Ik kom uit een arbeidersgezin. Vader was betonarbeider. Hele dagen in zand en cement ploeteren. Velen moesten na een tijdje afhaken wegens huid- en andere irritaties. Toen werd ook nog op zaterdag gewerkt en op zondag kwamen ze ook samen, niet om te werken maar om een boompje te kaarten en zich af te reageren op wat de afgelopen week misgelopen was. Deze samenkomt was meestal op zondagmorgen tussen 10 en 13 uur. Dit alles onder genot van een Maes Pils.
Dat mijn vader regelmatig koude patatten kreeg op zondag moet ik je niet verklappen denk ik.
En NEEN !! IK STA NIET OP DE FOTO !
Kristel en ik woonden in dezelfde straat op enkele tientallen meters van elkaar. Onze mama’s waren vriendinnen. Wij scheelden slechts enkele maanden in leeftijd en waren beiden enig kind. Zo waren we regelmatig samen aan het spelen. Van haar leerde ik dat meisjes anders in elkaar steken dan jongens. Dit werd me voor het eerst duidelijk toen ik achterop de fiets zat bij mijn moeder terwijl ze stond te praten tegen de mama van Kristelleke. De kleine moest plots plassen. Kristelleke deed haar jurkje omhoog en ging gehurkt langs de weg zitten, recht onder het kruisbeeld dat daar langs de weg stond. Die dag werd me heel wat duidelijker en ik was nog geen drie !
Kristelleke en ik zaten op dezelfde kleuterschool bij de nonnen. Daar mochten de jongens en meisjes niet met elkaar omgaan. Dat was grote zonde ! Wij trokken ons daar niets van aan en zochten elkaar op. De non waar ik bij in klas zat ging dan haar beklag doen bij mijn moeder maar ving telkens bot. Kinderen en zonde ! Bij mijn moeder moesten ze daar niet mee afkomen.
Hier in dit huis heb ik een groot deel van mijn leven versleten. Er was geen gang. Je kwam direct in de woonkamer terecht. De keuken en bergkamer waren slechts enkele vierkante meters groot zodat eten ook in de woonkamer gebeurde. Een badkamer was er niet. Wassen deed je in het keukentje als de afwas achter de rug was. Ik werd gewassen in de woonkamer bij de leuvense stoof als het te koud was in het keukentje. Kwam dan net de postbode, de bakker, beenhouwer of groentenboer langs dan ging ik op een stoel zitten met handdoek op schoot en dan maar afwachten totdat ze weer weg waren en de wasbeurt verder kon gaan. Privacy was een onbestaand woord in die dagen.
Dat ik in mijn tienerjaren toch nog goed terecht gekomen ben kun je uitmaken met deze foto, maar dit “geluk” kwam niet zonder slag of stoot.
Dat vertel ik een andere keer wel meer over, als er tenminste interesse hiervoor is.
De dingen des levens ! 
Lekker muziek terwijl ik een reactie schrijf;-)
je bent slechts een paar jaar ouder dan mijn kinderen en die gingen óók nog in de teil. Pas in de jaren 70 hadden we opze eerste (geïmproviseerde ) badkamer! En inderdaad,op zaterdag werken tot 1 uur was nog gewoon toen ik met Henk trouwde in 1961 maar daarna ging het hard en ik herinner me dat onze kinderen al puber méér privacy hadden dan wij als ouders;-)
Dit soort inkijkjes interesseren me bijzonder Suske. Leuk geschreven en hier en daar herkenbaar. Ik zie uit naar meer.
Waar je of vanwaar je afkomt is van weinig belang , ook jij hebt een valies wijsheden en ervaring meegebracht uit jou jeugd !En Urbanus zei het al , de nonnen raken op !
Ik vraag me af hoe de NU generatie terug zal kijken, de foto’s tegenwoordig alle digitaal….. fotoalbums ook digitaal…
En ze hebben geen nonnen, want die worden ook steeds zeldzamer.
Hmmm, ik zat in het begin ook op een school die door nonnen geheerst werd. Wat een vreselijke tijd. Gelukkig veranderde dat toen we gingen verhuizen.
mogge Suske
ja mooie beelden van die wereldwonderen , ik vond die Badlands daar ook wel bij passen , wat een woestenij
jij in de late diensten , ik zo weg met de fiets
geniet de dag
Wat een schitterend vervolg van je familiealbum Suske! Bedankt om niet alleen de foto’s met ons te delen, je woordje uitleg er bij maakt het geheel nóg boeiender…
Hopelijk ga jij nu een niet al te zware week tegemoet en kan je toch een beetje van het lenteweer genieten!
Ja, zaterdag was het wasdag, om de beurt in dezelfde teil…!!
Tijden zijn veranderd…. 🙂
Wat een prachtfoto van je kleutertijd…en deze muziek brengt mij terug naar de puberteit…leuk!
geweldig Suske
ik herken de wasteil op zaterdag , en het feit dat jij net zo’n wijze moeder had als ik
zware tijden maar mooie tijden
tijden van saamhorigheid
Het is wel duidelijk dat er niet zoveel verschil is tussen ons en de Belzen.
Wat is er toch veel veranderd in een korte tijd eigenlijk. Intresse.. ja zekers wel. Ik zit op het puntje van mijn stoel als ik dit allemaal kan lezen. Wat heb ik toch een geluk om iets later geboren te worden.
Love As Always
Di Mario
Je doet met die foto’s een pak herinneringen terugkomen. Merci, Spruitmans !
Dan had je nog mazzel. Vroeger werden we gewassen in de teil, en die stond in de zomer buiten op de bleek, daar ging dan iedereen om de beurt in. Met borstel en groene zeep werd er dan geboend door mijn oma…
Oh men,heerlijk die muziek.
Ja hoor. Ben gek op een beetje nostalgie. Hier in de Zaanstreek werd evenveel jaar geleden het werk in de kroeg verdeeld. Zakken sjouwen. De boten in/ uit. Veel mannen werkten bij de losse ploeg. Lassie, Wessanen, cacao de Zaan, Boon. Er zal wat afgezopen zijn ook in die tijd.
interesse Suske….daar zou ik niet aan twijfelen…
de wereld is op relatieve tijd snel geëvolueerd, soms denk ik dat het nu nog vlugger gaat .(.moet?)
groeten
Je mag er altijd over vertellen, de foto’s van jouw jeugd zijn zeker leuk om te zien! Hier ging het er zeker anders aan toe, maar of het per se leuker was? Hachelijk!
Kaarten en Maes Pils, dat doet me ook aan zondagen bij mijn grootouders denken. Alvast de Maes is er terug. Nu nog terug aan het kaarten gaan. Waar blijven mijn (kaart)makkers ? Tiens, eigenlijk is dat nog eens een idee voor de avonden na de zaalvoetbal. Hehe, dank je wel Suske !