Gisteravond kreeg ik een telefoontje van een klein meisje dat beleefd vroeg of ik eens langs wou komen, als ik tijd had. Haar vader moest mij iets vragen. Ik had ook nog enkele euro’s tegoed van hem en dus antwoordde ik dat ik tijd zat had daar er geen karate was en dat ik er binnen 10 minuutjes zou zijn.

Van haar vader kreeg ik mijn geld voor het opstellen en versturen van een aangetekende zending, maar daarmee was de kous nog niet af. Hij had één van zijn abonnementen bij een telefoonbedrijf opgezegd en nu moest hij nog een formulier invullen welke hij in zijn bus gevonden had gistermiddag. Vlug mijn bril op de neus en invullen wat ze willen weten. Zijn handtekening eronder en da’s ook gefikt.

Ondertussen komt zijn vrouw de woonkamer binnen met echte zelfgemaakte marokkaanse soep. Dit kan ik natuurlijk niet afslaan en dus blijf ik gezellig met hen praten.
Dan vraagt hij in zijn gebrekkig nederlands of ik in het weekend lang slaap. Ik antwoord dat ik meestal zo rond zeven uur opsta, zowel op zaterdat als op zondag.
“Das goed, zou je me dan morgenochtend naar het station willen brengen ?”

Vanmorgen was dit dus mijn eerste werk. Hij gaat voor een weekje bij zijn oud moederken en de rest van de familie logeren in Tunesie. Vrouw en kinderen blijven hier.

Als hij volgende week terugkomt zal zijn vrouw voor ons een rasechte cous cous klaarmaken. Hopelijk is ze het niet vergeten tegen dan.