbord had schoongemaakt kon je naar je hoofd gegooid krijgen, dat deed geen zeer maar je schrok wel! En uiteraard nablijven en geen school TV mogen kijken, dat was het bij ons zo ongeveer wel. Die straf van die broeder viel nog wel mee, als je nu weer leest waar de Nederlandse bisschoppen zich allemaal mee bezig hielden, eerst Jo Gijsen en nu ene Nienhaus, dan mag je blij zijn dat je alleen maar een ram krijgt, want dan liep je in Nederland grote risico’s! Heel hachelijk!
Niet meer van deze tijd….. toch kindermishandeling komt nog veel voor.
Ooit had ik lessen Duits. Mijn toenmalige leraar vond er niets beter op dan af en toe iemand naar voor te roepen om diens kennis van de naamvallen te illustreren voor de ganse klas.Die gast moest zijn handen op een stoel houden. De leraar hield een houten regel van vijftig centimeter in de hand, en bij elke fout gaf hij een ferme mep van die regel op die sukkelaar zijn handen. Toen… was dit allemaal zeer gewoon. Vandaag zou die leerkracht (terecht) in de bak vliegen…
Beter is het om een blijvende mentaliteitsverandering teweeg te brengen dan een onderdrukkend pak slaag te geven.
Tja zulke straffen klinken misschien spartaans maar kinderen snappen dan wel direct wat ze andere kinderen aandoen en dat het gewoon echt niet kan, jij ook een fijn weekend!
zoiets zou inderdaad ondenkbaar zijn tegenwoordig, maar het was nu eenmaal zijn verdiende loon!
Gelukkig wás het maar een stukje film en heeft het meiske niet écht dat pak ransel gehad, maar vroeger kwam het inderdaad wel voor. Op dit moment is alles wel héél erg naar de andere kant omgeslagen. Er is niets mis met een kind in uitzonderingsgevallen een tik op de vingers te geven óp het moment dat het iets uithaalt dat gevaarlijk kan zijn voor ‘m zelf of anderen. Daar ná heeft het geen zin meer. Van broeder hoorde je vroeger ook wel minder prettige verhalen maar in jouw verhaal is het een beetje “wat gij niet wilt dat U geschied….enz…. en dát zou best eens kunnen helpen!
Kippevel krijg je bij het filmpje…maar een glimlach bij je verhaaltje.
Lijfstraffen gelukkig hebben ze ingezien dat dat niet de manier is…fijn weekend
O, maar het gebeurt nog wel degelijk, hoor! Alleen achter gesloten deuren. Eén op de drie kinderen wordt thuis geslagen. Maar het is niet meer hip om dat als ouders toe te geven. Ik heb mijn kinderen nog nooit geslagen. Gewoon omdat ik er de noodzaak niet van in zag om mijn eigen frustratie te uiten met een gewelddadige actie.
ha die Suske
ja ik had een juf die je aan de oren trok en op die school was ook een leraar die nog met de liniaal op de vingers sloeg , ja veel is veranderd , maar dat deze lijfstraffen er niet meer zijn ( ja toch ) vind ik niet zo erg
geniet de dag
Niet zoals in het filmpje, maar dat de meester je een klap voor je kop gaf als je naar zijn mening iets verkeerds had gedaan was maar heel gewoon. Na een klacht van mij dat hij de verkeerde had geslagen kreeg ik als antwoord: “Het kan best waar zijn, maar je hebt ook vaak genoeg een klap verdiend zónder er een te krijgen”. Bij broeders heb ik nooit op school gezeten.