Bieke herkent de stem, het is Lara haar vriendinnetje van enkele huizen verder. Het lieve kind is niet van de rapste om de matras te keren. En met haar zachte karakter zal ze het hier ook wel niet ver brengen. Om het ver te brengen in het leven moet je kunnen incasseren heeft nonkel Juul haar uitgelegd.

Dan gaat de deur open. Zuster Innocencia gebied Bieke binnen te komen. Bieke kijkt rond en ziet verschillende “instrumenten” aan de muur hangen zoals, stok, martinet, haarborstel, riemen, zwepen en meer van dat leuks. De zweep kent ze maar al te goed. Daar heeft ze de rug van buurjongen mee bewerkt omdat hij niet rap genoeg vooruit ging terwijl ze paardje speelden. Na enkele klappen van de zweep ging hij veel rapper vooruit. Een instrument dat resultaat geeft dus ! De juf gebiedt Bieke achter de stoel te gaan staan, de leuning met beide handen vast te nemen en voorover te buigen. Dan heft zuster Innocencia het hemdje omhoog zodat het doelwit mooi zichtbaar is. Nu moet Bieke toch even slikken. Met gevoel voor drama neemt zuster innocentia een lange dunne stok uit het rek en overhandigt dit wapen plechtig aan de juf. “Ik beloof je, schatje, dat je na deze behandeling minstens één maand niet gewoon zult kunnen neerzitten”. “Geen probleem” denkt Bieke, “ik lig toch steeds op mijn buik te lezen of naar TV te kijken en die striemen zullen de jongens die steeds door het raam gluren alleen maar geiler maken. Ik zou niet in hun plaats willen zijn.” Dan heft juf haar arm op, de stok in aanslag.

De schoolbel rinkelt.
“Je hebt geluk meid dat het tijd voor een kwartiertje pauzeren is, maar uitstel is geen afstel. Ik kom straks terug. Begin alvast maar te wenen!” Met een duivelse lach verlaat de juf het lokaal. Bieke staat recht en gaat één voor één de “instrumenten” bekijken. Sommige wilt ze ook wel eens uitproberen op de vrouw van boer Floris.
Een uur later is er nog steeds geen juf te zien. Bieke opent de deur en kijkt in de gang. Enkele kinderen van het eerste jaar lopen doelloos rond. Bieke begrijpt er niets van. Alle leerkrachten en de leerlingen van de hogere jaren zijn weg. Er moet duidelijk iets heel ernstigs gebeurd zijn. Een wild beest gelijk juf verdwijnt niet zomaar ! Bieke besluit van de gelegenheid gebruik te maken om de plaat te poetsen. Uitgesteld is niet afgesteld zei de juf daarnet. Afwachten dus ! Het is tenslotte niet alle dagen feest.

Ze steelt een jas die aan één van de kapstokjes in de gang hangt en gaat onopvallend de straat op. Eens zien hoe haar poesje het zonder haar gesteld heeft al die tijd. Hopelijk is het niet gestorven van de honger nu buurman niet meer in staat is om er voor te zorgen.